H εικαστική έκθεση κοσμήματος «ΘΡΥΨΑΛΑ ΧΡΟΝΟΥ» της Μαρίας Άιραμ

Στο ΤΖΙΤΖΙΚΑ στους Αρμένους Αποκορώνου, Χανιά 21 Ιανουαρίου 2013 | Στο (café,bar, restaurant) Τζίτζικα με την εκλεπτυσμένη μοναδική αισθητική, που βρίσκεται σε ένα μαγευτικό τοπίο ανάμεσα σε δροσερά νερά που κυλούν δίπλα, και κάτω από πανύψηλα πλατάνια, στους Αρμένους Αποκορώνου, εκθέτει η Μαρία Αιραμ, κάθε Σαββατοκύριακο  Ιανουάριο και Φεβρουάριο, κοσμήματα εικαστικά ειδώλια θεατρικές μάσκες, εικαστικά τετράδια και έργα σε τελάρα.

Μέσα από διαφορετικούς τρόπους έκφρασης, σε αυτή την έκθεση η Μαρία Αιραμ, με καλλιτεχνικούς κώδικες, καταθέτει την ευαισθησία της, και την ποιητική της αισθητική. Τα κοσμήματά της, (δακτυλίδια σκουλαρίκια μενταγιόν καρφίτσες) δεν είναι κοσμήματα που υπακούουν στην τεχνική τελειότητα, αλλά κρατούν μόνο βασικούς κανόνες της τεχνικής, εξελίσσονται και ολοκληρώνονται με προσωπική ποιητική διαίσθηση , και τελικά γίνονται μικρά καλλιτεχνήματα με συναισθηματική ομορφιά και εξαιρετική πρωτοτυπία.

Ως αναφορά τα εικαστικά έργα της Μαρίας Άιραμ που εκθέτει είναι όλα δημιουργημένα με υλικά μη συμβατικά. Και στα μεν έργα της επάνω στα τελάρα, εκφράζει δίνει μορφή και εναρμονίζει ψυχολογικές εξάρσεις και συναισθήματα με εσωτερικές διεργασίες, στα ειδώλια κάνει έμμεσα πρωτόγονες ανθρωποκεντρικές αναφορές που παραπέμπουν σε πρωταρχικά συναισθήματα του ανθρώπου, ενώ με τα εικαστικά τετράδια ξυπνούν συνειρμοί καταγραφών προσωπικών μυστικών σε εφηβικά ημερολόγια, και με τις  μάσκες ανατρέχει στη θεατρική αναπαράσταση του προσώπου ανά τους αιώνες.

Όλα όμως τελικά έμμεσα επαναφέρουν στην αντίληψή μας, καταγραφές της συλλογικής μνήμης που έχουν γίνει στο παρελθόν της ανθρωπότητας. Η επαναφορά αυτή, που μόνο η τέχνη μπορεί να κάνει, συνδέει τα ίχνη των ανθρώπων που έζησαν πριν από μας, με τα δικά μας ίχνη και έτσι διασώζεται το συνεχές της ανθρώπινης πορείας στη γη. Όλα τα έργα της Μ.Α. που εκθέτει συναποτελούν ένα σύνολο, που αν και είναι δημιουργημένα με διαφορετικά υλικά και διαφορετικούς τρόπους, συνδέονται με παρόμοιους εσωτερικούς κραδασμούς, για το λόγο αυτό μας οδηγούν σε εσωτερικούς στοχασμούς, και υπαρξιακά ερωτήματα.

Το σημαίνον σε όλα τα εικαστικά έργα της Μ.Α. δεν είναι η αντικειμενική τεχνική τελειότητα αλλά η υπακοή της σε μια εσωτερική αναγκαιότητα που μέσα από μια εσωτερική διαλεκτική οδηγείται στο όποιο έργο. Αυτό το αποτέλεσμα ίσως να δημιουργεί στον θεατή θετική αλλά και ίσως και αρνητική έκπληξη κάποιες φορές, αυτό όμως για ένα πλήθος καλλιτέχνες είναι και το ζητούμενο της ζωντανής τέχνης, δηλαδή να συμβάλλουν με το έργο τους στη διεύρυνση του ορίζοντα της αντίληψης και την αφύπνιση της Συνείδησης έστω και μέσα από ανατροπές της συμβατικής οπτικής.

Κατερίνα Μαρινάκη