Με ποιους ανέμους κολυμπάμε και πού

Από τις οικογενειακές θάλασσες, η Νέα Χώρα, η Χρυσή Ακτή, οι Άγιοι Απόστολοι, το Καλαμάκι, κολυμπούνται παντός καιρού, με κάποια προσοχή, όταν έχει κύμα, στην Χρυσή Ακτή και στο Καλαμάκι. Στην περιοχή του Σταλού προσοχή! Ειδικά στην στροφή, δεν θα κολυμπάτε ποτέ. Υπήρχε απαγορευτική πινακίδα που την αφαίρεσαν, με την έναρξη του τουρισμού. Ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

Οι παραλίες του βόρειου Άξονα, από Ταυρωνίτη, Μάλεμε έως και παραλίες Γραμβούσας, τις κολυμπάμε με δυτικούς ανέμους και νοτιάδες. Ποτέ με μελτέμι, δηλαδή δεν κολυμπάμε με βοριάδες. Δυνατό κύμα σε χτυπά δυνατά εκεί που σκάει.

Αν δεν θέλομε να κολυμπήσομε στο Ακρωτήρι, σε Σταυρό, Μαράθι, Λουτράκι, στον Καλαθά πιάνει το μελτέμι, διαλέγομε για ημερήσιες θαλάσσιες εκδρομές τις θάλασσες του ‘’Ιναίου’’. Ποιο είναι το Ιναίο. Είναι το νοτιοδυτικό άκρο της Κρήτης. Η Ινώ ήταν αρχαία θεότητα της περιοχής. Θεά της θαλάσσιας δίνης, της γοργόνας και της Νεράιδας. Από κει προέρχεται και η ονομασία ‘’Ενιά Χωριά’’ που δεν είναι μόνο εννιά αλλά περισσότερα. Έτσι εικάζεται ότι η ονομασία προέρχεται από την αρχαία ονομασία ‘’Ιναχώριον’’. Προφανώς σε επόμενα χρόνια το ονόμασαν Εναχώριον, Ενιαχώριον, Ενιά Χωριά. Προφανώς; Ίσως!

Τα χωριά του Ιναχωρίου είναι κάποια παραθαλάσσια και κάποια δεν είναι. Αυτά που δεν είναι έχουν πολλά νερά και πολύ πράσινο. Όπως το πανέμορφο Έλος. Κεράσια άφθονα, καστανιές και κείνα τα αχλάδια που δεν υπάρχουν σήμερα και τα πράσινα αμούσκλια που μοιάζουν με πράσινα δαμάσκηνα. Και βέβαια το ξακουστό Λαφονήσι υπάγεται στο Ιναχώριον ή Ενιά Χωριά. Αλλά και στο Στόμιο η θάλασσα είναι το κάτι άλλο. Δεν είναι ανάβαθη όπως το Λαφονήσι, αλλά και τα βαθιά νερά έχουν απέραντη χάρη, καθαρότητα, διαύγεια. Καταρχάς παίρνουν μια πράσινη απόχρωση, ζαφειρένια, από το περιβάλλον, από τα πεύκα. Μπορείς να κολυμπάς κοντά και παράλληλα με την ακτή αφού το βάθος το επιτρέπει. Έχει όμως αυτή η αγαπητή παραλία ένα σοβαρό μειονέκτημα και ίσως γι’ αυτό δεν την επισκέπτονται πολλοί. Ίσως αυτό να είναι και πλεονέκτημα! Αλλά, όσο μεγαλώνομε, δυσκολευόμαστε να μπούμε στην θάλασσα. Γιατί; Μα γιατί είναι μόνο βότσαλα. Έξω η παραλία έχει χοντρά βότσαλα. Και μέσα έχει πιο ψιλά βότσαλα, αλλά ταλαιπωρούν τα πόδια μας στο ενάμιση με δύο μέτρα. Μετά είναι υπέροχη άμμος. Υπέροχη θάλασσα, υπέροχα νερά! Και σκέφτομαι: θα μπορούσε να γίνει ένας στενός τσιμεντένιος διάδρομος από την δρόμο μέχρι την θάλασσα. Να μπαίνει μέσα στο νερό και να καταλήγει ο διάδρομος σε λίγα σκαλοπάτια μέσα στην θάλασσα για να ανεβαίνεις εύκολα στον διάδρομο και να φτάνεις μέχρι τον δρόμο. Για να μην χρειάζεται στην επιστροφή να δίνεις πήδους μέσα από τη θάλασσα για να ανέβεις τον διάδρομο. Αυτό για μόνιμη κατασκευή. Ένας μόνο. Να μην αλλοιώνει το περιβάλλον. Ή διαφορετικά, η προβλήτα αυτή να είναι ξύλινη. Ή πλαστική. Που να καταλήγει σε 5-6 σκαλοπάτια και η κατάληξη της να είναι στερεωμένη στο βυθό. Θα ήταν προσβάσιμες πιο εύκολα και στους μεσήλικες. Και πιο πάνω! Γιατί τώρα ζοριζόμαστε λίγο. Αλλά δεν εγκαταλείπομε τις όμορφες άγριες θάλασσες!

Στα Λιβάδια, άγριο περιβάλλον με ωραίες ‘’γούβες’’ ζεστού και κρύου νερού και πιο πέρα, στην ‘’άγρια φύση’’ η περιοχή είναι καταπληκτική. Αλλά αλλοίμονο! Μην τολμήσετε ποτέ να τις κολυμπήσετε με δυτικούς ανέμους. Μόνο με βοριά θα τις κολυμπάτε. Είναι άγριες θάλασσες με δυνατές δίνες. Και έχομε βέβαια και την Παλαιόχωρα στον νότο που όσο και αν εκεί φυσούν άνεμοι πάντα βρίσκεις θάλασσα να κολυμπήσεις. Από τον Κριό, το Γραμμένο έως και το Γιαλισκάρι και τα Σφακιά, στο νότο με το Φραγκοκάστελλο και το Λουτρό που μαζεύουν όμως πολύ κόσμο, αλλά και τον Ίλιγγα και τα Γλυκά Νερά.

Ξεχάσαμε τα Φαλάσαρνα. Είναι βορειοδυτικά γι’ αυτό πιάνει λίγο ο βοριάς. Και όταν έχει κύμα, αυτός ο παράδεισος σε τραβά μέσα χωρίς να το καταλάβεις. Όταν διαπιστώσεις πως έχεις απομακρυνθεί από την ακτή, όταν τρομαγμένος προσπαθήσεις να βγεις στην ακτή, όταν διαπιστώσεις πως δυσκολεύεσαι, σε πιάνει πανικός και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Ψυχραιμία, αφήνεις το ρεύμα να σε πάει όπου θέλει, εν πας κόντρα του, είναι μάταιο, σηκώνεις το χέρι σου και ζητάς βοήθεια. Το ‘χω ζήσει στην Γαύδο και επέζησα.

Α. Κ.Α.

"google ad"