Η CIA πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πληθαίνουν τα στοιχεία που δείχνουν ότι η διαβόητη αμερικανική μυστική υπηρεσία βρισκόταν πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 2016 στη γειτονική χώρα. Με βάση δημοσίευμα της εφημερίδας Γιενί Σαφάκ (εδώ το άρθρο), που πρόσκειται στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, ο άνθρωπος που ανέλαβε να φέρει σε πέρας την οργάνωση του πραξικοπήματος ήταν ο εικονιζόμενος αμερικάνος στρατηγός Τζον Κάμπελ, ανώτατος διοικητής των δυνάμεων κατοχής στο Αφγανιστάν από τις 26 Αυγούστου 2014 ως την 1^η Μαΐου 2016.

Με βάση το δημοσίευμα, οι πληροφορίες του οποίου αποδίδονται σε ανώνυμες πηγές, η κωδική ονομασία της επιχείρησης ήταν «Σαφάρι» ενώ χρηματοδοτήθηκε με 2 δισ. δολ. που κατευθύνθηκαν στους συμμετέχοντες μέσω του νιγηριανού τμήματος της αφρικανικής τράπεζας UBA, η οποία προφανώς δεν εμπίπτει στον ασφυκτικό έλεγχο που υπάγονται όλα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του κόσμου για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος… Για την προετοιμασία του πραξικοπήματος ο αμερικανός στρατηγός εργαζόταν επισταμένα επί οκτώ μήνες και πραγματοποίησε δύο μυστικές επισκέψεις στην Τουρκία, ενώ ενεργό ρόλο έπαιξαν οι δύο στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία, στο Ιντσιρλίκ και το Ερζερούμ.

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχουν ωστόσο οι πολιτικές διαστάσεις της συμφωνίας μεταξύ των οπαδών του Γκιουλέν και της Ουάσινγκτον. Συγκεκριμένα, στόχος ήταν η Τουρκία να περνούσε υπό τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ. Γι’ αυτό το λόγο προβλεπόταν η ταχύτατη επιδείνωση των σχέσεων της χώρας με τη Ρωσία. Επίσης, στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία οι ΗΠΑ θα κατασκεύαζαν μια νέα υπερσύγχρονη στρατιωτική βάση, ενώ υπήρχε και «Σχέδιο Β» διαμελισμού της Τουρκίας που προέβλεπε την μετατροπή της σε Συρία.

Οι αποκαλύψεις της Σαφάκ, όσο κι αν εξυπηρετούν το κύμα ανηλεών διώξεων κάθε είδους αντιπάλων του ισλαμικού καθεστώτος κι όχι μόνο των συνεργατών του Γκιουλέν που ζει αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ από το 1999, συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση των λυσσαλέων ανταγωνισμών που ξεδιπλώνονται στην ανατολική Μεσόγειο.

Σε αυτό το φόντο ας ελπίσουμε ότι το δίδυμο της συμφοράς Κοτζιάς – Καμμένος που έχουν υπό τον έλεγχό τους δύο νευραλγικά υπουργεία της κυβέρνησης Τσίπρα να μην επιχειρήσουν να καλύψουν το κενό που αφήνει στα αμερικανικά σχέδια η απόσυρση της Τουρκίας. Επίσης,  να μη συνεχίσουν να πλειοδοτούν σε αμερικανοδουλεία όπως έκαναν πέρυσι την άνοιξη όταν ο μεν υπουργός Εξωτερικών διαβεβαίωνε τον ομόλογό του Τζον Κέρι πως δεν αμφισβητούνται τα αμερικανικά ενεργειακά σχέδια για τη νότια Ευρώπη από τις επαφές του Π. Λαφαζάνη, ως αρμόδιου υπουργού τότε, με τους Ρώσους, κι ο δε υπουργός Άμυνας υποσχόταν στην υφυπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, Κριστίν Γουόρμουθ, στρατιωτική βάση στην Κάρπαθο, ώστε να διευκολύνονται τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο κι ειδικότερα στη Συρία.

Καμία χώρα που χαρίστηκε στο ΝΑΤΟ δεν  ανταμείφθηκε με σταθερότητα. Ούτε καν με ειρήνη…

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πριν, στις 31 Ιουλίου 2016

"google ad"