Κυπριακό και Κρήτη στα σχέδια των Αμερικανών – Τι είπανε στον Έλληνα Πρωθυπουργό;

Όλα συζητήθηκαν μεταξύ Αθήνας και Ουάσιγκτον για Κυπριακό, (Νέα) Μέση Ανατολή, Κρήτη. Γιατί η Ουάσιγκτον δεν δέχθηκε να συζητήσει (με λεπτομέρεια) το θέμα των ενεργειακών; Ποιες οι βασικές προϋποθέσεις; Με ποιο τρόπο άδειασε ο Αμερικανός πρόεδρος τον Αντώνη Σαμαρά; Τι σχεδιάζει στη περιοχή και ποιο ρόλο επιφυλάσσει στην Ελλάδα; Τι σχεδιάζουν και τι επιδιώκουν για το Κυπριακό; Τι θα προωθήσει ο kerry ερχόμενος σε Αθήνα Λευκωσία και Άγκυρα;    
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου

Ας δούμε τώρα  λοιπόν,  μετά από αυτή την αναγκαία εισαγωγή στα θέματα και τα μηνύματα της Ουάσιγκτον μέσω Αθήνας,  step by step και σημείο προς σημείο τι στ’ αλήθεια  συνέβη σε αυτές τις συναντήσεις Αθήνας-Ουάσιγκτον και τι ακριβώς συζητήθηκε, ανεξάρτητα από αυτά που ελέχθησαν δημοσίως και εγράφησαν από αρκετούς (έγραφαν ότι τους έλεγαν οι κυβερνητικοί επιμένοντας να προβάλλουν τα περί ενέργειας κτλ) στην συνάντηση του Αντώνη Σαμαρα με τον Αμερικανό πρόεδρο και κυρίως ας δούμε τι ακριβώς συμφωνήθηκε και υπό ποιες προϋποθέσεις;

1.       Πρώτο θέμα το Κυπριακό. Εξ αρχής είχαμε γράψει ότι βασικό και κυρίαρχο θέμα πέραν εκείνου της οικονομίας, που έτσι και αλλιώς πλέον έχει μπει σε όλες τις ατζέντες των ηγετών ως θέμα «ρουτίνας»  ήταν και είναι το κυπριακό.  Ήδη οι εξελίξεις και οι πιέσεις για την ουσιαστική (επαν)ενεργοποίηση και εντατικοποίηση των συζητήσεων με τον διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.  Και αυτό διότι  τυχόν διευθέτηση –προσέξτε οι Αμερικανοί μιλούν για διευθέτηση και όχι για λύση και μάλιστα βιώσιμη, όπως θα ήθελαν οι δυο κυπριακές  κοινότητες – εδράζεται στα γεωπολιτικά και καθαρά μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που αναδύονται λόγω των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων ενεργειακών πόρων (φυσικό αέριο πετρέλαιο κτλ). Τι εννοούν με τον όρο διευθέτηση;  Εννοούν (συν) εκμετάλλευση  με τους Τ/Κύπριους και φυσικά με το Ισραήλ. Εγγυητής όλης αυτής της επιχείρησης για την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων είναι το Ισραήλ. Αυτή η «πολιτική  πράξη  εγγύησης» υπεγράφη και επισφραγίστηκε με την γνωστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και Ισραήλ σχεδόν ταυτόχρονα με τις συζητήσεις στο Λευκό Οίκο. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Όλα σχεδιασμένα και προγραμματισμένα. Καιρό πριν. Όπως και πολλά άλλα που θα επακολουθήσουν σε σχέση και συνδυασμό πάντα με τις εξελίξεις στην μείζονα περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής (Συρία, Αίγυπτος, Ιράν, Λιβύη , Δαμασκός, Ισραήλ, Σ. Αραβία, Κουβέϊτ, Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Υμένη).

