ΚΡΙΣΗ και ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Απ’ ότι φαίνεται, τους προσεχείς μήνες, μπαίνουμε στην πιο έντονη φάση των επιπτώσεων της κρίσης πάνω στο σύνολο της ελλην.κοινωνίας. Το νέο μνημόνιο πρόκειται να επιφέρει νέα δεινά για τον ήδη δοκιμαζόμενο λαό. Όλα δείχνουν ότι θα περάσουμε ανάμεσα από «συμπληγάδες». Τα μέτρα λιτότητας και περιορισμού των εργασιακών δικαιωμάτων θα ενταθούν, σπρώχνοντας ένα μεγάλο κομμάτι του λαού μας στην ένδεια.

–         Η βέβαιη πολιτική κρίση και αστάθεια που θα ακολουθήσουν, εγκυμονεί επιπλέον κινδύνους αποσταθεροποίησης και διολίσθησης σε εθνικές περιπέτειες.

Πολλοί συμπατριώτες μας εγκαταλείπουν εσπευσμένα το «σκάφος», μεταναστεύοντας στο εξωτερικό. Η εγκληματικότητα, η κατάθλιψη, η οργή και το άγχος τείνουν να γίνουν η συνηθισμένη καθημερινά πραγματικότητα. Και όλα αυτά, μέσα σ’ ένα εξαιρετικά αβέβαιο και επικίνδυνο διεθνές κλίμα (οικονομ. Κρίση – Συρία – Ιράν κλπ) που επιβαρύνει την κατάσταση στην Ελλάδα και υπαγορεύει τον απόλυτο έλεγχό της από τα μεγάλα κέντρα εξουσίας, αφ’ ενός λόγω της δεδομένης γεωπολιτικής της θέσης και, αφ’ ετέρου, λόγω των – ανοικτά ομολογούμενων πλέον – ενεργειακών και άλλων κοιτασμάτων της.

–         Ωστόσο, το ασφυκτικό αυτό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για την περίοδο που θα ακολουθήσει, πυροδοτεί ταυτόχρονα μια σειρά από δημιουργικές δυνάμεις και ανατρεπτικές διεργασίες μέσα σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Μετά το αρχικό σοκ, οι Έλληνες έχουν ήδη αρχίσει να αναπτύσσουν μια νέα ποικιλία από ψυχολογικά, πολιτισμικά, οικονομικά και πολιτικά «αντισώματα» απέναντι στον «ιό της κρίσης».

–         Αλλάζουν και προσαρμόζονται, επαναστατούν και οργανώνονται, συνειδητοποιούν και ευαισθητοποιούνται, ωριμάζουν και συμπαρίστανται, πρωτοτυπούν και δημιουργούν, ξυπνώντας από τη μεταπολιτευτική ραστώνη και τον ωχαδερφίστικο νεοπλουτισμού που μέχρι πρότινος «χρυσή εποχή» της ΟΝΕ, των Κοινωνικών Πλαισίων Στήριξης και των δανεικών είχαν καταπνίξει κάθε αίσθημα ανθρωπιάς και κάθε ανάγκη για εγρήγορση σ’ αυτόν τον τόπο.

Έτσι για άλλη μια φορά επαληθεύεται ιστορικά η γνωστή ρήση «ΚΑΘΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ ΓΕΝΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ».

Γιατί πράγματι, αυτά που ήδη συμβαίνουν και που θα συμβούν σύντομα στην Ελλάδα, μέσα στο βαθύ πυρήνα των κοινωνικών της στρωμάτων, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη θετική αλλαγή.

Μια ριζική αλλαγή ΠΟΡΕΙΑΣ που συντελείται μέσα από κβαντικής φύσεως διεργασίες, τις οποίες είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς όσο αποτελεί και ο ίδιος ενεργό μέρος τους. Ωστόσο, πολλά σημάδια είναι από τώρα ορατά και ανέλπιστα… ελπιδοφόρα. Σε λίγο χρόνια η Ελλάδα και οι Έλληνες μπορεί να μη θυμίζουν τίποτα από τη σημερινή μίζερη πραγματικότητα.

Ας δούμε, όμως, λίγα από αυτά τα ελπιδοφόρα χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται – άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα – ως θετικό απότοκο της κρίσης

