Μεταξύ σοβαρού και αστείου: Ελεγεία στον Θυμό και στην Οργή

Τα πιο δυνατά συναισθήματα!

Τα πιο ωραία, τα πιο ανατρεπτικά!

Ποια βουρκιασμένα νερά θα ξεβούρκιαζαν αν επικρατούσε μόνο νηνεμία;

Μόνο γαλήνη;

Η γαλήνη είναι μόνο στα νεκροταφεία!

Απόλυτη νηνεμία έχουν μόνο οι νεκροί.

Ποια επανάσταση θα γινόταν χωρίς το συναίσθημα του θυμού και της οργής;

Ο καλός Θεός των Χριστιανών, ο καλός Θεός των Μουσουλμάνων ο καλός Θεός των Βουδιστών και δεν ξέρω ποια άλλης πίστης γι’ αυτό έβαλε στον άνθρωπο την οργή και τον θυμό.

Αν δεν χρειαζόταν, δεν θα τα έβαζε.

Δεν θα υπήρχαν αυτά τα συναισθήματα.

Όμως υπάρχουν!

Γιατί λοιπόν να τα εξαφανίζομε με τα ηρεμιστικά;

Χωρίς αυτά τα συναισθήματα οι άνθρωποι δεν είναι ζωντανοί.

Είναι νεκροί. Αλλά δεν είναι νεκροί.

Είναι επομένως ζόμπι.

Τα ηρεμιστικά λοιπόν κάνουν τους ανθρώπους ζωντανούς νεκρούς.

Σταματήστε να τα παίρνετε!

Κι ας μη κοιμάστε τα βράδια.

Όταν δεν θα κοιμάστε, όταν η καλή οργή που την έβαλε ο Θεός στον άνθρωπο για να υπερασπίζεται τον εαυτό του όταν αδικείται σας κρατά ξύπνιους τα βράδια, αυτή η καλή οργή η σωτήρια οργή η ανατρεπτική οργή θα σας βγάλει στους δρόμους.

Για να ουρλιάξετε, να φωνάξετε, να απαιτήσετε να ανατρέψετε!

Για να πάρετε τη ζωή στα χέρια σας που σας την παίρνουν.

Την ζωή σας που την οδηγούν στα συσσίτια!

Στην ελεημοσύνη, στη ζητιανιά… Στην αυτοκτονία! Στον Θάνατο!

Σταματήστε να παίρνετε ηρεμιστικά για να σας έχουν «καθώς πρέπει».

Σταματήστε να είστε «καθώς πρέπει»!

Αναποδογυρίστε τις καρέκλες τους, τους κοντυλοφόρους τους, που υπογράφουν τις καταδίκες μας.

Κόψτε τα χέρια τους!

Ακυρώστε τους κουστουμάτους αλήτες!

Και φωνάξτε: «Μπάστα!»

Φτάνει πια!

Υστερόγραφον: Ααα! Και αν έχετε αποφασίσει ν’ αυτοκτονήσετε πάρτε μαζί σας παρέα και κάποιον από δαύτους. Πού πάτε μόνοι σας;

Αστειάκια γράφομε. Μην το πάρετε σοβαρά και παρεξηγηθούμε.

Β.Γ

"google ad"