Ο στόχος είναι να διατηρηθούν τα ενοίκια σε φυσιολογικά επίπεδα, που θα ανταποκρίνονται στις οικονομικές δυνατότητες των πολιτών, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι με τα σημερινά δεδομένα να δαπανούν έναν μηνιαίο μισθό μόνο για στέγαση.
Η απελπισία των πολιτών, οι οποίοι προσπαθούν εναγωνίως να βρουν ποιοτική στέγη, που παράλληλα να ανταποκρίνεται στα βαλάντιά τους, είναι μεγάλη. Ωστόσο, εγείρονται πολλά ερωτήματα για το κατά πόσο ένα μέτρο όπως το πλαφόν στα μισθώματα θα είναι αποτελεσματικό. Από την άλλη, τα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος έχουν προσφέρει μερικές ανάσες μέσω των διαφόρων προγραμμάτων, τα οποία αναβαθμίζονται συνεχώς, εντούτοις δεν είναι ικανά ώστε να αντιμετωπίσουν πλήρως το μεγάλο πρόβλημα, το οποίο έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις.
Βλέπουμε θετικά το πλαφόν στα ενοίκια
Η πρόεδρος Προστασίας της Ένωσης Καταναλωτών Κρήτης Ιωάννα Μελάκη μίλησε στη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr για το ενδεχόμενο να επιβληθεί πλαφόν στα ενοίκια.
Η κ. Μελάκη τόνισε ότι «ως Ένωση Καταναλωτών βλέπουμε πολύ θετικά το μέτρο, ενώ επανειλημμένως έχουμε καταθέσει σχετικό αίτημα. Οι τιμές των ενοικίων έχουν ξεφύγει, με αποτέλεσμα να πλήττονται οι ευάλωτοι οικονομικά συμπολίτες μας, όπως για παράδειγμα οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Με την ισχύουσα νομοθεσία, ο ενοικιαστής υπογράφει ένα συμφωνητικό διάρκειας τριών ετών, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις μετά τη λήξη του συμβολαίου οι ιδιοκτήτες ζητούν επιπλέον αυξήσεις, στις οποίες πολλοί ενοικιαστές δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Από την άλλη, έχουμε υπόψη μας περιπτώσεις, όπου εξαιτίας της μη σωστής συμπλήρωσης της σύμβασης του μισθώματος, πολλοί ενοικιαστές κάθε τόσο δέχονται πιέσεις για συνεχόμενες αυξήσεις, ενώ πολλοί ιδιοκτήτες χάνουν τα ενοίκια τους. Καλούμε και τους ιδιοκτήτες να προσέχουν ως “κόρην οφθαλμού” τους καλούς ενοικιαστές, οι οποίοι καταβάλλουν τακτικά τα ενοίκια και το κυριότερο προσέχουν τις ιδιοκτησίες τους. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα, όπου ενοικιαστές, μετά τη λήξη του συμβολαίου, παίρνουν τα σπίτια τους με τεράστιες φθορές.
Οπότε τα ενοίκια που εισέπραξαν θα πρέπει να τα διαθέσουν για να φτιάξουν την περιουσία τους. Εμείς λέμε ότι θα πρέπει να γίνονται σωστές συμφωνίες και από τις δύο πλευρές. Και ο ενοικιαστής να σέβεται την ξένη περιουσία, αλλά και ο ιδιοκτήτης να σταματήσει να βλέπει τη μίσθωση ενός ακινήτου ως επάγγελμα», επισήμανε η κ. Μελάκη.
Θα ανθήσει η “μαύρη” αγορά
Ο κ. Ηλίας Παπαγεωργιάδης, σύμβουλος και επενδυτής ακινήτων, επικεφαλής του Ομίλου MORE Group, μιλώντας στον ιστότοπο capital.gr, αναφέρει μία σειρά από λόγους, σύμφωνα με τους οποίους ένα μέτρο όπως το πλαφόν στα ενοίκια, παρά τις ελπίδες που δημιουργεί, πιθανό να μην προσφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε περίπτωση που εφαρμοστεί. Ο κ. Παπαγεωργιάδης εστιάζει ιδιαίτερα στη “μαύρη” αγορά, η οποία ενδεχομένως να ανθήσει εάν μπει το πλαφόν, καθώς πολλοί ιδιοκτήτες θα προτιμήσουν να μπουν είτε στην παρανομία για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους, είτε θα προτιμήσουν να αποσύρουν τα ακίνητά τους από την αγορά – μάλιστα αναφέρεται ξεχωριστά στο παράδειγμα της Γερμανίας.
