Εδώ και σχεδόν ένα μήνα το Ισραήλ σφυροκοπά τη λωρίδα της Γάζας, ως απάντηση στην επίθεση της Χαμάς στις αρχές του Οκτώβρη. Η έννοια της αναλογικότητας των χτυπημάτων έχει προφανώς χαθεί, αφού ο αριθμός των νεκρών στην πλευρά των Παλαιστινίων τείνει να γίνει δεκαπλάσιος από αυτός στην πλευρά του Ισραήλ, με τους βομβαρδισμούς σε νοσοκομεία και προσφυγικούς καταυλισμούς να είναι καθημερινοί.
Μιλώντας στο tvxs.gr ο συντονιστής του κινήματος BDS (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις) και διευθυντής της Γερμανικής οργάνωσης Συμμαχία για τη Δικαιοσύνη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, Δρ. Σιρ Χέβερ, υποστηρίζει πως το σοκ των Ισραηλινών μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου τους οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένου απόπειρα αφανισμού του πληθυσμού της Γάζας, απόπειρα που όσο συνεχίζεται, θα αφήσει ένα τραύμα τόσο βαθύ, που θα διαρκέσει για γενιές ολόκληρες.
Όπως και το τραύμα που άφησε πίσω του το Ολοκαύτωμα.
Πώς βλέπετε αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες;
Αυτό που συμβαίνει είναι πολύπλοκο κι άρα δύσκολο να δώσει κάποιος μια σύντομη απάντηση. Είναι μια ιστορία που με αφορά προσωπικά, καθώς γεννήθηκα στην Ιερουσαλήμ, μεγάλωσα Ισραηλινός. Έχω δει το σοκ και το τραύμα που έχει υποστεί η κοινωνία του Ισραήλ από τον σκοτωμό αμάχων. Γνωρίζω προσωπικά κάποια από τα θύματα και τους οικείους τους. Όμως βρίσκω εξίσου τραγικό το πώς η επιθυμία για εκδίκηση και ο θυμός έχει στρέψει την κοινωνία του Ισραήλ σε κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Ο βαθμός του ρατσισμού και της βίας έχει ξεπεράσει κάθε όριο και διατυπώνεται πλέον ανοιχτά πως στόχος είναι η γενοκτονία των Παλαιστινίων. Να τους σκοτώσουν όλους. Λένε «ναι, θα βομβαρδίσουμε νοσοκομεία, θα σκοτώσουμε παιδιά. Πρέπει να πεθάνουν όλοι». Έχουν επίσης σκοτώσει αρκετούς ανθρώπους στη Δυτική Όχθη.
Ωστόσο από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ότι μεγάλο μέρος του λαού του Ισραήλ κατακρίνει τον Νετανιάχου…
Αν γίνει τώρα μια δημοσκόπηση με τους Εβραίους πολίτες του Ισραήλ, θα προκύψει ότι στην πλειοψηφία τους στηρίζουν την επίθεση και θέλουν τις μεγαλύτερες δυνατές απώλειες στην πλευρά της Γάζας. Σχεδόν κανείς δεν έχει το θάρρος να πει “όχι”. Φοβούνται. Κι έχουν λόγους να το κάνουν. Θα σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Ο δημοσιογράφος Ισραέλ Φρέι, βαθιά θρησκευόμενος, τόλμησε να πει μια προσευχή για τους νεκρούς και στις δύο πλευρές, δηλαδή και για τους νεκρούς αμάχους στην Γάζα και ύστερα δέχτηκε επίθεση στο ίδιο του το σπίτι. Αναγκάστηκε να φύγει μαζί με την οικογένειά του για να γλιτώσουν.
Είναι αλήθεια πως ο Νετανιάχου δεν είναι δημοφιλής αυτή την περίοδο αλλά η βασική κριτική προέρχεται από άτομα με ακροδεξιά αντίληψη που του καταλογίζουν ότι υπήρξε αδύναμος, του καταλογίζουν πως επέτρεψε την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Είναι οι ίδιο που λένε ότι «πρέπει να είμαστε αμείλικτοι και χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση ακόμα πιο φασιστική». Όμως ακόμα και κάποιοι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, επίσης τάσσονται υπέρ της επίθεσης, έστω με πιο «έξυπνες» μεθόδους. Μιλούν κι εκείνοι για αδυναμία του Νετανιάχου που σχετίζεται με τη διαφθορά και τον λαϊκισμό που έχει φέρει στην πολιτική ζωή της χώρας. Συνεπώς, ακόμα κι αυτοί που φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν τον Νετανιάχου, δεν μιλούν για κατάπαυση του πυρός, αλλά για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Είναι μία ακόμα κρίση μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης ή μία κρίση πολύ διαφορετική;
Είναι σαφώς πολύ διαφορετική. Οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί. Ποτέ δεν είχαμε ξαναδεί τόσο πολλούς ανθρώπους σκοτωμένους, χιλιάδες παιδιά. Οι εικόνες, οι ιστορίες, πραγματικά σου ραγίζουν την καρδιά. Δεν είχαμε δει κάτι παρόμοιο ούτε στους μαζικούς βομβαρδισμούς της Γάζας τον χειμώνα 2008-09, ούτε το 2014.