2.        Ό έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πήρε μια «πρόγευση» των σκέψεων και των αμερικανικών προτάσεων αλλά κυρίως  όσων θα επακολουθήσουν τους επόμενους μήνες μέχρι τον επόμενο Μάρτιο- Απρίλιο (2014). Είναι το κρίσιμο διάστημα  που Αμερικανοί, Ισραήλ και ο διαμεσολαβητής των ΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ έχουν θέσει ως χρονικό όριο της (επαν) έναρξης –για πολλοστή φορά στα 38 χρόνια κατοχής του νησιού από τους Τούρκους –   των επίσημων διαπραγματεύσεων για την «επίλυση» του Κυπριακού.  Σε αυτή την «νέα φάση» του Κυπριακού θα πορευτούν, προβάλλοντας την «νέα λύση» (καμία σχέση με σχέδιο Ανάν ή άλλου παρόμοιου τύπου). Μια «λύση», η οποία θα είναι ένα μάλλον εντελώς “διαφορετικό” σχέδιο καντονοποίησης του Νησιού. Με ανεξάρτητες οικονομικές και εμπορικές κοινές  ζώνες. Εδώ είναι όλο το «μυστικό» των κρυφών συνομιλιών μεταξύ Αθήνας και Ουάσιγκτον και φυσικά Λευκωσίας… Οι Αμερικανοί αλλά και το Ισραήλ, για ευνόητους λόγους θεωρούν –και θα το επιβάλουν – ως «βασικό πρόκριμμα και δοκιμαστικό προθάλαμο» μιας τύπου λύσης συνεταιριστική εταιρική πράξη μεταξύ των εμπλεκομένων –τριών- φορέων για την εξόρυξη και συνεκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων στην περιοχή. Δηλαδή θα πρέπει στον εταιρικό φορέα που θα συσταθεί να συνυπάρχουν ως ένα κράτος Τ/Κύπριοι και Ε/Κύπριοι δεύτερο κράτος το Ισραήλ και τρίτο κράτος η Ελλάδα. Οι Αμερικανοί εδώ σε αυτή την λεπτή φάση είναι που πρέπει να φροντίσουν –και έχουν τα κατάλληλα μέσα – να ελεγχθούν οι αντιδράσεις της Άγκυρας, η οποία αυτή την φορά  είναι σε φανερά δύσκολη θέση. Και ας διαμηνύει τα περί του αντιθέτου με λεονταρισμούς ο Ερντογάν. Σε αυτό το εταιρικό σχήμα που προωθείται από Ισραήλ και ΗΠΑ, πάντα για την εξόρυξη και εκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών κοιτασμάτων στην περιοχή (στο οικόπεδο 12 μέχρι να οριοθετηθούν και τα επόμενα στα οποία εμπλέκεται και η Αίγυπτος) η Ελλάδα έχει ήδη συμφωνήσει το ίδιο και η ελεύθερη  Κύπρος, όπως έχει ήδη δεσμευθεί από διακυβερνήσεως του νησιού από τον Δ. Χριστόφια.

3.       Στον Έλληνα πρωθυπουργό «ανετέθη» διακριτικά ο «δύσκολος» ρόλος, έχοντας και την  ανάλογη  θέση ισχύος στο διάστημα της Ευρωπαϊκής προεδρίας, να προωθήσει όλο αυτό το  κοινό  σχέδιο Αμερικανών και Ισραήλ για το ζήτημα, κατ αρχήν της (συν)εταιρικής πια (συν)εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων στην περιοχή. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι αν-και είναι αποφασισμένοι να το κάνουν να- πετύχει αυτό το σχήμα, τότε αυτό το σχέδιο θα είναι ο προθάλαμος και για την επίλυση του Κυπριακού ζητήματος, το οποίο λιμνάζει εδώ και 38 χρόνια και κυρίως χωρίς να έχει ποτέ ανοίξει ο πολυθρύλητος φάκελος της Κύπρου σε Ελλάδα και Ουάσιγκτον.  Αυτά (περίπου γιατί υπάρχουν και άλλα, αλλά δεν είναι της παρούσης και ούτε είναι ώρα να καίγονται πηγές…) σε ό,τι αφορά στο ζήτημα του Κυπριακού και όσων προωθούνται είτε για το ένα ζήτημα (αυτό της συνεκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων από Τ/Κύπριου και Ε/Κύπριους), είτε της προώθησης προς τα έξω της νέας λύσης που προωθείται για το Κυπριακό ζήτημα. Προσέξτε μιλούν για διευθέτηση και όχι για λύση. Κρατήστε το αυτό. Επίσης πλέον δεν θα μιλάνε για επανένωση του νησιού αλλά για κοινή οικονομική και εμπορική ανάπτυξη, κατ επέκταση και πολιτική διακυβέρνηση –και εδώ έχουν βρει μια φόρμουλα να προτείνουν και μάλλον κοινά αποδεκτή  -σε  μια νέου τύπου  οικονομική περιοχή  που θα έχει κατατμηθεί, όπως προείπαμε, σε εμπορικές και οικονομικές ζώνες ανάπτυξης.