Ειδικότερα, ο κ. Παπαγεωργιάδης αναφέρει: «Όταν έχουμε έλλειψη σε ένα αγαθό, δεν το βγάζουμε σε διατίμηση, γιατί θα περάσει στη “μαύρη” αγορά. Το πλαφόν στα ενοίκια θα κάνει τους ιδιοκτήτες να αποσύρουν μαζικά τα ακίνητά τους από την αγορά ή θα δημιουργήσει μία τεράστια “μαύρη” αγορά. Αν π.χ. ένα διαμέρισμα πρέπει να ενοικιαστεί με 400 ευρώ τον μήνα και το θέλουν… 50 ενδιαφερόμενοι, είναι προφανές ότι κάποιος θα βρεθεί να δώσει επιπλέον ποσό με τρόπο αφανή, κοινώς “μαύρα”, ώστε να το εξασφαλίσει».
Το παράδειγμα της Γερμανίας
«Το πλαφόν στα ενοίκια νομοθετήθηκε, πριν λίγα χρόνια, στο Βερολίνο της Γερμανίας, με αποτέλεσμα στα “χαρτιά” να υπάρξει μείωση των ενοικίων, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που παρατηρήθηκε ήταν… όργιο “μαύρης” αγοράς και μείωση των διαθέσιμων σπιτιών προς ενοικίαση κατά 30%. Οι καταγγελίες ήταν ότι πολλά ενοικιαστήρια έληξαν και στη συνέχεια οι ενοικιαστές συνέχισαν να μένουν εκεί με το ίδιο ενοίκιο, αλλά χωρίς να δηλώνεται (ώστε να αποφεύγεται και το πλαφόν). Σύμφωνα με τον κ. Παπαγεωργιάδη, αν αυτό συνέβη σε μια χώρα όπως η Γερμανία, στην Ελλάδα θα επικρατήσει μια ανεξέλεγκτη κατάσταση.
«Θα δούμε εκβιασμούς από μερίδα ιδιοκτητών, “μαύρη” αγορά ενοικίων κι ενδεχομένως κάποιοι να επιλέξουν να κρατήσουν τα σπίτια τους κλειστά», τονίζει.
Η φορολογία μειώνει την προσφορά
Μείωση των φορολογικών συντελεστών ζητούν οι ιδιοκτήτες
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ Στράτος Παραδιάς σημειώνει ότι «Όσοι μιλούν δημόσια για το στεγαστικό πρόβλημα παραγνωρίζουν το ότι, ενώ η ζήτηση συνεχώς αυξάνεται, η προσφορά κατοικιών διαρκώς περιορίζεται λόγω των υψηλών φορολογικών συντελεστών, που καθιστούν ασύμφορη την εκμίσθωσή τους, αλλά και λόγω του συνεχώς αυξανόμενου κόστους των εργασιών συντήρησης, ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης των παλαιών κατοικιών.
Επίσης, δεν αναφέρουν την ανάγκη ύπαρξης συστήματος αξιολόγησης της φερεγγυότητας των υποψήφιων ενοικιαστών, ώστε να πάψουν οι ιδιοκτήτες να πέφτουν θύματα παραβατικών ατόμων, εμφανιζομένων ως δήθεν “ενοικιαστών” που εγκαθίστανται στις κατοικίες με το εξαρχής σχέδιο να μην πληρώσουν απολύτως τίποτε. Ούτε προτείνονται ρεαλιστικές λύσεις, αλλά μόνον ενοικιοστασιακές δεσμεύσεις, “πλαφόν” κ.λπ., που θα περιορίσουν ακόμη περισσότερο την προσφορά και θα διογκώσουν περαιτέρω το υπαρκτό αυτό πρόβλημα».
«Με βάση σχετική ανάλυση του Ινστιτούτου Eteron, σε διαφορετικές ιστορικές φάσεις της χώρας η αγορά ενοικίων αποτέλεσε αντικείμενο έντονης δημόσιας συζήτησης και δημόσιας παρέμβασης, με στόχο τον έλεγχο της ανόδου των τιμών, ώστε να καλυφθεί η μεγάλη ζήτηση από χαμηλά εισοδήματα. Όπως καταγράφεται σε δημοσιεύματα στον Τύπο, το αίτημα για έλεγχο των ενοικίων εμφανίζεται: α) την περίοδο εγκατάστασης των προσφύγων στα μεγάλα κέντρα (1924-33), β) τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια (1946-47) με το ενοικιοστάσιο Σοφούλη, γ) την περίοδο 1977-79 με την απελευθέρωση των ενοικίων, δ) την περίοδο 1985-86 με τη λεγόμενη κρίση των ενοικίων, ε) την περίοδο 1995-96 με την πλήρη απελευθέρωση των ενοικίων, και στ) πιο πρόσφατα την περίοδο της κρίσης λόγω της οικονομικής δυσχέρειας που αντιμετωπίζουν οι ενοικιαστές/στριες, όπου στο πλαίσιο των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων επιταχύνεται η διαδικασία έξωσης», αναφέρεται στην ανάλυση.