Αλλά και πέρα από τους αριθμούς, η στάση έχει αλλάξει. Για πολλά χρόνια, ο ισραηλινός στρατός εφάρμοζε αυτό που λένε «κουρεύουμε το γκαζόν». Με περιοδικές επιθέσεις κάθε δύο περίπου χρόνια αποδυνάμωναν την Χαμάς, σκότωναν κάποιους από τους μαχητές, κι έτσι διατηρούσαν την Γάζα ως μια φυλακή, αφήνοντας επίτηδες τους Παλαιστίνιους να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες. Με την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου υπέστησαν ένα μεγάλο σοκ, γιατί αποδείχτηκε ότι αυτή η αποικιακού τύπου στρατηγική δεν τους προστάτευσε. Όλες οι τεχνολογίες που είχαν επιστρατεύσει για να κρατούν τους Παλαιστίνιους υπό έλεγχο απέτυχαν. Συνεπώς τώρα πλέον δεν λένε ότι πρέπει απλά «να καταστείλουμε την αντίσταση των Παλαιστινίων και την Χαμάς» αλλά «να πάμε για την τελική λύση». Επίτηδες χρησιμοποιώ αυτή την φράση και έχει σημασία, καθώς ως Εβραίος, ξέρω πολύ καλά ότι ο όρος «τελική λύση» παραπέμπει στην απόπειρα των Ναζί να εξαφανίσουν όλους τους Εβραίους.
Το Ισραήλ θα ήθελε ο άμαχος πληθυσμός της Γάζας να σπρωχτεί προς την Αίγυπτο αλλά η Αίγυπτος βλέπουμε ότι δεν συνεργάζεται προς μια τέτοια κατεύθυνση. Επίσης αρκετοί Παλαιστίνιοι λένε ότι «είμαστε ήδη πρόσφυγες, αρνούμαστε να γίνουμε πρόσφυγες για δεύτερη φορά». Και τότε το Ισραήλ απαντά, «αν δεν φύγετε, θα σας σκοτώσουμε όλους. Γιατί αυτό που θέλουμε είναι η τελική λύση».
Μπορείτε να περιγράψετε ένα κακό και ένα καλό σενάριο για τη συνέχεια της ιστορίας;
Αυτό που συμβαίνει είναι η αρχή του χειρότερου σεναρίου. Καμία γενοκτονία δεν αφανίζει το 100% ενός λαού, αλλά η καταστροφή που ήδη συντελείται θα αφήσει ένα τραύμα για πολλές γενιές. Όσο περισσότερες ημέρες, εβδομάδες ή και μήνες συνεχίζεται αυτή η καταστροφή, τόσο βαθύτερο θα είναι το τραύμα. Και μπορεί να συνεχίσουν. Ο ισραηλινός στρατός ρίχνει τόσο πολλά πυρομαχικά που θα τους είχαν τελειώσει αν δεν τους εφοδίαζαν οι ΗΠΑ και η Γερμανία.
Το καλό σενάριο απαιτεί εδώ και τώρα κατάπαυση του πυρός. Τα Ηνωμένα Έθνη ήδη πέρασαν το σχετικό ψήφισμα με πολύ μεγάλη πλειοψηφία. Τις χώρες που το καταψήφισαν λέγοντας «θέλουμε κι άλλο αίμα», θα τις θυμόμαστε για πάντα. Οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Αυστρία. Ωστόσο ακόμα και με μια κατάπαυση πυρός, οι άνθρωποι δε θα σταματήσουν να μάχονται για ισότητα και ελευθερία. Όταν οι Ισραηλινοί συνειδητοποιήσουν ότι η «τελική λύση» δεν μπορεί να επιτευχθεί, ότι δεν μπορούν ες αεί να κρατούν τους Παλαιστίνιους φυλακισμένους, ότι δεν μπορούν να λύσουν πολιτικά ζητήματα με τη βία, τότε θα υπάρξει μια λύση πολιτική. Αυτό είναι που θέλουμε. Θέλουμε τους Παλαιστίνιους να είναι πολίτες του δικού τους κράτους, να ζουν ελεύθεροι, με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη. Δεν νομίζω ότι αυτό το σενάριο είναι επιστημονικής φαντασίας. Αντίθετα είναι πολύ ρεαλιστικό.