Μα αφού είναι “τυφλή” (πάντοτε μεροληπτικά όμως), χάθηκε δικαιολογημένα στη μετάφραση

Του Μανώλη Καπετανάκη

Το πολύκροτο και εξαιρετικά δύσοσμο σκάνδαλο της Siemens που εδώ και μια δεκαετία <<διερευνάται>>, βραχυκύκλωσε ξανά στην απώλεια η` έλλειψη (!!) μετάφρασης του κυκεώνα των κειμένων μιας εσκεμμένα αχανούς δικογραφίας. Ακριβώς βέβαια βρωμάει τόσο αποπνικτικά , όσο και το ίδιο το σύστημα- σκάνδαλο της εκμετάλλευσης και του ρόπαλου. Ειδικά σε εποχές μνημονίων και υποταγής στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά- κτήνη, που ψηλαφεί μάλιστα τα όρια της υποδούλωσης.

Σημειωτέον το παραπεμπτικό βούλευμα του μάλλον μεγαλύτερου μεταπολιτευτικά οικονομικοπολιτικού σκανδάλου αποτελείται από 4.500 σελίδες. Ανασύρθηκε φυσικά στην επιφάνεια κατόπιν παρέμβασης του υπερατλαντικού και ανταγωνιστικού (με καχεκτικό αίσθημα συντροφικότητας) δάκτυλου. Εννοείται του μεσαίου προφανώς, το οποίο χρησιμοποιείται και στη χυδαία χειρονομία. Αφορά δε δωροδοκίες κυρίως πολιτικών προσώπων αλλά και διάφορων αρμόδιων παραγόντων μεγέθους περίπου 100 εκατομμυρίων μάρκων κατά την περίοδο 1990-2006. Σκοπός ήταν η εξασφάλιση συμβολαίων για ποικίλες προμήθειες από τον βιομηχανικό κολοσσό ύψους 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Με ανάλογους ρυθμούς χελώνας κινιέται παράλληλα η υπόθεση της συγκάλυψης-αθώωσης των δολοφονιών και λοιπών βιαιοπραγιών της Χρυσής Αυγής. Χρυσής και έσχατης εφεδρείας του καπιταλισμού, με υπόσταση όχι κοινών εγκληματιών όπως διατείνονται οι διαπρύσιοι ζηλωτές της αβρής μετάβασης σε μια δίκαιη κοινωνία, αλλά απλά υπηρετούν τα εγκληματικά συμφέροντα του κυρίαρχου κατεστημένου με τον προσήκοντα τρόπο.

Την ίδια στιγμή μια αλλοδαπή αόμματη (γερμανόφωνη) παρακάμπτει προκλητικά και με ωμή ασέβεια στο αδέκαστο της τα λάθη και κενά στη μετάφραση του έωλου κατηγορητηρίου των Τούρκων αγωνιστών. Οι οποίοι διέπραξαν το ειδεχθές <<κακούργημα>> να παλεύουν ενάντια σε ένα φασιστικό καθεστώς διεκδικώντας στοιχειώδη πολιτικά δικαιώματα, ανεξαρτησία, ευημερία , ειρήνη και ταξική απελευθέρωση.

Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπει και η δική μας δικαιοσύνη, όταν με ταχύτητα φωτός δραστηριοποιείται κατασταλτικά εκβιάζοντας η` τιμωρώντας απεργιακούς αγώνες και λαϊκές κινητοποιήσεις. Συγκεκριμένα ακαριαία και εν μια νυκτί το ΣτΕ είχε συνεδριάσει και απαγορεύσει την απεργία των καθηγητών στη διάρκεια των εξετάσεων τον Μάη του 2013 νομιμοποιώντας την τότε κυβερνητική επιστράτευση. Και κατά σύμπτωση επίσης είχε αρνηθεί πριν λίγους μήνες το αίτημα των υπό απέλαση Τούρκων που αξίωναν μεταφρασμένα κείμενα, ενώ το αναγνώρισε αναντίρρητα στους 14 γαλλογερμανούς εμπλεκόμενους στην ιστορία της Siemens. Τόσο ακέραιη και δίκαιη αποδεικνύεται.

