Καίτη Γαρμπή: “Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον»

«Μυαλό, δύναμη, ισχυρή προσωπικότητα, ομορφιά». Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο μυαλό μου για τη Γυναίκα. Αν ανέβαζα ένα tweet αφιερωμένο εξαιρετικά στις αναγνώστριες του LadyLike, θα ήταν η φράση του Νίκου Καζαντζάκη: “Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα”».

«Ναι, θα συμφωνήσω στο ότι το “Επιτέλους” είναι ένα τραγούδι για τη γυναικεία ενδυνάμωση. Γιατί αφορά τη φιλία δύο γυναικών που η μία συμβουλεύει την άλλη, λέγοντάς της ότι πάνω απ’ όλα πρέπει να σέβεται τον εαυτό της, να έχει αξιοπρέπεια και να αισθάνεται ότι “είναι πολύ καλύτερή του” γιατί έχει αυτοεκτίμηση. Ό,τι λέει αυτό το τραγούδι, το υπερασπίζομαι ακράδαντα».

«Ο φεμινισμός είναι το κοινωνικό κίνημα που συμβάλλει στην ισότητα των φύλων, προωθεί τα δικαιώματα της γυναίκας και τα συμφέροντά της στην κοινωνία».

«Είναι η μητέρα που πρωτίστως διδάσκει στον γιο της τον σεβασμό προς τις γυναίκες. Οι γονείς αλλά ειδικότερα η μάνα χαράζει τον δρόμο από πολύ μικρή ηλικία. Από την ώρα που ανοίγει τα ματάκια του είναι 24 ώρες με τη μητέρα του, παίρνει τα περισσότερα στοιχεία από εμάς. Η συμπεριφορά του, το ήθος του, όλα καθορίζονται από τη σχέση μάνας- παιδιού. Σαφώς και ο ρόλος του πατέρα είναι σπουδαίος αλλά αυτό ξεκινά σε δεύτερο χρόνο, όταν το παιδί αρχίζει και καταλαβαίνει. Ο δικός μου ο γιος μαθαίνει από τον πατέρα του, ο οποίος είναι πρότυπο στο τι σημαίνει να σέβεσαι μια γυναίκα, ενώ παράλληλα με παρακολουθεί κι ακούει τον δικό μου τρόπο σκέψης».

«Έρχονται πολύ συχνά γυναίκες στο καμαρίνι και μου λένε ότι με τα τραγούδια μου έχουν περάσει πολλά. Χωρισμούς, έρωτες, γάμους, ακόμα και τη γέννηση του παιδιού τους. Φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό για μένα. Το τραγούδι δεν είναι απλά μια διασκέδαση, είναι ψυχαγωγία. Υπάρχει βάθος, συναίσθημα».

«Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία ν’ ανταγωνιστώ μια γυναίκα συνάδελφο. Με τις γυναίκες που έχω συνεργαστεί δεν υπάρχει κόντρα, αλλά ευγενής άμιλλα. Είμαι πάνω από όλα αυτά και δεν μ’ αρέσουν. Σέβομαι απεριόριστα τους συναδέλφους και τη συνεργασία μας και για όσο δουλεύω μαζί τους είμαι υπερπροστατευτική, όπως κάνω σε όλες μου τις σχέσεις. Τις/τους υπερασπίζομαι και δεν επιτρέπω να πει κάποιος κάτι κακό για εκείνους. Δίνω τη μάχη μου για οτιδήποτε κακό ειπωθεί. Στηρίζω με σεβασμό, θαυμασμό και αξιοκρατία».

«Η αξιοπρέπεια στον ηθικό μου κώδικα είναι στην πρώτη θέση. Σέβομαι πολύ τον εαυτό μου και τους άλλους για να καταφύγω σε μικρότητες. Και είμαι έτσι από 16 ετών, όταν πρωτοβγήκα στον χώρο».

