Λαϊκές αφηγήσεις

Από το βιβλίο του ΚΑΝΑΚΗ ΓΕΡΩΝΥΜΑΚΗ «Σφακιανή Λαογραφία»

1.Ο Όφις και το Κωσταντούλι

Ο όφις με το ανθρώπινο γένος έχει οικογενειακά. Δεν ήτανε δα και λίγο το κακό που έκανε στον άνθρωπο. Να γινεί αιτία να βγούμε από τον Παράδεισο. Οι απόγονοί του όφη, τουλάχιστον στην Κρήτη, καλό κάνουνε στον άνθρωπο, γιατί τρώνε τους ποντικούς και τα έντομα που είναι επιζήμια στον άνθρωπο, όμως οι απόγονοι της Εύας όπου συναντήσουνε όφη θέλουνε να τον σκοτώσουνε. Μόνο η οχιά, που εμείς την λέμε «όχεντρα», μπορεί να κάνει κακό στον άνθρωπο και αυτή, μόνο αν βρεθεί σε κατάσταση άμυνας. Πρέπει όμως να προσέξουμε να μην επεκτείνεται η μανία μας αυτή και στα «κωσταντούλια» (είδος σαύρας, πιο μικρή και πιο σκούρα από την συνηθισμένη σαύρα).

Τα κωσταντούλια μπορεί να είναι μακρινοί συγγενείς με τους όφηδες, μα είναι φίλοι των ανθρώπων. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κάποτε που οι όφηδες δώσανε φωτιά των ανθρώπων, τα κωσταντούλια γέμισαν το στόμα τους νερό και τρέξανε να την σβήσουν.

2.Οι κρασόφιλοι

Ήτανε τρεις φίλοι, φτωχοί άνθρωποι. Μαζί δουλεύανε την ημέρα, μαζί τα πίνανε το βράδυ. Πίνανε όμως πολύ και αυτό είχε κακές επιπτώσεις στην υγεία τους και στα οικονομικά τους. Μια φορά το πήρανε απόφαση να κόψουνε το κρασί και ορκίστηκαν να μην ξαναπούνε την λέξη «κρασί». Τόσο το θεωρούσανε απαραίτητο να αλλάξουνε τρόπο ζωής. Ένα βραδυ όμως που έτυχε να έχουνε καλό μεζεδάκι άρχισαν αν αναστενάζουν. Οι αναστεναγμοί βγαίνανε από του ενός την καρδιά και έμπαιναν στις καρδιές των άλλων. Κάποτε ο ένας από τους τρεις αναστενάζοντας είπε:

-Ε, μωρέ, ε!!!

-Ναι, μωρέ ναι!!! (είπε ο δεύτερος)

-Φέρετε τα λεφτά και εγώ θα το φέρω. (Είπε ο τρίτος)

Εσεβάστηκαν λοιπόν τον όρκο τους, οι άνθρωποι και δεν είπανε τη λέξη «κρασί» μα έκαμαν και το γούστο τους. Πρακτικοί άνθρωποι.

3.Για καλό και για κακό…

Ένας παπάς επέθανε λίγο μετά τον γάμο του. Δεν είχε λειτουργήσει ακόμα και οι δικοί του ήτανε σε δίλλημα. Να τον θάψουνε ως λαϊκό ή ως κληρικό. Αν τον θάβανε σαν παπά θα του έκαναν καλύτερη κηδεία. Όμως η χήρα παπαδιά δεν θα μπορούσε να ξαναπαντρευτεί και ρωτήσανε και την παπαδιά όπου της εξήγησαν τις επιπτώσεις. Αυτή έκλαιγε απαρηγόρητα μα διάκοψε για λίγο για να πει: «Δεν έχω ‘γω σκοπό να ξαναπαντρευτώ. Που θα ξαναβρώ τέτοιο άνθρωπο, καλά το λένε «σαν το πρώτο μου στεφάνι, εις στον κόσμο δεν εφάνει» μα, ίντα να σας επω; Για καλό και για κακό θάψετέ τονε λαϊκό».