Το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το 2001 δεν συγκλόνισε μονάχα τις ΗΠΑ. Ο Patriot Act που ακολούθησε ήταν ένας πολύ σκληρός τρομονόμος, που αλλοίωνε τον… παγκόσμιο νομικό πολιτισμό. Πρώτα εξευρωπαΐστηκε και έπειτα εξελληνίστηκε, με αφορμή και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η νέα αντιτρομοκρατική νομοθεσία, έβαζε στην άκρη το τεκμήριο της αθωότητας, ξεχείλωνε επικίνδυνα τις περιόδους προφυλάκισης, ενώ σταδιακά ξέφευγε από το ποινικό δίκαιο της πράξης, φτάνοντας σε καταστάσεις φρονηματικών διώξεων.

Όπως είναι εμφανές και θα γίνει ακόμα περισσότερο από τις περιπτώσεις που θα παραθέσουμε, συμμετοχή και ευθύνη για διαδικασίες και αποφάσεις που κράτησαν αθώους για χρόνια στη φυλακή ή τους διέσυραν για παραδειγματισμό, έχουν όχι μόνο οι τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) αλλά και η… τέταρτη, δηλάδη τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Με αφορμή τον θόρυβο που έχει προκληθεί γύρω από την υπόθεση της φυλάκισης, της απόρριψης της αίτησης αναστολής της ποινής της Ηριάννας Β.Λ. και το αν τελικά οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης επιδέχονται ή όχι κριτικής, το Reader.gr θυμάται τέσσερις περιπτώσεις στις οποίες αθώοι φυλακίστηκαν με ελάχιστα, καθόλου ή και κατασκευασμένα στοιχεία.

Υπόθεση Τσάπμαν

Στο φως των νέων συνθηκών, στην Ελλάδα λαμβάνει χώρα η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2003. Η Σύνοδος διεξάγεται στην Θεσσαλονίκη, ενώ διαδηλωτές του “κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης” συρρέουν από όλη την Ευρώπη. Ένας από αυτούς ο Βρετανός Σάιμον Τσάπμαν.

Η διαδήλωση επισκιάζεται από σοβαρά επεισόδια. Στο πλαίσιο αυτών, ο Βρετανός μαζί με άλλους 6 συλλαμβάνεται και κατηγορείται για βαριά κακουργήματα. Προφυλακίζεται και παραμένει έγκλειστος για 6 μήνες. Καταδικάζεται για 8 χρόνια με αναστολή και αφήνεται ελεύθερος ως την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης από το Εφετείο.

Στον Βρετανό αποδίδεται πως κρατούσε δυο σακίδια. Ένα με νερό και κάποια ρούχα και ένα με 7 μολότοφ και 2 σφυριά. Ευτυχώς ο οπερατέρ της ΕΤ-3 έχει καταγράψει την στιγμή της σύλληψης. Ο Τσαπμαν φέρει μόνο μια γαλάζια τσάντα. Η άλλη, η μαύρη τσάντα με τις μολότοφ αφήνεται δίπλα του από άνδρες των ΜΑΤ, αφού πρώτα έχουν προστεθεί σ’ αυτήν και τα δύο σφυριά.

Η κατακραυγή για την υπόθεση αυτή, οδήγησε τελικώς στην απαλλαγή του Τσάπμαν από τις κατηγορίες σε βάρος του. Ο Σάιμον Τσάπμαν, πέθανε φέτος σε ηλικία 43 ετών με την υγεία του επιβαρρυμένη από την μεγάλης σε διάρκεια απεργία πείνας.

Υπόθεση “πράσινα παπούτσια”

Τον Μάιο του 2007, ο φοιτητής της Πολυτεχνικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, Παναγιώτης Κετίκης, συλλαμβάνεται και παραπέμπεται σε δίκη αντιμετωπίζοντας τον… μισό ποινικό κώδικα. “Κατασκευή και κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, απρόκλητη και διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών και κοινής ειρήνης”.

Μοναδικό λάθος του 19χρονου φοιτητή ήταν το γεγονός πως φορούσε πράσινα παπούτσια, όπως και ο δράστης της επίθεσης για την οποία τελικώς κατηγορήθηκε. Το βίντεο βέβαια έδειχνε έναν άνθρωπο με τελείως διαφορετικό σωματότυπο να συμμετέχει στα επεισόδια, την ίδια ώρα που ο 19χρονος Παναγιώτης Κετίκης, βρισκόταν σε ένα φοιτητικό πάρτι, κάτι που βεβαίωσαν και 14 συμφοιτητές του, προσφέροντάς του ακλόνητο άλλοθι.

Ο 19χρονος φοιτητής, έμεινε για 46 μέρες κρατούμενος στις φυλακές Αυλώνα. Στη δίκη του οι κατηγορίες κατέρρευσαν και ο φοιτητής αφέθηκε ελεύθερος. Εννιά χρόνια μετά την αθώωσή του, η περιπέτεια αυτή κυνηγά ακόμα τον 29χρονο Παναγιώτη Κετίκη.Πριν λίγο καιρό, όταν έκανε αίτηση για διαβατήριο, ώστε να ταξιδέψει στην Ινδία, διαπίστωσε ότι το περιοριστικό μέτρο της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, που του είχε επιβληθεί το 2007, δεν ήρθη ποτέ, επειδή αστυνομικές και δικαστικές υπηρεσίες δεν συντονίζονται μεταξύ τους.