«Η Ελλάδα διαχρονικά έχει σπουδαίες γυναίκες στο DNA της. Όπως η Μελίνα Μερκούρη που εγώ αποκαλώ “θεά”. Έχω παρακολουθήσει την πορεία της, την έχω μελετήσει, έχω διαβάσει πολύ για εκείνη, έχω μιλήσει με δικούς της ανθρώπους. Τιμώ τη γενναιότητά της, τον ανθρωπισμό της, τις μάχες που έδωσε για την πατρίδα της, τον διεθνή σεβασμό που χαίρει. Τη θαύμαζαν οι πιο σπουδαίοι ηθοποιοί του κόσμου. Μεγάλη καλλιτέχνης και πρωτοπόρα ως υπουργός Πολιτισμού. Έχω διαβάσει κάπου πως “σηκώνοντας τα μάτια της η Μελίνα, είναι σαν να βλέπεις την Ακρόπολη μέσα τους” και είναι αλήθεια».

«Αν δεν ήμουν τόσο δυναμική, ίσως να μην ήμασταν μαζί με τον Διονύση»

«Μετά από 24 χρόνια κοινής ζωής με τον Διονύση έχω βγάλει πολλά συμπεράσματα για μένα. Ο ίδιος ο Σχοινάς λέει πως αν δεν ήμουν τόσο δυναμική μπορεί και να μην ήμασταν μαζί. Είμαι δυνατή γυναίκα. Αυτό εισπράττω και από εκείνον μαζί με όλα τα υπόλοιπα, τα τόσο κολακευτικά λόγια του που με κάνουν και νιώθω θηλυκό. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Το σημαντικότερο όλων ίσως, μετά από 24 χρόνια σχέσης. Οι κοσμοθεωρίες μας είναι ίδιες, όπως αν τσακωνόμαστε, είναι μόνο για τραγούδια και επαγγελματικούς χειρισμούς. Εκείνος ως κλασικός Ζυγός δεν μπορεί τις φωνές και τη φασαρία. Θέλει ηρεμία κι ομορφιά γύρω του. Σε γερό τσακωμό θα ανοίξει την πόρτα, θα πάει μια βόλτα μέχρι το περίπτερο και μέχρι να γυρίσει θα ‘χω ηρεμήσει». Ο Διονύσης ξέρει καλά ποιος είναι. Έχει αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση».

«Ο Διονύσης έκατσε στο σπίτι για να μεγαλώσει το παιδί μας και θα τον ευγνωμονώ για πάντα, γιατί στην πιο τρυφερή ηλικία του Δημήτρη, ήταν εκεί και για τους δυο μας».

«Όταν ο Δημήτρης ήταν μικρός και η καριέρα μου ήταν στο απόγειό της, ο Διονύσης αποφάσισε πως θα κάνει πίσω εκείνος για να συνεχίσω εγώ μπροστά. Οι ισορροπίες ήταν άψογες γιατί μιλάμε για έναν άντρα που δεν έχει κόμπλεξ και που αγαπάει πολύ την οικογένειά του.  Ο Διονύσης με τον Δημήτρη γίνεται παιδί ξανά, ακόμα είναι οι καλύτεροι φίλοι. Όπως ακριβώς τον βλέπεις στο videoclip του “Δεν μεγαλώνω”. Φυσικά ήμουν κι εγώ εκεί με το που τελείωνα τη δουλειά. Γυρνούσα στο σπίτι στις 6 το πρωί και δεν κοιμόμουν μέχρι να μπει στο σχολικό στις 8:00.
Αργότερα ήταν η σειρά του να βγει αυτός μπροστά και να κάνει εκείνος μια δεύτερη μεγάλη καριέρα. Πήρε τα ηνία στα χέρια του και άρχισε να γεμίζει μόνος του μαγαζιά κάθε μέρα. Δεν θυμάμαι να έχει κουραστεί πιο πολύ στη ζωή του».

«Ως κλασική μαμά ήθελα ο γιος μου να μην κάνει αυτή τη δουλειά. Τεράστιο λάθος»

«Όταν πρωτοάκουσα τη φωνή του Δημήτρη στο στούντιο ταράχτηκα. Σκέφτηκα “είναι γεγονός, ο Δημήτρης είναι εν δυνάμει συνάδελφος .Ως κλασική μαμά ήθελα το παιδί να μην κάνει αυτή τη δουλειά, γιατί έχει πολύ άγχος, ρίσκο, αβέβαιο μέλλον. Σαν όλες τις μαμάδες έτσι κι εγώ είχα στο μυαλό μου πως ένα πιο σταθερό επάγγελμα θα εξασφαλίσει και την ευτυχία του παιδιού. Έκανα λάθος. Η ψυχή και η καρδιά του Δημήτρη ήθελε να ακολουθήσει αυτό και πολύ γρήγορα άλλαξα κι εγώ γραμμή και πήρα το μέρος του, και του πατέρα του. Θεωρώ ότι του αξίζει να πετύχει, έχει μια υπέροχη χροιά και είναι πολύ συναισθηματικός και αυτό θ’ αρχίσει να βγαίνει και στη φωνή και το ηχόχρωμά του».