Πακτωλός ολάκερος είναι λοιπόν τα δείγματα γραφής της επαμφοτερίζουσας συμπεριφοράς αυτού του εντεταλμένου και κρίσιμου μηχανισμού του αστισμού. Ανάλγητος και στυγερός από τη μια αντιμετωπίζει σαν δράκος τα δίκια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αδιαφορεί παγερά για τον ταλαίπωρο καστανά που ποδοπατήθηκε βάναυσα από την αστυνομία και καταδικάζει σε εξοντωτικό πρόστιμο τον βορειοελλαδίτη μικροπωλητή σύκων, επειδή τα πουλούσε στη λαϊκή δίχως τιμολόγια για να συμπληρώσει τη σύνταξη της πείνας. Με ιεροεξεταστική μανία πάλι καταδιώκει τους Χαλκιδιώτες, γιατί με σθένος εναντιώνονται στην πλημμυρισμένη με τα πιο επικίνδυνα δηλητήρια <<ανάπτυξη>> της περιοχής τους από την πολυεθνική. Πάντοτε λοιπόν όταν έχει αντιμέτωπους στα έδρανα του κατηγορητηρίου εργαζόμενους, απολυόμενους, ανθρώπους του μόχθου με ροζιασμένα χέρια από τη σκληρή βιοπάλη, μικροϊδιοκτήτες, νεολαίους καταντά βλοσυρή, τυπολατρική, άκαμπτη και σωστός κέρβερος στραγγισμένος από κάθε αίσθημα συμπόνιας.

Αντίθετα σαν χειρίζεται υποθέσεις που βαρύνουν άτομα που κατατάσσονται στην ευυπόληπτη κάστα της ολιγαρχίας η` τον συρφετό των υποτακτικών της μεταμορφώνεται οβιδιακά. Τότε την κυριεύει αίφνης η νωθρότητα και η εξόφθαλμη παρατυπία. Την κατακλύζει η ανεκτικότητα και επιείκεια. Στραβώνεται παντελώς, παθαίνει αμνησία λησμονώντας μέχρι να εξασφαλίσει μεταφραστή στην δίκη της Siemens προσφέροντας τοιουτοτρόπως στην υπεράσπιση πρόσθετες λαβές αναβολής. Αποφαίνεται γελοιοποιούμενη φερειπείν παλιότερα πως η ερωμένη γνωστού βιομήχανου ηλεκτρικών ειδών κατά λάθος και στην έξαψη της περίπτυξης όρμησε στο ξιφίδιο που κρατούσε το χέρι του πάμπλουτου φίλου της με αποτέλεσμα να σφηνωθεί στην καρδιά της και να ξεψυχήσει. Εξευτελίζεται ολότελα όταν σωρηδόν αθωώνει εργοδότες που ευθύνονται για τη δολοφονία των <<απρόσεκτων>> θυμάτων στα εργατικά ατυχήματα (με κορυφαίο των ΕΛΠΕ). Χρεώνεται τη συγκάλυψη εκκωφαντικών περιπτώσεων όπως εκείνα των τηλεφωνικών υποκλοπών συνομιλιών από την Vodafone, της μονής Βατοπεδίου, τη μεθοδευμένη καταλήστευση οικονομιών του λαού με τη φούσκα του χρηματιστήριου, τα δομημένα ομόλογα, τα υποβρύχια που γέρνουν.

Αλληθωρίζει συνάμα η <<αδιάβλητη>> Νέμεσις μπροστά στο χαρακτηρισμένο σαν το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης και ιδιοκτησίας του ομίλου Λάτση, που παραβιάζοντας προκλητικά το σύνολο του κώδικα των περιβαλλοντικών όρων δόμησης, δεν επιβαρύνθηκε με πρόστιμο ούτε ενός ευρώ τελικά. Αποδέχεται ένοχα το εξωφρενικά συντελούμενο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (αυτό και αν δεν αποτελεί σκάνδαλο μεγατόνων) στο ξένο κεφάλαιο για πενταροδεκάρες (τρανό παράδειγμα το χθεσινό κυριολεκτικά δώρισμα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς). Επιτρέπει χαριστικά με βάση το άρθρο 99 της πτωχευτικής διαδικασίες μεγαλοαπατεώνες επιχειρηματίες να φυγαδεύουν τα υπερκέρδη τους, ενώ οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην απληρωσιά και την ανεργία. Ανέχεται να οργιάζουν με τις πλεκτάνες τους λωποδύτες, όπως ο ιδιοκτήτης των λιπασμάτων Καβάλας Λαυρεντιάδης, που ενώ μεταχειρίζεται το προσωπικό του σαν τιποτένια έμβια εξαρτήματα του εργοστασίου του, θησαυρίζει δημιουργώντας υπέρογκα κι απλήρωτα χρέη. Αποφυλακίζει τον εκτελεστή του Τεμπονέρα (νυν τραπεζικό στέλεχος που διατηρεί λογαριασμό στο twitter με το όνομα <<φονιάς αριστερών>>) και αθωώνει τάχιστα εκείνον του Καλτεζά. Παράλληλα τα παραδικαστικά κυκλώματα (ορθότερα, κυκλώματα που πλαισιώνουν ένα χρεοκοπημένο παρασύστημα) διαπλέκονται με πάσης φύσεως ανομίες. Από τον οχετό της διακίνησης των ναρκωτικών, τη δραστηριότητα της πορνείας έως το οργανωμένο έγκλημα.