4.       Στην συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με τον Υπ. Εξωτερικών John Kerry, βεβαίως και δεν αναλύθηκαν όλα αυτά με λεπτομέρειες -αυτά προχωράνε δια της διπλωματικής οδού-, ο ισχυρός άνδρας της αμερικανικής διπλωματίας ενημέρωσε τον έλληνα πρωθυπουργό για τις κατ αρχήν  προθέσεις –αποφάσεις – της Ουάσιγκτον και του ιδίου αλλά και συνολικά της αμερικανικής διοίκησης. Μάλιστα ο John Kerry του αποκάλυψε (κάτι που επίσης είχαμε αποκαλύψει με συνεχείς έκτακτες αναρτήσεις μας και στην συνέχεια μας επιβεβαίωσε με δηλώσεις του στην ertopen και αλλού ο κύπριος Ομογενής κ.  Τάσσος Ζαμπάς, ο αναπληρωτής πρόεδρος της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΣΕΚΑ) και καλός γνώστης και πρωταγωνιστής όλων όσων  τεκταίνονται αυτό το διάστημα αλλά και μήνες νωρίτερα, ότι ο ίδιος (John Kerry) –με εντολή του Αμερικανού προέδρου – το προσεχές Φθινόπωρο θα μεταβεί στην Λευκωσία στην Αθήνα και στην Άγκυρα (ίσως και στα κατεχόμενα αλλά ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα των επαφών του). Ήδη οι σχετικές διπλωματικές προετοιμασίες έχουν δρομολογηθεί με πυρετώδεις διαβουλεύσεις μεταξύ των Eric Rubin και των αντίστοιχων  ομολόγων του σε Αθήνα-με Ευάγγελο Βενιζέλο- και Λευκωσία. Αυτές οι επαφές του John Kerry θα ξεκινήσουν το επόμενο προσεχές διάστημα (Οκτώβριο/ Νοέμβριο) προκειμένου να συζητηθεί η νέα φόρμουλα που –ήδη αναλύσαμε  και –  προωθείται ως λύση  πακέτο  για το Κυπριακό.

5.       Οι Αμερικανοί έχουν αποφασίσει από κοινού  με το Ισραήλ να συνδράμει, προσεκτικά και διακριτικά με αξιόλογες εσωτερικές παρεμβάσεις προς τους αμερικανούς, χωρίς βεβαίως να εκτίθενται μακροπρόθεσμα, υπέρ των Κυπρίων και των προτάσεων τους ως προ το ζήτημα της συνύπαρξης των δυο κοινοτήτων σε ένα συνομόσπονδο κράτος {αναλυτικά επ αυτού και των λύσεων που προκρίνονται σε άλλες προσεχείς αναρτήσεις δημοσιεύσεις μας}. Οι συζητήσεις και οι σχέσεις με του Κύπριους όπως έχουμε αποκαλύψει έχουν ξεκινήσει από το 2010 με πρωτοβουλία του Φίλιπ Κρίστοφερ πρόεδρου της ΠΣΕΚΑ και του Πανίκου Παπανικολάου πρώην προέδρου της Κυπριακής ομοσπονδίας Αμερικής.

