Από την Μαρινίκι Αλεβιζοπούλου
Ως ένα από τα τρία ιδρυτικά μέλη του περιοδικού UNFOLLOW, επιλέγω να πω δυο πράγματα εδώ, εντελώς ανεπίσημα δηλαδή. Και το κάνω αυτό διότι δέχομαι μηνύματα από το πρωί στα οποία δυστυχώς δεν έχω χρόνο να απαντήσω ένα προς ένα. Σε αυτές και αυτούς που με ρώτησαν, λοιπόν, απευθύνομαι καταρχάς, και λίγο πιο κάτω θα εξηγήσω γιατί το διευκρινίζω αυτό. Λέω, έτσι, τα εξής:
Τα Παραπολιτικά έκαναν πρόταση στον Λευτέρη και στον Αυγουστίνο να φτιάξουν ένα ένθετο περιοδικό, να το παραγάγουν από τη σύνταξη ως τον σχεδιασμό αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους, το οποίο θα διανέμεται μια φορά τον μήνα με την εφημερίδα. Δεν πηγαίνει το UNFOLLOW στα Παραπολιτικά. Επαγγελματίες είναι, τους έγινε μια συμφέρουσα πρόταση και ξεκίνησαν να δουλεύουν. Η πρόταση «έλα φτιάξε ό,τι γουστάρεις» είναι μια καλή πρόταση. Αυτοί τους προσέγγισαν, σ’ αυτούς πήγαν. Αν η συμφωνία δεν τηρηθεί, θα φύγουν. Επαγγελματίες, εργαζόμενοι δημοσιογράφοι είναι. Πότε δεν διαφημίστηκαν ως κάτι διαφορετικό.
Και αφού ξεκαθάρισα τι κάνει και τι δεν κάνει το UNFOLLOW, να επαναλάβω ότι αυτά που έγραψα μόλις απευθύνονται σε καλοπροαίρετες και καλοπροαίρετους που με ρωτούν. Από δω και κάτω ό,τι γράψω αναφέρεται σε δύο άλλες κατηγορίες.
Προς τα σφουγγαρόπανα του κυβερνώντος κόμματος:
Με διασκεδάζει το γεγονός ότι εδώ μέσα επιλέγετε να κάνετε τουμπεκί ψιλοκομμένο όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βάζει στον κώλο του 62% του λαού αυτής της χώρας το αποτέλεσμα της δημοκρατικής του έκφρασης σε ένα δημοψήφισμα. Όταν υφαρπάζει την αντιμνημονιακή ψήφο και τελικά υπογράφει μνημόνιο. Όταν ζητάει συγνώμη απ’ τον Δένδια για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν δια στόματος του ίδιου της του πρωθυπουργού απαντά σε εργαζόμενη που κινδυνεύει η δουλειά της ότι η αγορά αυτορυθμίζεται. Είναι διασκεδαστικό λοιπόν να καταγράφει κανείς πότε επανεμφανίζεστε εδώ μέσα. Αν πάει ο Λαφαζάνης στον Φουρθιώτη, αν ξεμαλλιαστεί η Κωνσταντοπούλου με την Μακρή, και από σήμερα, αν κάποιοι δημοσιογράφοι του UNFOLLOW παραγάγουν ένα ένθετο για τα Παραπολιτικά.
Σφουγγαρόπανα, αν δεν αποτελούσατε οργανικά στηρίγματα (κατά κανόνα και έμμισθα) αυτής της κυβέρνησης, θα ήσασταν απλώς για γέλια. Διότι έχει, είναι η αλήθεια, πλάκα η αγωνία σας να πάρετε ρεβάνς από αυτούς που δεν έγιναν σαν τα μούτρα σας, που δεν προσκύνησαν για μια θεσούλα επιστημονικού συνεργάτη και δεν τουμπέκιασαν βλέποντας «συντρόφους» και «συντρόφισσες» να βουτάνε σα λυσσιάρικα στη νταμιτζάνα με το μέλι. Η πλάκα όμως σταματάει όταν αναλογιστεί κανείς ποιων πολιτικών τα δεκανίκια έχετε γίνει. Τομάρια.
Προς «μαχητικούς» «συναδέλφους»:
Οι δύο δημοσιογράφοι του περιοδικού βγήκαν με τις ονοματάρες τους και είπαν «ναι, είμαστε επαγγελματίες δημοσιογράφοι, μας λένε έτσι κι έτσι και βρήκαμε δουλειά και εκεί». Εσείς που σπεύσατε να τους πιάσετε στο στόμα σας; Πιο ξεκάθαρα: Επειδή η πιάτσα είναι μικρή και γνωριζόμαστε όλες και όλοι πάνω κάτω, καλό θα ήταν πριν μιλήσετε, να βασανίσετε λίγο την εξής σκέψη: Αυτοί ό,τι κάνουν το κάνουν δημόσια και θαρρετά. Εγώ; Μήπως εγώ που το παίζω ντόμπρος και ωραίος, έχω φάει ποτέ λεφτά από τους συνεργάτες μου; Από τους αναγνώστες μου; Μήπως τα έχω τσεπώσει και από τον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως τα έχω πάρει και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τις τράπεζες και ενώ παρ’ όλα αυτά όδευα προς βέβαιο θάνατο ξαφνικά σώθηκα, άγνωστο(;) το πώς; Μήπως για το UNFOLLOW δεν έχει να πει κανείς κουβέντα στην τελική, πέραν του αν του γουστάρει ή δεν του γουστάρει;
Για την ώρα λέω αυτά. Συνειδητά δεν απευθύνομαι –τουλάχιστον ακόμα- ονομαστικά. Επίσης συνειδητά δεν συμπεριλαμβάνω μικροπαράγοντες του χώρου με τις οποίες και τους οποίους θα τα πούμε στον δρόμο – ή μάλλον δεν θα τα πούμε γιατί πολύ απλά κατά πρόσωπο θα κάνουν τουμπεκί. Όπως έχουν μάθει δηλαδή να κάνουν πρώτα απ’ όλα με τα αφεντικά τους. Όσο για τα φερέφωνα του Νίκου Παππά, τι να πω; Θα πάρετε την απάντησή σας στο συνέδριο, ρε! Θα σας λιανίσουν οι 53+ (κλαψ).