Κεφάλαιο… Μνημόνια… Μια συνεχής πορεία

Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος I.J.F

Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που είναι απλά, και άλλα που είναι πιο σύνθετα. Σημασία έχει τελικά να μην κάνουμε τα πρώτα απλοϊκά και τα δεύτερα δυσεπίλυτους γρίφους, που θα καταντήσουν γόρδιοι δεσμοί. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, καλό είναι να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε με σοβαρότητα τα διάφορα ζητήματα που άπτονται της καθημερινότητας. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, και φυσικά να αντλήσουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Ένα από τα βασικότερα καθήκοντα κάθε ανθρώπου που δηλώνει ενεργός πολίτης στον αγώνα για την ανατροπή του φιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, είναι ο διαρκής αγώνας. Αυτό διδάσκει και η προϊστορία των αγώνων, και της ταξικής πάλης.

…Για να πετάξουν κάποτε τα πουλιά της επανάστασης προς τους ουρανούς της οριστικής εγκαθίδρυσης. Θα πρέπει να μην κλωτσάμε αυτά που δεν μας αρέσει το χρώμα τους, πλησιάζοντας και ταΐζοντας μόνο εκείνα που μας αρέσουν…

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…οι στίχοι αυτοί μπορούν να αποτελέσουν μια συνοπτική περιγραφή της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί με την εφαρμογή των μνημονίων. Τα μνημόνια δεν είναι απλά ένα πρόγραμμα “δημοσιονομικής προσαρμογής”. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα συνιστά από την μια μεριά ένα πολιτικό πρόγραμμα για την μεταφορά των βαρών της κρίσης στους πολλούς προς όφελος των λίγων, και από την άλλη αποτελεί ένα σχέδιο ριζικής αναδιαμόρφωσης της ελληνικής κοινωνίας με κατεύθυνση την διαρκή λιτότητα, την κυριαρχία της αγοράς, τον άκρατο ανταγωνισμό και την γενικευμένη απορρύθμιση. Δηλαδή ένα σχέδιο που διαμορφώνει μια νέα κοινωνία και ένα νέο κατά κύριο λόγο, από την ενεργοποίηση της ίδιας της κοινωνίας.

…Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις: οργή και επιμονή, γνώση και αγανάκτηση, γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά. Ψυχρή υπομονή και ατελείωτη καρτερία, κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου…. Μπερτολτ Μπρεχτ

Η διαδικασία επιβολής του κεφαλαίου στον πλανήτη ως παγκόσμιος τρόπος παραγωγής ξεκινάει από τον 15ο αιώνα και έκτοτε το κεφάλαιο αναπτύχθηκε μέσω πόλων, πόλοι όπου είναι συσσωρευμένος ο πλούτος οι οποίοι όμως, συνυπάρχουν με πόλους φτώχειας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι είναι η δικτατορία που έχει επιβληθεί σε όλη την υφήλιο, διότι ο διαχωρισμός του κόσμου σε τρεις (αναπτυγμένος, σοσιαλιστικός, τρίτος κόσμος) εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Εφόσον με αυτό τον τρόπο καταστρέφεται η ενότητα των συμφερόντων και των στόχων του παγκόσμιου προλεταριάτου (δηλ. της ανθρωπότητας). Άλλοτε λεγόταν μοναρχία, τυραννία ή δικτατορία, τώρα λέγεται νεοφιλελευθερισμός. Το μόνο που άλλαξε είναι η ετικέτα. Και επειδή χρειάζονται 2 χέρια για να κτυπήσουν παλαμάκια, στο στήσιμο του συστήματος αυτού με ανάλογο ποσοστό συνενοχής, έχουν συμβάλλει θύτες και θύματα. Πως στην πραγματικότητα θα αλλάξουμε; Όχι απλά και μόνο γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας, αλλά γιατί η αριστερή σκέψη και ο ιδεολογικός προσανατολισμός θέλει να έχουμε άποψη για το τι συμβαίνει γύρω μας. Οι σελίδες της ιστορίας είναι γραμμένες με το αίμα των αδυνάτων, που μάταια προσπάθησαν να αντιστρέψουν το κλίμα υπέρ τους. Με τα ίδια τα όπλα τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους ισχυρούς. Πρέπει να γίνουν αδίστακτοι όσο οι άνθρωποι της εξουσίας.

…Οι σκοτωμένοι ξεκουράζονται κάπου απ’ το χώμα, μα εδώ πάνου απ’ το χώμα μας σκοτώνουν κάθε μέρα, σκοτώνουν κάθε μέρα την ελπίδα μας… Γιάννης Ρίτσος

Η αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών, σ’ όλο τον κόσμο, μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών οργανισμών. Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η διαφορά εμφανίζεται ως φυσικό φαινόμενο, παραβλέποντας ότι ο πλούτος και η φτώχεια είναι προϊόν και το αποτέλεσμα ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, που έχει ως θεμέλιο λίθο την εκμετάλλευση, την οικονομική και κοινωνική ανισότητα.

"google ad"