Θλίβομαι, κ. Δήμαρχε!

Ασφαλώς, δεν υπάρχει λόγος να αναγάγομε ένα θλιβερό συμβάν που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα από μας που χρησιμοποιoύμε ποδήλατο, σε αντιρατσιστικό και αντιμνημονιακό κήρυγμα, επειδή ο κακομοίρης ποδηλάτης που μετακόμισε στα θυμαράκια, έτυχε να είναι Μαροκινός. Ξέρομε καλά ότι ούτε  ο ρατσισμός, ούτε οι σκουρόχρωμοι ξένοι είναι ο φόβος. Φόβος είναι ο κακός μας εαυτός και η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, γιατί φαγητό περισσεύει για όλους.

Αυτό το αποδεικνύει η δράση της Κοινωνικής Κουζίνας και τα διάφορα συσσίτια της πόλης που δραστηριοποιούνται από ιδιωτικές πρωτοβουλίες και την εκκλησία. Καλό θα ήτανε να συντονιστούνε όλοι αυτοί μαζί, για να πέσει το κόστος και να ανέβει η ποιότητα σε όλα τα συσσίτια. Ένα πιάτο φαϊ είναι πάντα καλός σύμβουλος για τους εξαθλιωμένους, έλληνες και ξένους.

Και όλοι μαζί θα έπρεπε να τσοντάρομε –αφού δεν το κάνει ο Δήμος από τα ανταποδοτικά τέλη μας- και να προσλάβομε κανέναν λαντζιέρη, ώστε και να πουλήσουν πιάτα και κύπελλα οι μαγαζάτορες που μαζεύουν υπογραφές εναντίον της Κοινωνικής Κουζίνας, και να σταματήσομε να φορτώνομε τους σκουπιδοντενεκέδες με πλαστικά μιας χρήσης που μας κοστίζει ακριβά να τα θάβομε.

Δήμαρχε, ακούτε; Χρειάζεται κατάλληλος χώρος μέσα στον ιστό της πόλης για την εξασφάλιση του συσσιτίου της Κοινωνικής Κουζίνας. Αν δε σας κάνει εκεί που είναι εγκατεστημένη τώρα, βρείτε άλλο χώρο, χωρίς να σαμποτάρετε υπογείως αυτή την έντιμη προσπάθεια των συμπολιτών μας.

Σ’ εσάς έχομε παραδώσει και τη διαχείριση  των σκουπιδιών μαζί με την υπόλοιπη διαχείριση. Τα δύο ορόσημα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της δημαρχίας σας είναι η μεταμεσονύκτια κατεδάφιση του λιμενικού περιπτέρου και το  ξεπάτωμα του μικρού ανώνυμου και λαθραίου πάρκου στην αρχή της ανακαινισμένης οδού Πειραιώς που εγώ θα το λέω πάρκο Χάλη, προς τιμήν του οπλαρχηγού, που η σπασμένη προτομή του βρίσκεται στη βρώμικη Πλατεία 1866.

http://my-pillow-book.blogspot.com/2012/03/senegalese-by-sgb.html