Με τον φακό της Ιστορίας: Τα ερπετά

Γράφει ο Γεώργιος Λεονταρίτης

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέτυχε οικτρά σε όλους τους τομείς. Έδωσε εξετάσεις υποτέλειας στη δικτατορία των Βρυξελλών και πήρε «εύσημα δουλοφροσύνης». Ο Τσίπρας, που πρόδωσε την Αριστερά και τον λαό που τον εμπιστεύθηκε, καθιέρωσε πρωτόγνωρο πολιτικό όρο διεθνώς: Την «Αριστερά του Καπιταλισμού». Και πήγε στη ΔΕΘ για να δώσει ένα ρεσιτάλ φαντασιώσεων και υποκρισίας. Ο «αριστερός καπιταλιστής» με το κυβερνητικό του σκάφος θερίζει τις ζωές των πολιτών, όπως έκαναν οι «¨γνωστοί – άγνωστοι» (γνωστοί για τον ΣΥΡΙΖΑ, άγνωστοι για την κοινή γνώμη) κυβερνήτες του μοιραίου σκάφους στην Αίγινα, που θέρισαν ζωές αθώων. Ο Αλέξης, θαμπωμένος από την αρχομανία του, δεν καταλαβαίνει ότι οι μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές δεν γίνονται ούτε με εξαπάτηση του λαού ούτε με λαθρεμπόριο ιδεών. Αυτό το «λαθρεμπόριο» οδηγεί κατά κανόνα σε συμφορές. Και ο ανεκδιήγητος Φλαμπουράρης διετύπωσε την πλέον απίθανη παραδοξολογία: ¨Αλλάξαμε θέσεις, για να μην αλλάξουμε ιδέες»! Άλλο, προφανώς, ήθελε να πει: «Αλλάξαμε ιδέες, για να παραμείνουμε στη θέση μας»…

Από την ώρα που ο Αλέξης «μεταλλάχθηκε» και πέρασε στο στρατόπεδο του καπιταλισμού των «εταίρων», παίζει θέατρο. Στο γιαπωνέζικο θέατρο «Νο» θα πει «επίδειξη ταλέντου» και «παράσταση». Από τότε που ο ελληνικός λαός είπε «ΝΟ («ΟΧΙ») στο δημοψήφισμα, ο Τσίπρας έδειξε όλο το «ταλέντο» του στη διαστροφή των εννοικών και παίζει μια κακόγουστη παράσταση, υποδυόμενος τον «αριστερό». Έγινε αρλεκίνος της Commedia dell’ Arte, ο κατ’ εξοχήν πρωταγωνιστής αυτοσχέδιας φάρσας, τον οποίο ( αρλεκίνο ) οι θεατρολόγοι παρουσιάζουν ως  αναιδή, κυνικό και πονηρό. Ο «ταλαντούχος» Αλέξης σίγουρα θα μπορούσε να διαπρέψει στο θέατρο. Προτίμησε να  «διαπρέψει» στο «θέατρο της πολιτικής». Του εδόθη η δυνατότητα να κλονίσει την Ευρωζώνη, αλλά λιποψύχησε και έσκυψε τον αυχένα στους αποικιοκράτες των Βρυξελλών.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι είχαν προηγηθεί άλλοι ευρώδουλοι. Ο πρώην υπουργός Γ. Παπακωνσταντίνου, συμμέτοχος σε πολλά για τα αίσχη των Μνημονίων, στο βιβλίο του με τίτλο «Game Over» είναι αποκαλυπτικός για τον Γιωργάκη Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο Βενιζέλος από  υποστηρικτής του δημοψηφίσματος έγινε κατήγορος μόλις τον «στρίμωξε» ο Μπαρόζο και του είπε: «Πρέπει  σκοτώσουμε αυτό το δημοψήφισμα»… Ο συγγραφέας σημειώνει: «Όλοι ήσαν εξαιρετικά εκνευρισμένοι με το γεγονός ότι δεν είχαν ενημερωθεί από πριν  για την εξαγγελία του δημοψηφίσματος και ανησυχούσαν ότι έως ότου στηθούν οι κάλπες – ακόμα και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα – η αναστάτωση στις διεθνείς αγορές θα είχε διαλύσει την Ευρωζώνη…». Είναι ολοφάνερο ότι οι αποικιοκράτες των Βρυξελλών έτρεμαν την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Δεν την ήθελαν με κανέναν τρόπο. Και ο λαός είπε το «ΟΧΙ» του, αλλά ο «αριστερός» Τσίπρας, κάτω από τις ίδιες πιέσεις των ξένων, υπέκυψε για να μη χάσει την πρωθυπουργία.

Η ψυχή του λαού, όμως, βρίσκεται ήδη ΕΞΩ από την Ευρωζώνη. Και οπωσδήποτε θα έρθει η μέρα που η λαϊκή επιθυμία θα γίνει πράξη. Και οι ευρώδουλοι όλων των κομμάτων θα αντιμετωπίσουν τη Νέμεση. Στόχος μας πρέπει να είναι αυτό ακριβώς που φοβούνται Βερολίνο και Βρυξέλλες: η διάλυση της Ευρωζώνης και του ευρώ. Σε όλα τα φληναφήματα που διατυπώνει ο Τσίπρας για να δικαιολογήσει την ιδεολογική του αποστασία και τον ρόλο των ευρωπαίων αποικιοκρατών, την απάντηση δίνει από το βάθος του χρόνου ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του, όπου αναφέρει: «Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων, που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…».

