ΚΕΘΕΑ: Από τη Ριζοσπαστική Νεότητα του 1987 στη Γερασμένη Γραφειοκρατία του 2021

Του Νίκου Δαμιανάκη

Το ΚΕΘΕΑ είχε πέσει σε κώμα από το 1995 και το 2021 όμως τραβάνε τα καλώδια. Να ξεκαθαρίσω από την αρχή του άρθρου πως είμαι πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού και την προσπάθεια που έκαναν και κάνουν οι κυβερνήσεις (ανεξαρτήτως χρώματος) να ιδιωτικοποιήσουν όλες τις υποδομές υγείας-πρόνοιας και όχι μόνο, στην Ελλάδα. Να καταστήσω σαφές πως θεωρώ ότι η διαδικασία της απεξάρτησης είναι μια σπουδαία, δύσκολη, επώδυνη και άκρως συγκρουσιακή κατάσταση-διαδικασία. Κατ’ επέκταση δεν μπορεί να πραγματοποιείται σε ιδιωτικές δομές   που στόχο τους έχουν το Κέρδος και λειτουργούν με «όπλο» τη μεθαδόνη ή άλλο υποκατάστατο.

Το Υπουργείο Υγείας, ως διαφημιστής ιδιωτικών συμφερόντων, αποφάσισε να συμπτύξει τις δομές του ΚΕΘΕΑ και να το μετατρέψει σε έναν αχανή γραφειοκρατικό μηχανισμό, με πληθώρα διοικητικών θέσεων, μειώνοντας παράλληλα τις «θεραπευτικές», στέλνοντας τους χρήστες υπηρεσιών απεξάρτησης, στα χέρια των ιδιωτικών προγραμμάτων απεξάρτησης.  Για τις δομές απεξάρτησης δρομολογείται ότι και για τις δομές Ψυχικής Υγείας.

Συγκεκριμένα, η υφυπουργός Υγείας Ζ. Ράπτη, με καταφανέστατο σκοπό την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων στο χώρο της  ψυχικής υγείας (και απεξάρτησης), προχώρησε, στην έκδοση, στις  23/2/21, ενός ΦΕΚ με μια υπουργική απόφαση (αριθμ.Γ3α,β/Γ.Π.οικ.10858), με την οποία ανοίγει ανεμπόδιστα ο  δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας και απεξάρτησης. Στο ΦΕΚ αυτό προβλέπεται, για την ίδρυση/ανάληψη της όποιας υπηρεσίας  ψυχικής υγείας (στεγαστικής δομής, Κινητής Μονάδας, ΚΨΥ κλπ) η  δυνατότητα συνεργασίας (στη λογική της γνωστής ως «Σύμπραξης  Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα»-ΣΔΙΤ) του Δημοσίου, ή της τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), με φορείς κερδοσκοπικούς, η «μη» κερδοσκοπικούς (ή και με συμπράξεις φορέων, κερδοσκοπικών και «μη» κερδοσκοπικών). Και, σύμφωνα με το άρθρο 3 (παρ. 3.ζ και η),  στην περίπτωση συνεργασίας, το Δημόσιο, ή ο ΟΤΑ, υποχρεούται  να καλύπτει το 50% του προσωπικού της όποιας υπηρεσίας, αλλά  και να εξασφαλίζει την δωρεάν παραχώρηση ακινήτου για την στέγαση της μονάδας. Δηλαδή, η ολοκληρωτική, πλέον,  χρηματοδότηση του ιδιωτικού από το Δημόσιο και η παραχώρηση  όλων των, πάλαι ποτέ αρμοδιότητας του Δημοσίου, υπηρεσιών στους ιδιώτες.

Όσον αφορά συγκεκριμένα το ΚΕΘΕΑ Από το 2019, όπου κατήργησε το αυτοδιοίκητο και θεσμοθετήθηκε ο διορισμός του Δ.Σ από το Υπουργείο, ξεκίνησε και η διαδικασία «ευθανασίας» του ΚΕΘΕΑ. Ο οργανισμός είχε πέσει σε κώμα από το 1995, με ευθύνη του (μετέπειτα) Διευθυντή του και σημερινού «υπερασπιστή» του κ. Πουλόπουλου. Τον Οκτώβρη του 1994, στέλνεται επιστολή προς το Δ.Σ του ΚΕΘΕΑ από τον κύριο Πουλόπουλο και τριών άλλα υψηλόβαθμων στέλεχη που ζητούσαν την αντικατάστασή του τότε Διευθυντή και Ιδρυτή του ΚΕΘΕΑ το 1987, καθηγητή κ. Φοίβου Ζαφειρίδη , προβαίνοντας σε καταγγελίες για το Ζαφειρίδη.Οι κατηγορίες κρίθηκαν από το Δ.Σ του ΚΕΘΕΑ ως  αβάσιμες και ανανέωσε παμψηφεί την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπο του Ζαφειρίδη. Το Φεβρουάριο όπως του 1995 ο Ζαφειρίδης ωθείτε σε παραίτηση και  διορίζεται ο κ. Πουλόπουλος  Διευθυντής του ΚΕΘΕΑ. Από την ανάληψη καθηκόντων της διοίκησης-διεύθυνσης Πουλόπουλου, το ΚΕΘΕΑ περνάς σε μία, σταθερά, καθοδική διαδικασία αστικής αλλοτρίωσης.