1. Η «γέννηση μιας νέας εθνικής (όχι εθνικιστικής) πατριωτικής συνείδης. Στον αντίποδα της κοσμοπολίτικης, δυτικόστροφης ιδεολογίας της παραδοσιακής Δεξιάς, αλλά και της διεθνικιστικής ιδεολογίας της παραδοσιακής Αριστεράς, που είχαν ως συνέπεια την επί δεκαετίες καταστροφική εθνομηδενιστική πολιτική – που κυριάρχησε στη χώρα μας – ο ελλην.λαός στην πλειοψηφία του, επανανακαλύπτει την αρετή του υγιούς αυτοπροσδιορισμού του ως έθνος, ως ιστορία, ως γλώσσα, ως παράδοση. Αυτή η ιδεολογική στροφή, που πυροδοτήθηκε ως φυσική άμυνα, απέναντι στις αλλεπάλληλες ταπεινώσεις που μας υποβάλλουν οι δανειστές μας, θα επιφέρει στο εγγύς μέλλον σημαντικές θετικές αλλαγές, σε ολόκληρη την κοινωνία, αλλά και στο διεθνή ρόλο της Ελλάδας.
2. Η γέννηση μιας νέας πολιτικής ιδεολογίας και στάση ζωής. Τα παραδοσιακά κόμματα έχουν απαξιωθεί τελεσίδικα στα μάτια των πολιτών. Οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και περιχαρακώσεις έχουν διαλυθεί πλέον. Ο ξύλινος πολιτικός λόγος έχει απομυθοποιηθεί. Οι μάσκες της διαφθοράς και της υποκρισίας έχουν πέσει. Οι πολίτες πλέον ενώνονται χωρίς διαμεσολαβητές στη βάση της κοινωνίας, αυτό – οργανώνονται, αυτό – δικτυώνονται σε νέες μορφές κοινωνικής δράσης, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες απαιτούν νέους θεσμούς λαϊκού ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Νέα αγωνιστικά στελέχη αναδεικνύονται απευθείας μέσα από τα κινήματα πολιτών. Νέοι πολιτικοί φορείς θα προκύψουν σύντομα «από τα κάτω», που θα επιβάλλουν νέα κομματικά πρότυπα, ανοιχτά στην κοινωνία, νέο εκλογικό σύστημα και νέο συμμετοχικό Σύνταγμα.
3. Η απαξίωση των κατεστημένων ΜΜΕ των οποίων η διαπλοκή με τα κόμματα και τα εγχώρια ή διεθνή κέντρα εξουσίας έχει πλέον αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο. Αυτή η σημαντική συνειδητοποίηση της πλειοψηφίας των Ελλήνων έχει ως αποτέλεσμα τη στροφή τους προς τα εναλλακτικά, ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι δημιουργείται ραγδαία μια μεγάλη «κρίσιμη μάζα» πολιτών που απεξαρτώνται από τους μηχανισμούς προπαγάνδας της εξουσίας και αρχίζουν πλέον να αποκτούν μια αντικειμενική εικόνα της πραγματικότητας. Αυτή η απελευθέρωση γεννά μια απίστευτη νέα δυναμική, σε σχέση με τις μελλοντικές τους πολιτικές και κοινωνικές επιλογές.
4. Η Στροφή προς την καρδιά. Ο πόνος και το σοκ της μνημονιακής πραγματικότητας, έχει ως αποτέλεσμα μια εξελισσόμενη «αλχημιστική μετάλλαξη» μέσα στην ψυχή των Ελλήνων, που μετατρέπει τον «μόλυβο» της κρίσης σε «χρυσό» ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και υπαρξιακού αναπροσανατολισμού. Ο πάγκος και η μοναξιά του νεοπλουτισμού των περασμένων ετων λιώνουν από τη φλόγα των πολλών χιλιάδων Ελλήνων που σπεύδουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς ότι μπορούν σε όσους έχουν ανάγκη. Επιπλέον, η υστερική εξωστρέφεια που επικρατούσε προς τις «κονσερβαρισμένες» μορφές μαζικής και απρόσωπης «in διασκέδασης», αντικαθίσταται από τη στροφή προς την επικοινωνιακή «παρέα» την ανθρώπινη επαφή και την εκμετάλλευση του ελευθέρου χρόνου για περισσότερο διάβασμα και στοχασμό. Έτσι σε πείσμα της οικονομικής ύφεσης, συντελείται μια διεργασία ραγδαίας ανάπτυξης σε επίπεδο αξιών και νοήματος ζωής, που δεν μπορεί να καταγράφει από κανένα στατιστικό δείκτη, αλλά είναι η πιο σημαντική επένδυση για το κεφάλαιο που ονομάζεται «άνθρωπος». Και θα έχει σύντομα ως βέβαιο αποτέλεσμα τη γέννηση ενός νέου πολιτισμικού προτύπου στη χώρα μας – στην τέχνη, την ιδεολογία, το πνεύμα, την εκπαίδευση…
5. Ωριμότητα, υπευθυνότητα, εγρήγορση. Πρέπει να το παραδεχτούμε όλα ότι στα «χρυσά χρόνια» της μεταπολίτευσης είχαμε επαναπαυτεί και χαλαρώσει επικίνδυνα. Ξοδεύαμε αλόγιστα, φορτωθήκαμε δάνεια και υποχρεώσεις, σταματήσαμε να «ψαχνόμαστε» δημιουργικά, γίναμε μαλθακοί και αφήσαμε το «βασικό ένστικτο» μέσα μας να αποκοιμηθεί. Όσο «πολιτισμένα» κι αν έμοιαζαν όλα αυτά, η ιστορία μας διδάσκει ότι άλλο τόσο επικίνδυνα αποδεικνύονται για την επιβίωσή μας. Γιατί, όταν υποσταλεί η εγρήγορση, οι δυνάμεις της αποδόμησης που πάντα παραμονεύουν, βρίσκουν ευκαιρία να πάρουν το πάνω χέρι. Και πράγματι, η αποδόμηση δεν άργησε να μας «χτυπήσει την πόρτα»…

Είναι λοιπόν, στα θετικά της κρίσης το ότι – έστω και έτσι – επανακτούμε τα υγιή αντανακλαστικά μας ως άνθρωποι και ως έθνος. Διαχειριζόμαστε ορθολογικότερα τα του οίκου μας, επιστρατεύουμε πάλι – επιτέλους – το περίφημο «ελληνικό δαιμόνιο» αναπτύσσουμε και πάλι την ευρηματικότητα και το δημιουργικό μας δυναμικό.

Η στάση μας απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, γίνεται πιο ώριμη, πιο υπεύθυνη και πιο ορθολογική. Και η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι, όταν οι Έλληνες αποφασίζουν να «πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους» πάντα στο τέλος μεγαλουργούν.

ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

"google ad"