“Θυμησες και νοσταλγιες – Πατερα…”: Ενα μικρο ποιημα μου που προεκυψε αυτες τις μερες που ολοι θυμομαστε καποιον που λειπει

Οπου κι αν σταθω κι αν ειν βουνο η θαλασσα μπορει,

καμια αναμνηση σου δεν κρυβεται δεν αποκοιμιεται

ειναι μπροστα ειναι διπλα ειναι στο προσκεφαλι μου

καμια σκοτουρα η καημος δεν ειναι δυνατος να σε σκεπασει

Κι αν η παρεα ειναι τοσο δα ποιοτικη κι οι λεξεις μαγικες

εστω κι αυτο δεν κανει μπορετο της ζωντανης της μνημης να υποχωρησει

Ειναι ολοζωντανο πασχαλινο το φως που οσα θυμαμαι τα τονιζει

κι αν χαλασια ξεσπασει ακομα εμπρος μου δε εχει τοσο δυναμη

τη μνημη μου και παλι να λυγισει

Μα ειναι τοσα που θυμαμαι,νοσταλγω αγαπημενα λεπτα και δευτερα λεπτα

ειναι η ζεστη του χεριου σου στο χερι η στο κεφαλι αγαπημενα αγγιγματα

ειν η παρεα σου τα λογια τα ζεστα που δυναμη τοση ειχαν καταψυχα

που γυριζαν ακομα και της φυσης τ ασχημα και τα μπλεγμενα

Ειναι οι μερες που τις ζησαμε μαζι ,και χωρια, τωρα τοσα χρονια

Θυμησες και νοσταλγιες …δεν μπορω να μη θυμαμαι

Μανολης Μπαδογιαννης

"google ad"