«Ο Δημήτρης μού διδάσκει καθημερινά την καλοσύνη».

«Είναι απίστευτα ευγενής σαν τον πατέρα του, εγώ είμαι λιγότερο, το παραδέχομαι. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα με αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Έχει πολύ δομημένη σκέψη, παίρνει θέση και είναι ολοκληρωμένος άντρας ακόμα κι αν είναι 21 ετών. Είναι ο άνθρωπος που θα σταματήσει στον δρόμο για να βοηθήσει έναν ηλικιωμένο να περάσει, που θα του κουβαλήσει τα ψώνια. Ένας ώριμος άνθρωπος με απίστευτο χιούμορ».

«Όσο προλαβαίνω διαβάζω τα σχόλια στα social media και θεωρώ ότι είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Η πλειοψηφία είναι διαβασμένη, υπάρχουν βέβαια και οι εκτός θέματος που μπαίνουν για να ρίξουν δηλητήριο. Αλλά οι περισσότεροι είναι ενημερωμένοι και γράφουν τα σωστά. Βέβαια στο Twitter τα “χώνουν” αρκετά αλλά τι να τους πεις που έχουν και δίκιο; Το Facebook και το Ιnstagram είναι σε γενικές γραμμές πιο κόσμια αλλά εμένα μ’ αρέσει το Twitter γιατί είναι σπιρτόζικο, ατακαριστό. Δεν μ’ αρεσει που βρίζουν πολλοί, αλλά εκτιμώ τον αυθορμητισμό που το διέπει. Στο Twitter βγάζω την αλήθεια μου».

«Από τα 10 tweets που σκέφτομαι ανεβάζω τα 8. Τα άλλα 2 έχουν να κάνουν συνήθως με την πολιτική, γι’ αυτό και τα “κόβω”».

«Είμαι χαλαρός άνθρωπος. Τα πιο σημαντικά θέματα της ζωής μου, δόξα τω Θεώ τα ‘χω λυμένα, οπότε έχω την πολυτέλεια να κάτσω στον καναπέ μου, να σκρολάρω στο Twitter, κι αν έχω όρεξη να μπω και να σχολιάσω, να πω ένα αστείο, να επιπλήξω, να ειρωνευτώ ίσως, θα το κάνω. Ταυτίζομαι με τη συνείδηση των πολλών γιατί εκφράζω την κοινή λογική, αλλά με τον τρόπο μου. Δεν θέλω να πλατειάζω, ούτε να γράφω με το παραμικρό, το κάνω όταν έχω διάθεση και το μελετάω. Είναι μεγάλη ευθύνη να μιλάς δημόσια.  Ο λόγος μας βαραίνει και πρέπει να κάνει καλό. Να ξέρεις ότι ο σπόρος που θα ρίξεις, θα είναι ωφέλιμος».

«Συνεντεύξεις δεν δίνω συχνά γιατί δεν το βρίσκω απαραίτητο, ούτε η δουλειά μου είναι να γράφω ευφυολογήματα στο Twitter. Είμαι καλλιτέχνης και βγαίνω να μιλήσω μόνο όταν έχω κάτι να πω για τη δουλειά μου. Δεν θέλω να “σπαταλιέμαι”, ούτε να κουράζω τον κόσμο απασχολώντας τον συνέχεια».

«Υπάρχει ένα ακόμα tweet που δεν ανέβασα ποτέ. Είναι μία απάντηση στο άρθρο ενός δημοσιογράφου που απευθυνόταν σε μένα σχολιάζοντας αυτό που είχα γράψει για τη Σοφία Μπεκατώρου»:

 

Το άρθρο αυτό έγραφε ότι «είναι άδικο να φορτώνουμε στη Σοφία Μπεκατώρου τις συνολικές ευθύνες που έχουμε ως κοινωνία και να τη χρίζουμε ως την τορπιλάκατο που θα βυθίσει οριστικά τον Βιασμό».

