Με αφορμή το λουκέτο στην Ψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Χανίων λόγω της ασθένειας του μοναδικού ειδικευμένου γιατρού που υπάρχει, του διευθυντή της κ. Γιώργου Γουλιέλμου, καλό θα είναι επισημάνουμε και το εξής.
Η ανάγκη ύπαρξης ειδικευμένων γιατρών δεν αφορά μόνο την ορθή λειτουργία κλινικών αλλά και την ορθή εκπαίδευση των ειδικευόμενων. Σε μία κλινική όπου υπάρχει μόνο 1 ειδικευμένος και 10 ειδικευόμενοι, πώς οι ειδικευόμενοι θα λάβουν την σωστή εκπαίδευση. Και υπό ποιες συνθήκες;
Η ύπαρξη λοιπόν έμπειρων γιατρών δεν είναι απλά θέμα που αφορά το τώρα αλλά και το μέλλον. Οι κλινικές δε χρειάζονται απλά ειδικευμένους γιατρούς, αλλά και γιατρούς έμπειρους, με χρόνια προϋπηρεσίας, ικανούς να ανταπεξέλθουν σε περιστατικά τα οποία η ορθή αντιμετώπισή τους βασίζεται και στις γνώσεις που κατακτώνται μόνο μέσω της τριβής χρόνων με το αντικείμενο.
Όμως στα νοσοκομεία και της Κρήτης πλέον βλέπουμε ότι η παραγωγική γενιά γιατρών που θα έπρεπε να πάρει τη σκυτάλη παραιτείται λόγω των αντίξοων συνθηκών εργασίας και οι παλιότερες γενιές βρίσκονται στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης. Έτσι οι νεότερες γενιές γιατρών δε βρίσκονται απλά να λειτουργούν σε ένα σύστημα υγείας δυσλειτουργικό, υπό κατάρρευση, αλλά και δίχως να υπάρχουν γιατροί που να μπορούν να τους μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση. Βρίσκονται σε μία κατάσταση που πρέπει να αναλάβουν ένα τεράστιο φόρτο εργασίας χωρίς να έχουν την εμπειρία, την εφαρμοσμένη γνώσή και την αναγκαία στήριξη για να σταθούν δυνατά στα πόδια τους και να τα καταφέρουν. Τους έχουν αφήσει μόνους και ενίοτε τους χειροκροτούν για τον ηρωισμό τους…. Τέτοια υποκρισία!
Τις συνέπειες αυτής της κατάστασης, προφανώς θα επωμιστούν πρώτα και κύρια οι πολίτες που εξαρτάται η υγεία τους από ένα λειτουργικό δημόσιο σύστημα υγείας.
Για όλα αυτά, δεν αρκούν απλές επερωτήσεις βουλευτών στη Βουλή στις οποίες δίνονται τυπικές απαντήσεις χωρίς κανένα απολύτως αντίκτυπο. Είναι ανάγκη οι αρχές του νομού να υψώσουν ανάστημα για να προστατεύσουν τους πολίτες. Για να προστατεύσουν – έστω – αυτούς τους ψηφοφόρους που τους εμπιστεύτηκαν. Έχουμε ανάγκη όχι πολλά. Έχουμε ανάγκη από τα αυτονόητα…
Για να διασφαλιστεί ότι το μέλλον δε θα είναι εξαιρετικά κερδοφόρο για τους λίγους και βαθιά δυσοίωνο, σχεδόν δυστοπικό για τους πολλούς.
Δεδομένα πέραν κάθε αμφισβήτησης
Όλα αυτά είναι κρίσιμα λαμβάνοντας υπόψη και τα παραπάτω στοιχεία:
- Η Ελλάδα είναι η τρίτη πιο γερασμένη χώρα στον αναπτυγμένο κόσμο, με το ποσοστό του πληθυσμού άνω των 65 και 80 ετών να διαμορφώνεται σε 21,7% και 6,8% αντιστοίχως σήμερα. Περίπου το 30% του πληθυσμού είναι άνω 65 ετών.
- Επίσης, στην Ελλάδα το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών κατάρρευσε έως και 35% τα χρόνια των μνημονίων. Ο πληθυσμός της Ελλάδας που βρίσκεται στο όριο της φτώχειας πλησιάζει το 70% σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Τι σχέση έχει η φτώχια με την υγεία; Απόλυτη.
- Έχει αποδειχθεί σε σειρά ερευνών σε πολλές διαφορετικές χώρες του κόσμου ότι ο φτωχός αρρωσταίνει περισσότερο, αντιμετωπίζει χρόνιες ασθένειες πολλά χρόνια νωρίτερα σε σχέση με ανθρώπους που είναι καλά οικονομικά και ως εκ τούτου είναι λιγότερο παραγωγικός.
- Η φτώχια δημιουργεί επιπλέον βάρος στη λειτουργία του συστήματος υγείας γιατί οι φτωχοί… αρρωσταίνουν περισσότερο και δεν έχουν χρήματα να πάνε σε… ιδιώτες!
- Η πλειοψηφία αυτών που πλήττονται είναι φτωχοί, δηλαδή, άνθρωποι που έχουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό να είναι ευάλωτοι, να έχουν χρόνιες ασθένειες, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αναζητήσουν θεραπεία σε ιδιωτικά ιδρύματα υγείας. Τώρα η κυβέρνηση λέει ότι λύνει το πρόβλημα δίνοντας σε αυτούς τους φτωχούς να πάνε σε ιδιώτες; Αποτελεί ένα τραγέλαφο χωρίς καμία απολύτως λογική!
- Την ίδια στιγμή, αν και το ποσοστό δαπανών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι 79% και 15%, στην Ελλάδα είναι 59% και 35% αντίστοιχα.
- Παρουσιάζουμε δηλαδή την χαμηλότερη δαπάνη από όλες τις Μεσογειακές χώρες ακόμη και από την Πορτογαλία, με ιδιωτικό τομέα απαγορευτικά υπερτροφικό (35% της ετήσιας δαπάνης) που παραπέμπει σε σύστημα υγείας μη δυνάμενο να ελεγχθεί τη στιγμή όπου ο πληθυσμός της χώρας που είναι γερασμένος και φτωχός είναι πάρα πολύ υψηλός.
Με απλά λόγια, στην Ελλάδα όπου ο ιδιωτικός τομέας είναι τεράστιος, υπερδιπλάσιος σε σχέση με αυτό που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η εξάρτηση του πληθυσμού – λόγω της μεγάλης φτωχοποίησης μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας – είναι τεράστια από ένα δημόσιο σύστημα υγείας υποχρηματοδοτημένο, υποστελεχωμένο, που δεν έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό, που τώρα με κυβέρνηση Μητσοτάκη ιδιωτικοποιείται!
-
Σημειώνεται, τέλος, ότι η κατά κεφαλή δαπάνη υγείας στην Ελλάδα το 2018 (€1.470 σε τιμές 2010) βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με τις πρώην χώρες του Ανατολικού μπλοκ ως επί το πλείστον. Έχοντας μειωθεί κατά 9,4% κατά μέσο όρο ετησίως από το 2008 έως το 2013 και παραμείνει σχεδόν αμετάβλητη έκτοτε, λόγω δημοσιονομικών περικοπών και της κάμψης του διαθέσιμου εισοδήματος, που έφερε η κρίση, σήμερα βρίσκεται στα 2/3 περίπου του επιπέδου του 2009 (€2.071 σε τιμές 2010).
"google ad"