6.       Δεύτερο ζήτημα, στην  ατζέντα των συνομιλιών οι εξελίξεις στην μείζονα περιοχή της Νέας Μέσης Ανατολής  όπως αυτές έχουν (προ) σχεδιασθεί εδώ και χρόνια και ήδη είναι σε πλήρη εξέλιξη το σχέδιο «αραβική άνοιξη». «Επιχείρηση»  που έχουμε δει να υλοποιείται από τα τέλη του 2009 και εντεύθεν στην περιοχή. Κουβέϊτ(1992)  Ιράκ 1992 & 2003).  Υεμένη (2011). Λιβύη(2012). Αίγυπτος(2012-2013). Δαμασκός. Παλαιστίνη.  Ισραήλ. Με δυο λόγια ποιο είναι αυτό το σχέδιο και που στοχεύει η Ουάσιγκτον ώστε να γίνει κατανοητός και ο νέος ρόλος της Ελλάδας, όπως τον έχουν εκπονήσει-χρόνια πριν στα ειδικά think tanks- οι αμερικανοί αναλυτές του είδους; Αλίμονο δε στους Έλληνες πολιτικούς «ηγέτες» και ηγετίσκους, αν δεν κατανοήσουν ότι για άλλη μια φορά η ιστορία τους ευνοεί λόγω θέσης της χώρας μας, και οφείλουν να αδράξουν την ευκαιρία, όχι για να επωφεληθούν οι ίδιοι στην επικράτηση της πολιτικής τους εξουσίας και άρα προσωπικής τους επιβίωσης, να μάθουν να ζητάνε ανταλλάγματα και να διεκδικούν όταν οι άλλες (μεγάλες προς το παρόν ακόμα χώρες) ζητάνε. Τι λέει, λοιπόν, η επιχείρηση «αραβική άνοιξη».  Διχασμός μεταξύ του μουσουλμανικού κόσμου. Σιίτες με Σουνίτες. Είναι οι δυο παραδοσιακοί εχθροί στο εσωτερικό του Ισλάμ από τα χρόνια ακόμα του Μωάμεθ λίγο μετά το θάνατο του. {σε άλλες προσεχείς αναρτήσεις σχετικές αποκαλυπτικές  αναλύσεις  και  δημοσιεύσεις μας }.

7.       Σε αυτό το νέο πεδίο που διαμορφώνεται στην περιοχή μας επίκεινται επιχειρήσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ή απευθείας αμερικανικές επιχειρήσεις. Το κλίμα προετοιμάζεται δεόντως με την Συρία στο κάδρο των πρώτων επιχειρήσεων επιβολής της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Έπεται η Αίγυπτος. Βασικό και κυρίαρχο θέμα η Κρήτη. Οι Αμερικανοί, όπως και το Ισραήλ θεωρούν την Κρήτη ένα φυσικό μάχιμο αεροπλανοφόρο! Έχουν δε, από ετών, εκπονήσει σχετικά σχέδια για το μέλλον του νησιού που θα αρχίσουν να εμφανίζονται μόλις «ξεκαθαρίσει» το τοπίο στην ευρύτερη περιοχή «επιλύοντας», ως ένδειξη καλής θέλησης, ώστε να αποδυναμωθεί και η Χεζμπολάχ, το ζήτημα του Παλαιστινιακού κράτους παραχωρώντας ορισμένα εδάφη που εξακολουθούν ακόμα να είναι διαφιλονικούμενα μεταξύ των δυο πλευρών. Ήδη στην αμερικανική βάση της Σούδας όλα τα εξοπλιστικά των αμερικανών καθώς και τα αμυντικά τους συστήματα έχουν αναβαθμισθεί. Ενώ η βάση καθημερινά υποδέχεται και νέο εξοπλιστικό υλικό. Γιατί άραγε; Αν δεν επίκειται κάποια (πολεμική) επιχείρηση; Ζητήθηκε μάλιστα  από την Ελλάδα όχι απλά να διευκολύνει με την παροχή υπηρεσιών αλλά και να αναβαθμισθεί έτι περαιτέρω η Αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην  περιοχή. Και τούτο έχει την εξήγηση του από τα γεγονότα που ήδη τρέχουν και βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη,  Από την μια, οι (πολεμικές) επιχειρήσεις σε περιοχές της υπό διαμόρφωσης Νέας Μέσης Ανατολής {βλέπε Συρία} και από την άλλη η στρατιωτική  ενίσχυση και διασφάλιση  της περιοχής  λόγω των ενεργειακών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στην ευρύτερη περιοχή (Κύπρος Ισραήλ Ελλάδα). Υπόθεση που όπως προείπαμε αφορά άμεσα και το Ισραήλ. Για το θέμα αυτό όχι τυχαία ο Αμερικανός πρόεδρος ευχαρίστησε την Ελλάδα για την συνεχή υποστήριξη.