Έτσι και σήμερα πιστή στο καθήκον εφ` ω ετάχθη και με παιδαριώδη τεχνάσματα διαπληκτίζεται (θυμίζοντας φιλονικίες ταπεινών γυναικών γειτονιάς) με την κυβέρνηση για τις ευθύνες της τουλάχιστον εξάμηνης αναβολής της δίκης Siemens. Επιχειρώντας και οι δύο μεριές να αμβλύνουν τον αμοιβαίο διασυρμό τους φορτώνοντας την υπαιτιότητα εκατέρωθεν. Μετατέθηκε επίσης επ` αόριστον και η δίκη Μαντέλη με ορατή πλέον την πιθανότητα οριστικής παραγραφής. Κατόπιν σαν οριστεί η νέα ημερομηνία διεξαγωγής της δίκης, έχει ο <<θεός>> των προφάσεων καινούριες ιδέες. Όχι πως δεν δικαιώνεται οπωσδήποτε και η λαϊκή ρήση περί κοράκων και ματιού. Εξυπακούεται ότι ενδιάμεσα θα μεσολαβήσει πυρετώδης γύρος παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων των πιο ουσιαστικών (και εξωχώριων) συντελεστών σχετικά με τον πυρήνα του ζητήματος. Διεργασίες που αντανακλούν και εισχωρούν στο βαθύ πεδίο της αμερικανοευρωπαϊκής αντιπαράθεσης για την κηδεμονία και απομύζηση της πατρίδας μας.

Μονάχα όμως θυμηδία και αγανάκτηση προκαλεί στον λαό η παρακολούθηση της εξέλιξης αυτού του θέματος. Τη στιγμή που αγκομαχεί με αφόρητες δυσκολίες να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του, διαπιστώνει πως οι αντίπαλοι του (κεφάλαιο και πολιτική υπαλληλία) δεν σκοπεύουν να τον αφήσουν παραπέρα στη δύστυχη <<ησυχία>> του. Αλλά ενώ λυσσασμένοι προγραμματίζουν διαρκώς πιο απελπιστικό βούλιαγμα του στη ανέχεια, αμνηστεύουν συνάμα τους επίορκους εαυτούς τους για την δεδομένη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και την ελεεινή εξαγορά τους από ξένα συμφέροντα. Την ίδια στιγμή όπου επιχειρείται να ρουφηχτούν αλύπητα και οι τελευταίες ρανίδες αίματος που ρέουν στις φλέβες του λαού, οι <<αδιάβλητοι>> δικαστές προσφέρουν με ιταμότητα ασυλία σε όσους είναι χωμένοι ως τον λαιμό σε ένα ξέφρενο πανηγύρι και φαγοπότι αστρονομικών ποσών.

Αποθρασύνονται και εμπαίζουν κιόλας οι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές αυτού του σκανδάλου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όταν παριστάνοντας τους άχραντους και τις αγνές περιστερές, καταγγέλλουν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για ολιγωρία και απαιτούν με πείσμα δήθεν την πλήρη διαλεύκανση. Μιας και κατέχουν άριστα την αλήθεια (όσο και αν ωρύονταν προεκλογικά ο αρχιτιμωρός Καμένος περί του αντίθετου) πως το νυστέρι της έρευνας και ο πέλεκυς της δικαιοσύνης μόνο επιδερμικά και παραπλανητικά κινιούνται. Καθότι είναι αδύνατον να διεισδύσει λίγο περισσότερο πλησιάζοντας στο επίκεντρο και στη ρίζα του κακού, αφού τότε θα υποχρεωνόταν να θίξει σάπια θεμέλια και αισχρούς κανόνες που διέπουν αυτό το σύστημα της εξάρτησης και της απομύζησης των αγαθών από μια χούφτα καρχαριοειδή.

