“Κρητική λεβεντιά και στρατιωτικές βάσεις δεν πάνε μαζί!”.
Για να συνεχίσει:
“Οι βάσεις δεν βοηθάνε καθόλου την Κρήτη ούτε την ανεξαρτησία της χώρας, αλλά χρησιμοποιούνται για να υποτάξουν άλλους λαούς. Και επειδή η Κρήτη είναι συνδεδεμένη με την έννοια της αντίστασης, του αγώνα για την ελευθερία, είναι απαράδεκτο να υπάρχουν βάσεις στρατιωτικές στο νησί της ελευθερίας”, είχε πει μιλώντας στους δημοσιογράφους.
Επεσήμανε μάλιστα πως όσοι χαρακτηρίζουν “ανώφελες” τις διαμαρτυρίες που κατά καιρούς γίνονται “θα πρέπει να ξέρουν ότι η ιστορία μας έχει διδάξει ότι μπορεί να μην έχουμε αποτέλεσμα από έναν αγώνα, αλλά σε αυτόν θα μπουν οι βάσεις για τον επόμενο, τον μεθεπόμενο. Εξεγέρσεις εναντίον της τουρκικής σκλαβιάς είχαμε πάρα πολλές αλλά αυτή του 1821 πέτυχε”.
Κάνοντας μια ανάλυση για τη σκοπιμότητα της ύπαρξης των βάσεων αναρωτήθηκε μεταξύ άλλων:
“Σε τι μας βοήθησε το ΝΑΤΟ; Όταν βρέθηκε η Ελλάδα σε δύσκολη στιγμή, όταν ο τουρκικός επεκτατισμός κατέκτησε το 1/3 της Κύπρου δεν έκανε τίποτα. Αποδείχθηκε στην πράξη ότι είναι ανώφελη και η ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και η συμμετοχή μας και οι βάσεις που υπάρχουν εδώ.
Και πολύ περισσότερο οι βάσεις που υπάρχουν στην Κρήτη χρησιμοποιήθηκαν για την υποταγή άλλων λαών, διότι από εδώ πέρασαν χωρίς τη βούληση του ελληνικού λαού, δεν ξέρω και της ίδιας της κυβέρνησης, στρατεύματα για την υποταγή άλλων λαών.
Πέρα από αυτό η έννοια της ανεξαρτησίας μιας χώρας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ταυτιστεί, να συνταιριαστεί με στρατιωτικές βάσεις ξένης χώρας”.
Άραγε, σήμερα, “λεβεντιά Κρητική είναι οι βάσεις στο νησί”; Πώς αντιστραφήκανε έτσι τα πράγματα; Πώς ακόμη και η Αριστερά, όπως εκφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ – το κόμμα στο οποίο συμμετείχε ο Γλέζος – αγκάλιασε το καθεστώς των βάσεων;