8.       Η Αθήνα από την πλευρά της για όσα διαδραματίζονται στην Μέση Ανατολή πρότεινε –το είχαμε γράψει αυτό αρκετά πριν πάει ο κ. Σαμαράς στην Ουάσιγκτον – στο πλαίσιο της ελληνικής ευρωπαϊκής προεδρίας την σύγκληση μια διεθνούς διάσκεψης για την ειρήνευση στην περιοχή. Οι επιτελείς και στο Υπ. Εξωτερικών αλλά και στο Λευκό Οίκο απλά το σημείωσαν… το κράτησαν δηλαδή απλά χωρίς να ενθαρρύνουν μια τέτοια ενέργεια προς το παρόν… αλλά δεν την απέκλεισαν.

9.       Σε ότι αφορά τα ανταλλάγματα που «πήρε» η Αθήνα –δεν πρόλαβε ούτε καν μας δόθηκε ως χώρα το περιθώριο ή να υπαινιχθούμε ότι θα ζητήσουμε κάτι άλλο-  είναι ήδη γνωστά και αφορούν στα οπλικά συστήματα (τάνκ και άλλα παλαιά που είναι προς απόσυρση από τον αμερικανικό στρατό) που θα λάβουμε ως δώρο και αντιπροσφορά στην συνεισφορά μας σε αυτή την μεγάλη επιχείρηση –ανάλογη με εκείνη των Βαλκανίων το 1992 –  αναδιάταξης της περιοχής. Περιοχή με νέες χώρες και κρατίδια τύπου Κουβέϊτ(πλήρως ελεγχόμενα και καθυποταγμένα  δηλαδή).

10.   Φυσικά και σε όλη αυτή την συζήτηση, μεταξύ των δυο ηγετών Ελλάδος και Αμερικής, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, έφερε την συζήτηση στα ΕλληνοΤουρκικά και επιχειρήθηκε από την πλευρά του να κάνει μεγαλύτερη αναφορά πέραν του τρίλεπτου στοχεύοντας κάπου (ουδείς ήταν στο μυαλό του εκείνη την στιγμή για να ξέρει τι θα εκστομούσε στην συνέχεια ), ο Αμερικανός πρόεδρος φοβούμενος ότι η συζήτηση θα έμπαινε σε άλλες λεπτομέρειες που ενδεχομένως να τον άφηναν εκτεθειμένο στο Τούρκο πρωθυπουργό, με τον οποίο ως γνωστόν διατηρεί στενή πολιτική σχέση και συχνή επικοινωνία,  άλλαξε την συζήτηση!  Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς  πρόλαβε να ψελλίσει μια φράση περί εγγύησης των ελληνικών συνόρων σε περίπτωση που υπάρξει και νέα κίνηση αμφισβήτησης εθνικής κυριαρχίας  από την Τουρκία ανάλογη με εκείνη των Ιμίων(1996). Ο Barack Obama μάλλον έκανε πως δεν άκουσε… αρκούμενος στα περί ΝΑΤΟ και παραδοσιακών καλών σχέσεων.

11.   Η Αμερική ούτε καν συζήτησε θέμα ενεργειακών παρά το γεγονός ότι πράγματι ο κύριος Σαμαράς έκανε μια σχετική αναφορά στο ζήτημα στον Αμερικανό πρόεδρο, όπως και ο ίδιος είπε στις δηλώσεις του αλλά και πολύ νωρίτερα, όλα τα «παπαγαλάκια» του συστήματος διακυβέρνησης και ελέγχου της ενημέρωσης, είχαν αναφέρει με 10αδες υποβολιμαίες και καθοδηγούμενες ανταποκρίσεις τους με εκτενείς αναφορές σε ρεπορτάζ και αναλύσεις τους πριν την συνάντηση Σαμαρά-Obama.