Το tweet που δεν ανέβασα ποτέ ως απάντηση είναι αυτό»:

«Οι υποθέσεις με τα παιδιά που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά με κομμάτιασαν»

«Ταράχτηκα πολύ με όλο αυτό που γίνεται με τις όλες αυτές τις καταγγελίες. Είναι καταστάσεις που δυστυχώς συμβαίνουν παντού, πάντα και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Στις εφημερίδες τόσα χρόνια δεν γράφονταν για επώνυμα πρόσωπα. Όλοι έχουμε διαβάσει για εκείνον τον πατέρα «τέρας» που βίασε την κόρη του σ’ ένα χωριό. Τώρα ήρθε η ώρα να πέσουν τα φώτα και σ’ αυτόν τον χώρο γιατί οι καταγγελίες αφορούν δημόσια πρόσωπα. Πιστεύω πως μόνο καλό κάνει να βγουν στην επιφάνεια.

«Είναι ώρα να μαζευτούν οι εγωπαθείς, όσοι θεωρούν ότι επειδή έχουν την εξουσία, μπορούν να πατάνε τις ψυχές και τις προσωπικότητες των ανθρώπων».

«Αρκεί να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο. Δηλαδή να μην μπορεί να σε φλερτάρει ένας άντρας και να σου πει “μα τι ωραίο κορίτσι που είσαι” γιατί θα φοβάται ότι θα τον κατηγορήσεις για σεξουαλική παρενόχληση».

«Είμαι μάνα και μοιραία φέρνω τον εαυτό μου στη θέση αυτών των γονιών των κακοποιημένων παιδιών. Αναπόφευκτα σκέφτεσαι ότι είναι το δικό σου το παιδί απροστάτευτο και εκτεθειμένο στις αρρωστημένες ορέξεις κάποιου. Προσωπική εμπειρία από περιστατικά έμφυλης βίας ή σεξισμού δεν έχω βιώσει ποτέ. Μάλλον ήμουν πολύ τυχερή».

«Αν η νεαρή Καίτη των 16 ετών ξεκινούσε σήμερα, θα τη συμβούλευα να μην είναι τόσο ευκολόπιστη. Γιατί αυτή είναι η λέξη που με χαρακτηρίζει ακόμα και τώρα. Βλέπω στους ανθρώπους την καλή τους πλευρά, τους αντιμετωπίζω με ανοιχτή καρδιά, είμαι παρορμητική και θεωρώ ότι ο απέναντί μου έχει στο μυαλό του αυτό ακριβώς που έχω κι εγώ. “Αφού είμαι έντιμη γιατί να μην είναι κι ο άλλος;”. Η μικρή Καίτη θα ευχόμουν να είναι πιο επιφυλακτική για να πέσει λιγότερες φορές από τα σύννεφα όσο εγώ. Μιλάω αυστηρά σε επαγγελματικό επίπεδο».

«Πρέπει να επικρατήσει συμπαντική δικαιοσύνη»

«Από όλα τα στραβά και τα ανάποδα του κόσμου αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ με τίποτα είναι η κοινωνική αδικία. Ότι καμία κυβέρνηση δεν παίρνει τα μέτρα για να προστατεύσει τους αδύναμους και να εξαλείψει τη φτώχεια,πως επικρατεί έλλειψη ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση, ότι ο κόσμος υποφέρει από ανεργία. Βλέπω τους αδύναμους να γίνονται πιο αδύναμοι και οι ισχυροί ισχυρότεροι. Βλέπω τα τείχη και τα ποτάμια της ανισότητας που χωρίζουν τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, ντόπιους και μετανάστες, Βόρειους και Δυτικούς και εξοργίζομαι.

«Έχω διαβάσει κάπου κάτι καταπληκτικό: “Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον».

