Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι αντιμετωπίζουν τον αναρχικό χώρο ως περιθωριακό

Για πολλούς συμπολίτες μας, η εικόνα των αναρχικών είναι πολύ διαφορετική από αυτή που είχαν προηγούμενες γενιές για τους αναρχικούς.

Η συγκεκριμένη διαπίστωση αποτυπώνεται και σε έρευνα της Public Issue για τις Πολιτικές αξίες & ιδεολογίες σήμερα στην Ελλάδα από το 2017.

Σε αυτή την έρευνα φανερώνεται ότι αν και ως ρεύμα ο “αναρχισμός” παραμένει μειοηφικός με αποδοχή στο 6%, πάντως σε κάποιες ομάδες τα ποσοστά που λαμβάνει είναι ιδιαίτερα υψηλά. Ειδικά στην ηλικιακή ομάδα των ηλικιών από 35 – 44, δηλαδή τις ηλικίες που βρίσκονται στο πιο παραγωγικό στάδιο της ζωής τους και θα ασκήσουν το επόμενο διάστημα ισχυρή επίδραση στα πράγματα της χώρας, η αποδοχή του αναρχισμού φτάνει στο 12%. Αντιθέτως, στις ηλικίες άνω των 60 η αποδοχή φτάνει στο πολύ χαμηλό 1%.

Και δεν είναι τυχαία η αποδοχή που απολαμβάνει ο αναρχισμός σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Όπως σημειώνεται στην έρευνα, πρόκειται για την επόμενη γενιά από εκείνη της μεταπολίτευσης, που κοινωνικοποιείται πολιτικά στη δεκαετία του ’90 (1990-2000) και ως κυβερνητική εξουσία γνωρίζει κατά βάση το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.

Είναι γνωστό, ότι η δεκαετία του ‘90 αποτελεί πολιτική περίοδο, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα της πρώιμης μεταπολίτευσης. Σε αυτήν, θα συντελεστεί η συντηρητική ιδεολογική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ και θα ολοκληρωθεί ο εκφυλισμός του και η απορρόφησή του από το Κράτος (κόμμα-καρτέλ).

Εμείς θα προσθέσουμε, ότι η γενιά που βρίσκεται στις ηλικίες από 35 – 44 είναι και αυτή που βίωσε εντονότερα και ενεργά την 10ετή περίοδο των μνημονίων στη χώρα μας στα οποία οι λαϊκές κινητοποιήσεις έπαιξαν ισχυρό ρόλο στη διαμόρφωση μίας νέας συνείδησης.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι ο αναρχισμός έχει μεγαλύτερη αποδοχή στους απόφοιτους ανώτερης εκπαίδευσης αφού το 65% των υποστηρικτών της είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Σημαντικό στοιχείο επίσης είναι ότι τη μεγαλύτερη απήχησή του το αναρχικό ρεύμα το έχει στους άνεργους και στους μισθωτούς.

Η πραγματικότητα αυτή νομίζουμε ότι είναι εμφανή και στην Κρήτη.

Στην Κρήτη λόγου χάρη, ο ιδιαίτερος τύπος αναρχισμού ο οποίος συνδέθηκε με την Κρητική παράδοση έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή στα καλλιτεχνικά ρεύματα. Από τους Χαϊνηδες ως τον Ross Daly και από εκεί στον Γιάγκο Χαιρέτη και μια σειρά άλλους μουσικούς, βλέπουμε την ανάδειξη μία μουσικής παράδοσης που έχει λόγο πολιτικό και παρεμβαίνει ουσιαστικά στην κοινωνική ζωή του τόπου.

Φεστιβάλ που έχουν στον πυρήνα τους τη μουσική και τις τέχνες κτίζονται γύρω από τον αντιφασισμό, όπως το πολύ πετυχημένο φεστιβάλ Χαϊμαλίνα στα Ανώγεια, το οποίο μάλιστα εξέφρασε την αλληλεγγύη του προς την κατάληψη Rosa Nera. Το ίδιο έπραξε και το πιο νεανικό και ροκ φεστιβάλ της πόλης μας, το Rock Under the Clock Festival.

Όμως θεωρούμε ότι η αύξηση της επιρροής δεν αποτυπώνεται μόνο στην στήριξη που απολαμβάνει σε συγκεκριμένες ηλικιακές και κοινωνικές ομάδες αλλά και στο πόσο ο λόγος των αναρχικών ακούγεται και έχει αποδοχή ευρύτερα, ακόμη και από αυτούς που δε δηλώνουν ότι στηρίζουν τους αναρχικούς.

Σκεφτόμαστε ας πούμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας πριν όχι και τόσα πολλά χρόνια θεωρούνταν περίπου “περιθωριακός”. Όταν κατέβαιναν οι εκπρόσωποι των Γερμανών ναζί στον τόπο ήταν οι αναρχικοί των Χανίων αυτοί που τους υποδέχονταν, όπως και αναρχικοί ήταν αυτοί που συγκρούστηκαν πολλές φορές με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Όμως πλέον ο αντιφασισμός είναι κάτι πολύ ευρύτερο και αγκαλιάζεται από πλατιές λαϊκές μάζες. Και αυτό δε μπορεί να υποτιμηθεί, ούτε ο ρόλος των αναρχικών σε αυτό τον αγώνα.

Μπορεί ο αναρχισμός να μην είναι επ’ ουδενί πλειοψηφικό ρεύμα όμως έχει ασκήσει ποικιλοτρόπως επιρροή και στην ευρύτερα Αριστερά, που στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια απόκτησε πλειοψηφικά χαρακτηριστικά αν και όχι ηγεμονικά.

"google ad"