12.   Ο Αμερικανός πρόεδρος όμως σε αυτό το σημείο σχεδόν άδειασε κυριολεκτικά τον Έλληνα πρωθυπουργό και ούτε καν αναφέρθηκε στο ζήτημα των ελληνικών ενεργειακών κοιτασμάτων, αφήνοντας τον εκτεθειμένο στην εναγώνια προσπάθεια του…  Να πείσει (ποιόν άραγε 😉 την οποία μέρες πριν κατέβαλε το επικοινωνιακό  επιτελείο του Έλληνα πρωθυπουργού με την  απολύτως και πλήρως –δυστυχώς για τους δημοσιογράφους που καλύπτουν Μαξίμου και ορισμένους άλλους- ελεγχόμενη πληροφόρηση που διοχέτευε στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε αυτή την μάχη επικράτησης για το ποια ήταν τα θέματα της ατζέντας μερικοί κυριολεκτικά έδωσαν τα «ρέστα» τους! Ως υποτελείς και απολύτως καθοδηγούμενοι ελεγχόμενοι πρόθυμοι και καλοθελητές… εις μάτην όμως τα όσα είπε δημοσίως στις δηλώσεις του ο Αμερικανός πρόεδρος δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για το ποια ήταν τα βασικά θέματα των συνομιλιών μεταξύ των δυο ηγετών. Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου με τα θέματα της ατζέντας είχε πολύ συγκεκριμένους «πρωτεργάτες» και «πρωταγωνιστές» να προωθούν ότι βασικό θέμα στην αντέντα των συνομιλιών θα ήταν τα ενεργειακά. Κάθε άλλο.

13.   Γιατί όμως δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν οι Αμερικανοί τον Έλληνα πρωθυπουργό στην συζήτηση και στην αγωνία του να πει «ελάτε εδώ έχουμε ενεργειακά κοιτάσματα σας τα δίνουμε δώστε χρήματα» ή κάτι τέτοιο παρεμφερές αλλά σε πιο κόσμιο και πιο διακριτικό ύφος;  Απλό. Απλούστατο! Μα αν οι Αμερικανοί ανοίξουν την συζήτηση τώρα για τα όντως μεγάλα ενεργειακά αποθέματα στο Αιγαίο θα πρέπει να πάρουν ή να αλλάξουν θέση από την ήδη εκφρασμένη τοποθέτηση τους, σε ότι αφορά την ανακήρυξη της ΑΟΖ,  ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει καμία μονομερής ενέργεια από καμία πλευρά.  Την Άγκυρα πολύ περισσότερο την Αθήνα! Τυχόν συζήτηση για την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων στο Αιγαίο για το οποίο γνωρίζουν ήδη από το 1947 μετά το σχέδιο Marshall και την μυστική συμφωνία που έχει υπογραφεί μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδος, θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου στο Αιγαίο. Και κάτι τέτοιο οι Αμερικανοί ούτε το θέλουν, ούτε το επιδιώκουν. Μικρά θερμά επεισόδια μέχρι να υπογραφεί η συμφωνία συνεκμετάλλευσης ναι, αλλά πόλεμος κανονικός δεν συμφέρει. Τίθενται έτσι σε κίνδυνο μεγάλα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Δεν μπορεί όμως να ανοίξει αυτή η συζήτηση (περί ΑΟΖ) και προς τούτο είναι πάλι εκτεθειμένος ο Έλληνας πρωθυπουργός, διότι για μπορέσει να ανοίξει μια τέτοια δημόσια συζήτηση με την συμμετοχή και των Αμερικανών θα πρέπει η Ελλάδα α) να έχει ανακηρύξει την ΑΟΖ και αυτό μόνο με μονομερή πολιτική πράξη στα ΗΕ έθνη μπορεί να γίνει με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως συνέπειες και αντιδράσεις εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία έχει απειλήσει και προειδοποιήσει ότι τυχόν τέτοια ενέργεια της Αθήνας είναι casus belli! Και β) αναγκαστικά προκειμένου να οριοθετήσει τα αντίστοιχα οικόπεδα εξόρυξης των υποθαλάσσιων ενεργειακών κοιτασμάτων θα πρέπει να έχει οριοθετήσει την περιοχή των θαλάσσιων συνόρων της είτε με την επέκταση τους στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο, είτε με την αυτοδίκαιη υπαναχώρηση της. Πράξη που αν συμβεί θα είναι ταυτόσημη με πράξη εθνικής μειοδοσίας και προδοσίας! Δικαίωμα-της Ελλάδος για την επέκταση των 12νμ- που  επίσης αμφισβητεί η  Τουρκία. Με αποτέλεσμα εδώ και 10ετιες η Ελλάδα να  έχει  αφήσει τόσο πίσω στην διπλωματική φαρέτρα της  αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα της ώστε σήμερα να μοιάζει σαν να  το έχει απεμπολήσει. Φεύ!