Στο δικό μας τώρα ταξικό στρατόπεδο οι ρεφορμιστικοί παραχαράχτες των αριστερών ιδανικών επιμένουν στον εξορθολογισμό της δικαιοσύνης, ώστε να ταχτεί στη συνέχεια όντας διορθωμένη στο πλευρό του λαού. Απευθύνονται σε αυτό το κολασμένο μετερίζι της αντίδρασης με τέτοιο προορισμό και τέτοια διαγωγή και εξαπατούν υποστηρίζοντας ότι οι στάβλοι του Αυγεία αντί να γκρεμιστούν εκ βάθρων (η συνεπής κομουνιστική άποψη), είναι σε θέση να καθαριστούν υπάκουα. Προς τούτο άλλωστε συμμάχησαν μέχρι και με τον αρχιερέα της <<κάθαρσης>> Μητσοτάκη στην υπόθεση του Κοσκωτά, ώστε να εξυγιάνουν τον μολυσμένο από την παπανδρεϊκή διαφθορά <<άσπιλο>> κατά τα υπόλοιπα καπιταλισμό. Ταυτόχρονα αυτά τα συμβάντα αποτελούν ένα ακόμη χαστούκι στις μεταβατικές κοινοβουλευτικές δοξασίες. Διότι δεν αντιλαμβάνονται (η τύφλωση έχει πολλές μορφές τελικά) με πόσα συζευγμένα ,ταξικά πωρωμένα, εχθρικά και αδίστακτα εργαλεία είναι εξοπλισμένο και οχυρωμένο το σύστημα, του οποίου οραματίζονται την εκλογική ανατροπή του.

Η δικαιοσύνη τους είναι πράγματι τυφλή (και αρνητική-επιθετική), αλλά μόνο απέναντι στο συμφέρον των πολλών. Τουναντίον διαθέτει αετίσια και μονοσήμαντα ταξική θωριά, όποτε καθίσταται απαραίτητο να διευκολύνει με υποδειγματική προθυμία τις επιδιώξεις των κρατούντων κατρακυλώντας έως και στην αυτοκαταρράκωση της αξιοπρέπειας της. Ο νόμος του δίκιου του εργάτη είναι παρανομία για αυτήν, ενώ η βασική απάτη της απολυταρχικής ιδιοποίησης του κοινωνικού πλούτου από τη χούφτα των αντιπαραγωγικών παράσιτων μαζί με τις επακόλουθες δευτερεύουσες, συνιστούν τη θεμελιώδη και πλέρια νομιμότητα τους. Η δική τους νομιμότητα επιβάλλεται με τα δικαστήρια, την ιδεολογικοπολιτιστική αλλοτρίωση, τη τρομοκρατία, τα ΜΑΤ, τις εξοντωτικές ποινές, τις φυλακίσεις, τα ξερονήσια, τις ερπύστριες, τους διάφορους θεσμούς και τις βάσεις των ιμπεριαλιστών. Απεναντίας το αποκλειστικό μέσον για την επικράτηση της νομιμότητας της πελώριας μάζας των εργατολαιϊκών στρωμάτων είναι οι δυναμικοί και οργανωμένοι αγώνες της.

Αυτές οι δύο νομιμότητες είναι ολοσχερώς ασυμβίβαστες. Το ίδιο ασυμφιλίωτοι είναι και οι κόσμοι που εκφράζουν. Οπότε η ανειρήνευτη διαφορά τους θα κριθεί στο μέτωπο της ταξικής πάλης και σύγκρουσης με την υπερίσχυση σαφώς του δυνατότερου. Και εκεί αναμφίβολα υπερέχουν σε συντριπτικό βαθμό τα όπλα της συντριπτικής πλειοψηφίας. Αρκεί όμως πρώτα να τα αναπτύξουν… Τότε η τυφλή δικαιοσύνη θα αποκτήσει αστραπιαία ξανά την επιλεκτικά οξύτατη όραση της. Δίχως όχι μονάχα να μεταφράζει, μα ούτε καν να κοπιάζει διαβάζοντας το κατηγορητήριο, θα εκδίδει πύρρειες διαταγές στέλνοντας μικρούς και μεγάλους Μπελογιάννηδες στο απόσπασμα. Όμως ίσως να είναι αργά για αυτήν και το σινάφι που υπηρετεί , αν η πλάστιγγα των συσχετισμών ανάμεσα στο δίκιο και το άδικο έχει γείρει ξεκάθαρα προς τα εκεί που πρέπει και μπορεί.

"google ad"