Το ΚΕΘΕΑ αρχίζει να παρουσιάζει έντονα τα «συμπτώματα» της υπαλληλικής νοοτροπίας και του ιδρυματισμού («θεραπευτών» και «θεραπευόμενων»), χαρακτηριστικά άκρως εγκληματικά για το χώρο της ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.  Οποιαδήποτε προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του στρατηγικού στόχου και της ταυτότητας του ΚΕΘΕΑ κατέρρεε εξαιτίας προσωπικής φιλοδοξίας ανέλιξης και έλλειψης επιστημονικών-κοινωνικών γνώσεων επιφανών στελεχών του. Στο όνομα της «θεραπείας» τα επιφανέστερα (και όχι μόνο) των στελεχών «εξαρτήθηκαν» από την εξουσία, πάνω στους «θεραπευόμενους» αλλά και στον μηχανισμό του ΚΕΘΕΑ. Πρόσδεσαν (από το 2000) και έπειτα, τη λειτουργία του οργανισμού στην χρηματοδότηση της Ε.Ε (ΕΣΠΑ) (όπως παραδέχτηκε ο βιο-ψυχίατρος και πρώην μέλος του ΔΣ του ΚΕΘΕΑ, Ν. Πλουμπίδης σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Κόκκινο 105,5) και στις «φιλανθρωπίες» των Καπιταλιστών, που το σύστημά τους αναπαράγει την εξάρτηση και την περιθωριοποίηση. Με αυτούς του Καπιταλιστές, που ορισμένοι κατείχαν και τους μηχανισμούς εξάρτησης (παράνομους ή νόμιμους) και με τους Υπουργούς Υγείας- Εκπροσώπους αστικών συμφερόντων, ευχαρίστως συναγελάζονταν και «συνχαριετίζονταν» οι διοικήσεις και διευθύνσεις του ΚΕΘΕΑ. Και βέβαια ως στοχοθεσία «θεραπευτική» υπήρξε αποκλειστικά και μόνο η ίδια η εξάρτηση (η ουσία) και όχι οι παράγοντες που οδηγούν το άτομο, στην εξάρτηση. Η από-αντικειμενοποίησή του και η δυναμική δραστηριοποίηση του στις τοπικές και κοινωνικές διεργασίες.

Ο Χαρακτήρας και ο Στόχος του ΚΕΘΕΑ πρέπει να αλλάξουν όχι η διάρθρωσή του.

Η εξάρτηση είναι μια διαδικασία αλλοτριωτική για τον άνθρωπο. Θα ήταν λοιπόν ανόητο, να αναθέσουμε ή (να συνεχίζουμε) να αναθέτουμε την «θεραπεία»-αντίσταση απέναντι σ αυτή τη διαδικασία στους ίδιους τους διαχειριστές της. Η αντίσταση θα πραγματοποιηθεί όταν «θεραπευτές», «θεραπευόμενοι» και κοινωνία από κοινού αποκατασταθούν ως δρώντα κοινωνικά υποκείμενα και εναντιωθούν, στην πράξη, στην συστηματική επιβολή του κοινωνικού αποκλεισμού. Όταν  ως ενεργοί πολίτες συνδράμουν όλοι από κοινού στη ρήξη τόσο με τη διαδικασία παραγωγής της εξάρτησης  όσο και με το κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό μοντέλο που την ανατροφοδοτεί. Η συνολική εμπλοκή στην αλλοτρίωση είναι το συνδετικό στοιχείο «θεραπευτών»-«θεραπευόμενων»-«κοινωνίας» με τις υπόλοιπες περιθωριοποιημένες ομάδες. Είναι ο τόπος που όλοι αυτοί συναντιούνται κατ’ επέκταση είναι και ο τόπος που «ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ».

