Ιωακείμ Γρυσπολάκης για εκκένωση κατάληψης Rosa Nera: “Χάθηκε η ευκαιρία το 2010 να αναστηλωθεί και να στεγάσει τη Σχολή Καλών Τεχνών. Να αξιοποιηθεί εις όφελος του Ιδρύματος”

Με κείμενο που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης αναφέρει τα εξής για την εκκένωση της κατάληψης Rosa Nera:

Μετά από 16 χρόνια και 3 μήνες κατάληψης στο κτήριο της πρώην Μεραρχίας Κρητών και πρώτου Διοικητηρίου της Κρητικής Πολιτείας έπεσαν τίτλοι τέλους. Η Πολιτεία επενέβη και επανέφερε τη νομιμότητα στο κτήριο, που ανήκει από το 1985 στο Πολυτεχνείο Κρήτης.

Είναι κρίμα, όμως, που χάθηκε η ευκαιρία το 2010 να αναστηλωθεί το μνημείο και να στεγάσει τη Σχολή Καλών Τεχνών του ιδρύματος. Τότε που υπήρχε η μελέτη αποκατάστασης και επαναχρησιμοποίσης, η πίστωση των 4.000.000€ και ο εργολάβος στον οποίο η Σύγκλητος είχε αναθέσει τις εργασίες. Η διστακτικότητα και ανευθυνότητα, όμως, του πρύτανη που με διαδέχθηκε στις 10-12-2010, ματαίωσαν τόσο την αναστήλωση του μνημείου όσο και την ίδρυση της σχολής καλών τεχνών. Η έγκριση από το Ελεγκτικό Συνέδριο ήρθε στις 28-12-2010.

Εύχομαι η σημερινή πρυτανεία να αξιοποιήσει το “Ενετικό Σύνολο” (Κτήριο Μεραρχίας, Στρατώνες, Παλαιές Φυλακές) προς όφελος τόσο του Ιδρύματος όσο και της τοπικής κοινωνίας.

Σε σχόλιο στο κείμενο που ανέρτησε προσθέτει:

Στα δεκάξι χρόνια που πέρασαν από τον Ιούνιο 2004 η κατάληψη της Rosa Νera φιλοξένησε πολλούς καιροσκόπους ανθρώπους, αλλά και ιδεολόγους του αναρχισμού. Θυμάμαι τον Οκτώβριο 2006, όταν δώδεκα μασκοφόροι, αφού κάλυψαν τα πρόσωπά τους με μάσκες δανεικές από τους καταληψίες, έβγαλαν αναμνηστική φωτογραφία στον αύλιο χώρο του Κτηρίου της Μεραρχίας και επετέθησαν στο γραφείο του πρύτανη με την γνωστή “τούρτα” και έφυγαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, βρίσκοντας και πάλι καταφύγιο στη Μεραρχία.

Την επομένη με επισκέφθηκε ο επικεφαλής της κατάληψης και ιδεολογικός καθοδηγητής της Βαρδής Τσουρής (απεβίωσε προ δύο ετών) και μου ζήτησε συγγνώμη. Μου είπε ότι εάν το γνώριζε εκ των προτέρων δεν θα επέτρεπε μία τέτοια πράξη.

Του είπα βέβαια ότι η πράξη αυτή ήταν απολύτως σύμφωνη με τη διδαχή του προς τους καταληψίες. Ας είναι. Από εκεί πέρασαν και κάποιοι που είχαν στόχο να προσφέρουν στον πολιτισμό, όπως είπαν. Εις βάρος, όμως, ενός Πανεπιστημίου και της ιστορίας του τόπου, αφού ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.