Μεταξύ σοβαρού και αστείου – Ελεγεία στον τζίτζικα

Τζίτζικα!
Αγαπημένε μου εσύ!
Τζίτζικα!
Καυτή λαχανιασμένη ανάσα του καλοκαιριού!
Τι θα ήταν το καλοκαίρι χωρίς την ανάσα σου;
Τι θα ήταν το καλοκαίρι χωρίς εσένα;
Βουβό, αθόρυβο μονότονο, χωρίς πνοή.
Εσύ είσαι η πνοή του, η ανάσα του. Ζεστή, ιδρωμένη, λαχανιασμένη, ραχάτικη, ανέμελη, αισθησιακή.
Τζιιιί Τζίιιιιί, Τζιιιιί !
Τζίτζικα, γλυκεία μου απόδραση μέσα από γλυκειές μνήμες και όχι θλιμμένες μνήμες φυλακών.
Η απόδραση μέσα από το δικό σου τραγούδι είναι γεμάτη μνήμες ευτυχισμένες.
Αμπέλια ατέλειωτα, ελαιώνες, ξερά χόρτα και  θάλασσα ! Ούτε μνημόνια, ούτε τρόικες ούτε φόροι ούτε υποχρεώσεις ούτε δουλειά ούτε γκαουλάουτερ στον σβέρκο μας.
Η απόδραση μέσα απ’ το δικό σου τραγούδι μου δίνει δύναμη. Είναι μια ευτυχία ο ήχος σου Τζίιιιί, Τζιιιιί, Τζιιιί και όλα γίνονται ράθυμα.
Και όλα γίνονται ανέμελα
και όλα γίνονται νεανικά.
Είσαι η συνέχιση της ύπαρξής  μου. Και αν τα πρόσωπα που αποτελούσαν τα ευτυχισμένα παιδικά μου χρόνια φεύγουν ένα ένα και χάνονται , εσύ μένεις για πάντα ο αθάνατος σύνδεσμος με την νιότη μου, με την  παιδικότητά μου.  Είσαι η αγαπημένη έννοια της ελευθερίας.
Τζίτζικα, γλυκέ μου εσύ.
Πως θα υπήρχα χωρίς εσένα;
Χωρίς τον συμβολισμό σου;
Δεν υποκύπτεις εσύ σε εκβιασμούς, σε υποχρεώσεις σε καθήκοντα σε «ΠΡΕΠΕΙ» σε ΔΥΝΑΣΤΕΣ.
Είσαι ελεύθερος!
Ξάπλα πάνω στα δέντρα και τραγουδάς. Και μπορείς και επιβιώνεις χωρίς κανέναν στο κεφάλι σου.
Και ζεις ακριβώς όπως σου αρέσει.
Τραγουδώντας και ντεμπελιάζοντας.
Κανείς δεν μπορεί να σε τιμωρήσει για αυτό!
Ζεις τραγουδώντας, κοροϊδεύοντας τα μυρμήγκια που ζουν σαν σκλάβοι κοροϊδεύοντας εμάς που δουλεύομαι σαν μυρμήγκια.
Τζίτζικα αγαπημένε εσύ!
Τι θα γινόμουν χωρίς εσένα;
Πώς θα αποδρούσα σε ουτοπίες κατάδικες μου;
Πώς θα ξέφευγα απ’ αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό;
Αλήθεια, μπορεί και να πέθαινα χωρίς εσένα.
Όμως εσύ υπάρχεις και ο ήχος απ’ το  τραγούδι σου με γεμίζει ελπίδα αισιοδοξία.
Εγώ, μου λες, είμαι εδώ και κάνω μόνο αυτό που  μου αρέσει εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν!
Ακολούθα τον ήχο μου και όχι τους Δυνάστες.
Αυτοί θα τελειώσουν, εγώ θα μείνω.
Ακολούθα τον ήχο μου και θα βρεις την διέξοδο.
Ακολούθα τον ήχο μου και Απόδρασε!
Οι Δυνάστες τελειώνουν πάντα, εγώ ΠΟΤΕ.
Ήμουν στο παρελθόν σου  το χαρούμενο , είμαι στο παρόν σου το σκοτεινό και αβέβαιο θα είμαι δίπλα σου στο μέλλον σου το ξεκάθαρο.  Ακολούθα τον ήχο μου εγώ είμαι το παρελθόν, το  παρόν και το μέλλον.
Εγώ είμαι η ΑΠΟΔΡΑΣΗ!
Τζιιιί, Τζιιιιιί, Τζιιιί !!!
Α.Ρ.