Θα έλεγε κανείς ότι ο Αριστοτέλης προφητικά σκιαγραφεί την ελληνική τραγωδία του 2016. Η επιδίωξη της τυραννίας των «εταίρων» είναι ακριβώς αυτή που  περιγράφει ο μεγάλος φιλόσοφος, ο πολυμερέστερος εκ των διανοητών της αρχαιότητος. Κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς οικονομική αυτοδυναμία. Ούτε μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία με τέτοιες καταστάσεις. Και δεν χρειάζεται οικονομολογική σοφία για να ξέρεις πως «ο χρεώστης είναι δούλος του δανειστή  του». Και όσο πιο πολλά χρωστάει τόσο πιο υποχείριός του είναι. Στα 170 τόσα χρόνια της «ανεξαρτησίας» της, η πατρίδα μας έχει αμέτρητες φορές περάσει από τα «καυδιανά δίκρανα» συμβιβασμών, υποβιβασμών, εξανδραποδισμών, εξευτελισμών, εκμεταλλεύσεων, ταπεινώσεων, εξουθενώσεων εξαιτίας της οικονομικής αβιταμίνωσής της.

Για μιαν ακόμα φορά, φθάσαμε στην κορύφωση της εξαθλίωσης και του εξανδραποδισμού εξαιτίας της ξενοκρατίας και των χρεοκοπημένων πολιτικών κομμάτων και ηγεσιών. Όλοι τους θέλουν να ναρκώσουν τον λαό, να τον ποτίζουν με απελπισία για να μην ξεσηκωθεί. Να νομίζει ότι δεν γίνεται να βγούμε από το ευρωπαϊκό «γκέτο». Σε τελευταία ανάλυση, επιδιώκουν να μη σκέφτονται οι πολίτες. Ο Μαρτίνος Λούθηρος έλεγε: «Η εξέγερση της σκέψης προηγείται πάντοτε της εξέγερσης των όπλων…». Για να γλιτώσουν, λοιπόν, οι δυνάστες από τη  δεύτερη εξέγερση, ναρκώνουν την πρώτη: τη ΣΚΕΨΗ. Στον ανίερο αυτόν στόχο συνδράμουν τους ξένους πάτρωνες οι άχρηστοι και εξωνημένοι πολιτικοί μας. Αυτοί που περικόπτουν  συνεχώς τις ήδη πενιχρότατες αποδοχές και συντάξεις των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους, αλλά δεν θίγουν σε τίποτε τις δικές τους πλουσιοπάροχες απολαβές.

Βιώνουμε μια φρικιαστική μαθηματική εξίσωση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ισούται με την παγκοσμιοποίηση. Και η παγκοσμιοποίηση μεθοδεύει τη διάλυση των εθνών και την πλήρη κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας. Η διάλυση των εθνών επιταχύνεται με τη νόθευση της φυλής. Αυτό γίνεται σε εμάς με πρόσφυγες και αλλοδαπούς αλλά και με τη θεσμοθέτηση του ισλαμισμού και της αθεΐας στην πατρίδα μας. Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως αλλά και  άλλων κομμάτων είναι τεράστιες και κάποτε θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Ένας ξένος σοφός, ο Edmund Barke παρατηρούσε: «Ο λαός ποτέ δεν παραχωρεί τις ελευθερίες του παρά μόνο υπό την επίδραση κάποιας μεγάλης απάτης…». Ο ελληνικός λαός έχασε τις ελευθερίες του από την ευπιστία που έδειξε στη μεγάλη απάτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ. Και όσοι πολιτικοί συνετέλεσαν στην παγίδευση του λαού σε αυτήν την τεράστια απάτη είναι ένοχοι εθνικής προδοσίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι «θεωρητικοί» της δεκαετίας του ’90, όπως ο Φουτζιγιάμα, αναπτύσσουν τη θέση τους για το «τέλος της Ιστορίας» και  ο Κενίσι Ομάε για «το τέλος του έθνους – κράτους». Αυτή η ισοπεδωτική και στατική θεώρηση υψώνεται ως το ιδεολογικό λάβαρο της «παγκοσμιοποίησης», που το εμφανίζουν ως τον «οικουμενισμό» της εποχής μας. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που εμφανίστηκε στην οικουμένη και οφείλουμε να τον πολεμήσουμε, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσον.

Όλα αυτά θα έπρεπε να πει «κάποιος» στη ΔΕΘ. Δυστυχώς, στη Διεθνή Έκθεση ακούσαμε από τον πρωθυπουργό ένα «ονειρόδραμα», σαν το έργο του Στρίνμπεργκ, που όπως ο σουηδός συγγραφέας τοποθέτησε κι εκείνος τις θέσεις του «έξω τόπου και χρόνου». Διότι οι έννοιες της συνέπειας και της αλήθειας έχουν μπερδευτεί απελπιστικά στο μυαλό του Αλέξη, που άλλαξε την αριστερή του συνείδηση. Για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη θα μπορούσε κανείς να του καταλογίσει πολλά. Ένα πράγμα δεν μπόρεσε, όμως, να του  αμφισβητήσει ο ιστορικός κριτής: τη συνέπειά του στις αρχές στις οποίες επίστευε. Στην «πολιτική διαθήκη» του αναφέρει: «Οι κομμουνιστές σε ζητήματα αρχών δεν κάνουν υποχωρήσεις ούτε συμβιβασμούς. Αν κανείς θελήσει να ξεγελάσει τη συνείδησή του, τότε μετατρέπεται σε ερπετό… «. Αυτό ακριβώς έπαθαν οι άνθρωποι του  ΣΥΡΙΖΑ, που ξεγέλασαν τη συνείδησή τους. Αλλά , όπως έλεγε ο μεγάλος Ζορές: «Δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση εκεί όπου δεν υπάρχει συνείδηση…».

"google ad"