Η Πρωτοβουλια Αντιστασης για την “κρατικη δολοφονια του 58χρονου”

Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Αντίστασης:

Προκαλεί οργή και αποτροπιασμό στην τοπική κοινωνία και συνολικά, η νέα κρατική δολοφονία, αυτή τη φορά ενος 58χρονου που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στα Χανιά από αστυνομικούς. Ακόμα περισσότερη οργή προκαλεί η προσπάθεια συγκάλυψης και κουκουλώματος του εγκλήματος των δυνάμεων καταστολής, αφού στην αρχή το παρουσίασαν ως ένα ”τυπικό έλεγχο στο ΒΟΑΚ” και μια ανακοπή που προήλθε από ”φυσικά αίτια”.

Ο πατέρας του Αναστάση, όπως και πολλές προηγούμενες δολοφονίες, έπεσε θύμα της εντεινόμενης φασιστικοποίησης του συστήματος, της καταστολής, της τρομοκράτησης απέναντι στο λαό. Έπεσε θύμα μιας πολιτικής που δολοφονεί, που συνολικά απαξιώνει τη ζωή του κόσμου της δουλειάς, που αφήνει στο έλεος των καιρικών φαινομένων το λαό να πνίγεται, να καίγεται, να χάνει το βιος του. Μια πολιτική που είναι παράλληλη της επίθεσης στα εργατολαικά δικαιώματα και κατακτήσεις, με νέο νομοσχέδιο που φέρνει 13ωρα και μηδενικές συμβάσεις, που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση. Παράλληλη και στην πολιτική που βαθαίνει την εμπλοκή του λαού και της χώρας στο πόλεμο και τα σχέδια ΗΠΑ ΝΑΤΟ, που απλώνει τις βάσεις, που δίνει δις για όπλα και εξοπλισμούς την ίδια ώρα που ο λαός στενάζει και πεινά.

Η ένταση της καταστολής, η αποθράσυνση και η αγριότητα της αστυνομικής βίας, οι απαγορεύσεις των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, όπως και εντέλει οι δολοφονίες και τα ρόπαλα στο σβέρκο δείχνουν δυο πράγματα. Πως το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης παίρνει τα μέτρα του απέναντι στο λαό και την εργατιά, οχυρώνεται , φασιστικοποιεί, σπέρνει απλόχερα το δηλητήριο του εθνικισμού, του φασισμού. Δεύτερον, πως το κεφάλαιο, η αστική τάξη, δε δίνει δεκάρα για τη ζωή και τις ανάγκες του, αντιμετωπίζοντάς τον ως αναλώσιμο, ιεραρχώντας ως ύψιστο ιδανικό τα κέρδη, τις μπίζνες, την αναβάθμιση συνολικά του ρόλου και του εκτοπίσματος της.

Άρα πράγματι, όσο η επίθεση κλιμακώνεται, η ανάγκη για αντίσταση στην πολιτική αυτή θα μεγαλώνει. Η ζωή του λαού και της εργατιάς πήρε αξία, μόνο όταν το επέβαλλε η ιστορική πορεία συγκρότησης της εργατικής τάξης σε τάξη για τον εαυτό της, όταν απείλησε το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η αποσυγκρότηση και η ήττα έφεραν τους αρνητικούς συσχετισμούς, στους οποίους πατάει το σύστημα για να τα σαρώσει όλα. Αντίσταση και πάλη για ζωή με δικαιώματα, απέναντι στην πολιτική που δολοφονεί, συνολικά στην πολιτική που μας φτωχοποιεί και μας ετοιμάζει έως και για καύσιμη ύλη στις επικίνδυνες και θανάσιμες πολεμικές εξελίξεις.