Υπόθεση Θοδωρή Ηλιόπουλου

Τον Δεκέμβρη του 2008, μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Ειδικό Φρουρό, Επαμεινώνδα Κορκωνέα, η Αθήνα γίνεται καθημερινά θέατρο σφοδρών συγκρούσεων.

Σε μια από αυτές, κουκουλοφόροι έχουν ταμπουρωθεί στη Νομική και επιδίδονται σε “κλεφτοπόλεμο” με μολότοφ με τους αστυνομικούς. Πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί “χαζεύοντας” τα επεισόδια από κοντινή απόσταση.

Οι δυνάμεις των ΜΑΤ, επιτίθενται στους… θεατές και συλλαμβάνουν κάποιους. Μεταξύ αυτών ο Θοδωρής Ηλιόπουλος. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες αλλά και δημοσιογραφικές μεταδόσεις του γεγονότος, ο συγκεκριμένος δεν έχει καμία εμπλοκή με τα επεισόδια, το πρόσωπό του είναι ακάλυπτο, τα ρούχα και τα χέρια του καθαρά, χωρίς ίχνος βενζίνης.

Το κατηγορητήριο είναι και πάλι βαρύτατο. Τρια κακουργήματα: Κατοχή εκρηκτικών βομβών, έκρηξη κατ’ εξακολούθηση, απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης και δυο πλημμελήματα: αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης. Μοναδικοί μάρτυρες κατηγορίας 2 αστυνομικοί. Διαδοχικές αιτήσεις αναστολής της κράτησής του, απορρίφθηκαν. Η περιπέτεια του Θ. Ηλιόπουλου, ολοκληρώνεται με την αθώωσή του από το δικαστήριο λόγω… αμφιβολιών και έπειτα από περισσότερες από 40 ημέρες απεργίας πείνας.

Υπόθεση Τάσου Θεοφίλου

Τον Αύγουστο του 2012, σημειώνεται ληστεία σε τράπεζα της Πάρου. Κατά την διαφυγή των ληστών, δολοφονείται ένας οδηγός ταξί. Μια φράση που αποδίδεται στους δράστες “δεν κλέβουμε τα λεφτά των ανθρώπων αλλά της τράπεζας” εμπλέκει στην υπόθεση την Αντιτρομοκρατική.

Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίστηκε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία, ένας άγνωστος τους τηλεφώνησε και τους είπε ότι κάποιος «Τάσος» συμμετείχε στη ληστεία και τους έδωσε τη διεύθυνση του σπιτιού του Θεοφίλου στη Θεσσαλονίκη. Ο λόγος που δεν κατέγραψαν το τηλέφωνο του αγνώστου και δεν είχαν τρόπο να τον εντοπίσουν ήταν ότι, όπως ισχυρίστηκαν στο δικαστήριο, η αντιτρομοκρατική υπηρεσία δεν διαθέτει σύστημα αναγνώρισης κλήσεων!

Ο αναρχικός Τάσος Θεοφίλου συλλαμβάνεται τελικώς στην Αθήνα και κατηγορείται για την ληστεία, για τη δολοφονία αλλά και ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης και με την επιβαρυντική νομική διάταξη περί τρομοκρατίας (187Α). Μοναδικό στοιχείο της ενοχής του Θεοφίλου ήταν ένα καπέλο που δεν υπήρχε στα αρχικά ευρήματα της ληστείας και που πάνω του -σύμφωνα με την Αντιτρομοκρατική- υπήρχε δικό του DNA.

Πολλά ΜΜΕ δικάζουν και καταδικάζουν τον Τάσο Θεοφίλου. “Αυτός είναι ο ληστής της Πάρου”. Ο Θεοφίλου προφυλακίζεται και η δίκη του ξεκινά το 2013. Στο δικαστήριο κανείς εκ των μαρτύρων δεν τον αναγνωρίζει. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων παρόλα αυτά τον κρίνει ένοχο για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και συμμετοχή στη ληστεία. Αθώο όμως για την Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.

Ο Θεοφίλου καταδικάζεται σε 25 χρόνια κάθειρξη. Στην υπόθεση ασκούν έφεση, τόσο ο ίδιος ο καταδικασθείς, όσο και η εισαγγελέας που κρίνει την ποινή… επιεική! Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στα αναγνωστέα κείμενα στη δίκη ήταν και αποσπάσματα από διηγήματα του νεαρού.

Ο εισαγγελέας αποφασίζει την μετατροπή του Εφετείου σε επανάληψη του πρωτόδικου δικαστηρίου με την “έφεση υπέρ του νόμου” και ο Θεοφίλου, αντιμετωπίζει και πάλι ολόκληρο το κατηγορητήριο ακόμα και το κομμάτι του για το οποίο έχει πρωτόδικα αθωωθεί.

Το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με ψήφους 3 έναντι 2, τον αθωώνει τελικώς για το σύνολο του κατηγορητηρίου. Ο Θεοφίλου όμως, έχει περάσει ήδη 5 χρόνια στη φυλακή.