Η παθητικοποίηση και η αλλοτρίωση του πολίτη (είτε «θεραπευτή» είτε «θεραπευόμενου»), ως μία ακόμη κεντρική επιλογή του Καπιταλισμού, διαμορφώνει όρους συσσώρευσης εξουσίας και οικονομικών πόρων σε μια πολιτική και οικονομική μειοψηφία. Στην περίπτωση του παραδείγματος της Εξάρτησης-Απεξάρτησης-Υγείας, η θεραπευτική εξουσία και οι οικονομικοί πόροι διανέμονται ακολούθως, με κριτήρια όχι επιστημονικά αλλά πολιτικά, σε επιλεγμένους επιστήμονες, οργανισμούς  και προγράμματα, λειτουργώντας ως κίνητρο συναινετικής-φιλικής προς την κυρίαρχη ιδεολογία και το κυρίαρχο επιστημονικό ρεύμα της Υγείας συμπεριφοράς Αυτό συνέβαινε τα τελευταία χρόνια στο ΚΕΘΕΑ. Διοικούνταν από μία κεντρική γραφειοκρατία, (https://www.selfhelp.gr/wp-content/uploads/Zafiridis-Anti-2-1.pdf) ακόμα και «αμισθί», ερήμην της τοπικής κοινωνίας την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούσε. Αν γίνει μια συστηματική μελέτη της πορείας και της παρέμβασή του, θα φανεί ότι αποκόπτονταν συστηματικά από τις τοπικές κοινωνίες και τον προληπτικό του ρόλο, και εν τέλει υποβαθμίζονταν οι δομές του σε απλούς διακομιστικούς σταθμούς.

Τέτοιοι χαρακτήρα οργανισμός θεραπείας των προβλημάτων εξάρτησης των πολιτών, στελεχωμένος με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εξειδικευμένους υπαλλήλους, που διαμόρφωναν όρους ταύτισης των βιοποριστικών συμφερόντων των εργαζομένων με την ύπαρξη των «εξαρτημένων» και τις διαχειριστικές πολιτικές αντιμετώπισης της εξάρτησης. Αποτέλεσε τόπο διαπλοκής ατομικών, συντεχνιακών και μεγάλων οικονομικών/πολιτικών συμφερόντων, οδηγώντας τους εργαζόμενους στην απόλυτη αλλοτρίωση. Λειτούργησε ερήμην των πραγματικών αναγκών των πολιτών. Ως εκ τούτου, όχι μόνο δενσυνείσφερε στην επίλυση των προβλημάτων εξάρτησης, αλλά αντιθέτως αποτέλεσε εστία οργανωμένης αντίστασης σε κάθε ιδέα αλλαγής· αποτελώντας, δηλαδή, ισχυρός υποστηρικτή του status quo στον χώρο της Εξάρτησης.

Τέλος, όπως έχει πει ο Φοίβος Ζαφειρίδης το 2001, «ολα τα δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι χωρίς πολιτική αλλαγή, δηλαδή χωρίς ανατροπή του οικονομικού προτάγματος, δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για αποτελεσματική αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών προβλημάτωνκαι προαγωγή της ψυχικής υγείαςκαι προαγωγή της ψυχικής υγείας»

Δηλαδή θα πρέπει να καταστεί σαφές πως, αν δεν επιτευχθεί η κοινωνική αλλαγή,δηλαδή η ανατροπή του καπιταλιστικούπροτάγματος, δεν είναι δυνατόννα υπάρξει «αποτελεσματική αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων» καθώς και ηπροαγωγή της αυτοβοήθειας. Χωρίς το οικονομίστικο και κερδοσκοπικό αφήγημα του, οκαπιταλισμός είναι καταδικασμένος σε κατάρρευση και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμόςαποτελεί τη μόνη λύση.
Δηλαδή είναι μονόδρομος !!

Υς.

Έξω η Κυβέρνηση και οι Διορισμένοι Κυβερνητικοί από το ΚΕΘΕΑ.

Έξω η (Ροζ και Πράσινη) Αντιπολίτευση και Αντιπολιτευόμενοι από το ΚΕΘΕΑ.

Έξω οι διάφοροι Σημιτάνθρωποι και οι Ανανεωτικοί Γραφειοκράτες/Τιμητές των πάντων από το ΚΕΘΕΑ

Η Διοικητική-Θεραπευτική-Οργανωτική Λειτουργία του ΚΕΘΕΑανήκει στους «Χρήστες»,
στους Εργαζομένους και στην Τοπική Κοινωνία.

"google ad"