14.   Αυτές οι δυο πολύ  βασικές σε διπλωματική εκκρεμότητα  α) ΑΟΖ και β) 12 Ναυτικά Μίλια  –φυσικά υπάρχουν και μια σειρά άλλες απόρροια αυτών των δυο βασικών επιλογών στρατηγικής και γεωπολιτικής τακτικής και σχεδιασμού-εθνικές παράμετροι  είναι που κάνουν κάθε συζήτηση για τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδος (μιλάμε πάντα για το Αιγαίο και εξηγήσαμε το γιατί μόνον εκεί υπάρχει Αμερικανικό ενδιαφέρον, γιατί προϋπάρχει ήδη μια μυστική συμφωνία η οποία έληξε στις 31 12 2012) είναι όχι μόνον πολύ ανεύθυνη, πολύ περισσότερο ειδικά όταν επιχειρεί αυτή την συζήτηση να την ανοίξει η  Ελλάδα και μάλιστα σε μια περίοδο πολιτικής και οικονομικής αδυναμίας της χώρας, ειδικά όταν δεν έχουν καθορισθεί αυτές οι μεταξύ τους αλληλένδετες πολιτικές αποφάσεις, αλλά και επικίνδυνη!

15.   Η Αθήνα έχει να επιλέξει αν θέλει να την σέβονται και να την υπολογίζουν είτε να προχωρήσει σοβαρά στο ζήτημα της ανακήρυξης της ΑΟΖ με βάση το θαλάσσιο διεθνές δίκαιο και υπάρχουν άνθρωποι να το υποστηρίξουν με μελέτες και εισηγήσεις τους σε διεθνή φόρα, είτε να αποτολμήσει την κατάλληλη ώρα την επέκταση των θαλάσσιων συνόρων της στα 12 ναυτικά μίλια.

16.   Αποφάσεις  που δυστυχώς η Αθήνα-εδώ και 10ετιες -δεν έχει λάβει και μάλλον θα αργήσει πολύ ακόμα να λάβει. Να ευχηθούμε μόνον να μην αργήσει τόσο όσο ώστε να δίνει τον χρόνο στην Τουρκία να παγιώνει απαιτήσεις και όλο και νέες διεκδικήσεις. Ειδικά όταν η Ελλάδα (μας) έχει συνηθίσει δυστυχώς   μόνο σε  παραχωρήσεις, πάλαι ποτέ  και μικρούς άνευ ουσίας λεονταρισμούς (βλ Ανδρέα Παπανδρέου 1978 «βυθίσατε το χώρα» κτλ) αλλά δυστυχώς και συνεχείς υπαναχωρήσεις. Υπαναχωρήσει που  κάνει  σταδιακά –από το 1936 και εντεύθεν –  μέχρι στιγμής….  Επομένως όλη η συζήτηση για ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδος (στο Αιγαίο)  με τον Αμερικανό πρόεδρο, εκτός των άλλων και μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά έδειχνε και το πολιτικό μέγεθος του ανδρός που ως ηγέτης εκείνη την δεδομένη στιγμή εκπροσωπούσε την Ελλάδα, φάνταζε εκτός από φαιδρή και ολίγον γελοία. Συνάμα όμως  και εθνικά ανεύθυνη, επιζήμια και εντελώς  πρόχειρη. Δυστυχώς μόνο για εντυπώσεις και εσωτερική κατανάλωση  ήταν. Επί πλέον και πολύ επιπόλαιη πολιτικά.
Αλίμονο σε όλους εκείνους –τους συναδέλφους – που υπακούγοντας στα κελεύσματα των κυβερνητικών «ταγών» (λέγε με Μουρούτη,  Μηταράκη κτλ ) (μετέ) διέδιδαν και διέδιδαν  τα περί ενεργειακών κοιτασμάτων ως πρώτο και βασικό θέμα στην ατζέντα των συνομιλιών  που τάχατες  ήρθε ο Έλληνας πρωθυπουργός να ενημερώσει την Ουάσιγκτον και τον Αμερικανό πρόεδρο. Αλίμονο.

"google ad"