«Αγανακτώ όταν βλέπω τα λεωφορεία γεμάτα με κόσμο και κάποιους από αυτούς χωρίς μάσκα. Χρειάστηκε να κατέβω σε μία δουλειά στον Πειραιά τις προάλλες και δεν πίστευα αυτό που αντίκρισα, μια απίστευτη κοσμοπλημμύρα στον πεζόδρομο μπροστά στο λιμάνι. Από την άλλη, ο κόσμος είναι αγανακτισμένος, κλεισμένος έναν χρόνο μέσα στο σπίτι του. Κάποιους φίλους τους πιάνει πείσμα και αντίδραση και είναι αναμενόμενο. Σου λέει “Είμαι μέσα στο σπίτι κι οι άλλοι βγαίνουν έξω ανεξέλεγκτα; εγώ τι κάνω εδώ;”».

Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί πάνω από 4-5 μήνες. Η δική μας δουλειά έχει χτυπηθεί πολύ και άδικα, οπότε δεν πιστεύω ότι θα διασκεδάζουμε τον κόσμο τόσο ψυχρά, μέσα από μια οθόνη. Ο κόσμος μάς βλέπει αλλά εμείς δεν βλέπουμε τίποτα, είναι μια “κρύα” και αμήχανη εμπειρία και ουαί κι αλίμονο αν παραμείνει έτσι . Ευελπιστούμε πως το καλοκαιράκι θα μπορούμε να κάνουμε συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους, ακόμα κι αν δεν έχουμε πληρότητα 100%, έστω σε μικρά σχήματα, ώστε να έχουμε και πάλι αυτή την ανθρώπινη επαφή. Αυτό ονειρευόμαστε και ευχόμαστε τον επόμενο χειμώνα να επανέλθουμε με την ιδια λογική κι ας είμαστε λιγότεροι μέσα στους χώρους. Ήδη με τον Διονύση έχουμε κλείσει να εμφανιστούμε μαζί στο Estate».

«Η θέση της κριτή στο House of Fame με φορτώνει με μία τεράστια ευθύνη»

«Έχω απέναντί μου 17 παιδιά τα οποία εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε 4 ανθρώπους που τους κρίνουν και στον κόσμο που τα παρακολουθεί. Κρέμονται από το στόμα μας. Γι’ αυτό και είμαι μαζί τους επιεικής, το λέω και το ξεκαθαρίζω. Ξέρω πολύ καλά να είμαι αυστηρή και ξέρω πολύ καλά και τι ακούω από τον καθένα. Όμως, με το να κόψεις τα φτερά σ’ ένα παιδί που ξεκινάει τώρα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να το πληγώσεις και να του ανακόψεις την εξέλιξη. Τα παιδιά αυτά δεν είναι έτοιμες φωνές, κάποια μάλιστα πιάνουν μικρόφωνο για πρώτη φορά στη ζωή τους και είναι μικρά σε ηλικία, αλλά δουλεύουν πάρα πολύ. Κάθε λέξη που τους απευθύνω λοιπόν, τη λέω με προσοχή. Πιστεύω ότι από live σε live θα βλέπουμε μεγάλη εξέλιξη». 

«Η άμεση κριτική του κοινού μέσα από τα social media είναι κάπως φοβιστική. Δίκαιη αλλά και άδικη».

«Κυκλοφόρησε το ντούετο μας με τον Διονύση στο «Ατόφιο Χρυσάφι» την περασμένη Δευτέρα μου κάνει εντύπωση πόσο γρήγορα ο κόσμος και τα ραδιόφωνα αγκάλιασαν το τραγούδι. Με μια καινούργια ενορχήστρωση που θυμίζει πολύ 80s, που είναι και της μόδας τώρα. Το θέμα ήταν να μην φύγουμε από το πρωτότυπο τραγούδι του 1994, λαμβάνοντας υπόψιν ότι απευθυνόμαστε στο κοινό του 2021. Υπάρχει ενας δίσκος που- να ‘μαστε καλά- θα βγει από την Panik Platinum μέσα στο 2021, με τραγούδια του Φοίβου, που τα έχω τραγουδήσει 20 χρόνια πριν και τα κάνω ντουέτα με πολύ σημαντικούς φίλους συναδέλφους. Με τις Μέλιsses, τον Σάκη Ρουβά, το Διονύση, τον Αντώνη Ρέμο, τον Κωνσταντίνο Αργυρό, αλλά και τον Δημήτρη, τον γιο μου.