ΜΕ ΤΟ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Τα άλογα…

Του Γιώργου Λεονταρίτη

 

Τις τελευταίες εβδομάδες, στο πολιτικό σκηνικό κυριάρχησαν οι ομιλίες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της ΝΔ με φόντο τη ΔΕΘ. Η ατυχής εμφάνιση του πρώτου συμπληρώθηκε με τις φαντασιώσεις που προσέθεσε κατά την ομιλία του στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δεύτερος εξαντλήθηκε σε μια προσπάθεια να καλλιεργήσει ελπίδες σε έναν κόσμο που τα έχει χάσει όλα. Αμφότεροι, όμως, κινούνται πάντα μέσα στο ευρωπαϊκό «Νταχάου». Και στο παλιό, φρικιαστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που έφερε αυτήν την ονομασία απέξω, στην είσοδο, υπήρχε μια ταμπέλα που έγραφε: «Όταν μπείτε εδώ μέσα, αφήστε έξω κάθε ελπίδα…». Σήμερα, υπάρχουν οι ίδιοι γερμανοί κατακτητές ενός Δ’ Ράιχ, ενώ το στρατόπεδο έχει αλλάξει όψη, έχει «εκσυγχρονιστεί» και λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση». Όσο για το νόημα της ταμπέλας, εξακολουθεί να ισχύει. Αφού μπήκαμε στο στρατόπεδο της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω κάθε ελπίδα ότι θα ξαναγίνουμε ανεξάρτητο κράτος. Θα ισχύουν πάντα τα οικονομικά κρεματόρια, όπου θα οδηγούνται καθημερινά χιλιάδες πολίτες.

Αυτήν την τραγική πραγματικότητα κάνουν ότι δεν την καταλαβαίνουν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια αναβίωση της Ιεράς Συμμαχίας του Μέτερνιχ. Τη θέση του Μέτερνιχ έχει πάρει ο Σόιμπλε. Ο κυνικός βρετανός πολιτικός Ουίλιαμ Πιτ έλεγε; «Αρνούμε να συζητήσω με όποιον δεν παραδέχεται ότι η ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι αναγκαία για τα αγγλικά συμφέροντα…». Σήμερα, ο Σόιμπλε αρνείται να συζητήσει με όποιον πολιτικό δεν παραδέχεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναγκαία για τα γερμανικά συμφέροντα. Και όπως τόσο ο Μέτερνιχ όσο και ο Πιτ μισούσαν και κατέπνιγαν κάθε απελευθερωτικό κίνημα στην Ευρώπη, για τους προαναφερόμενους λόγους, για τις ίδιες αιτίες οι «εταίροι» δεν θέλουν να υπάρχουν «αντιευρωπαϊκά» κόμματα και τα πολεμούν.

Ο Κυριάκος αποφεύγει επιμελώς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στον ρόλο της Γερμανίας, ενώ ο Αλέξης, που χορεύει επιδέξια τον χορό της ιδιαιτέρας του πατρίδας, το «καγκελάρι» χορεύει και στον ρυθμό που του παίζει ο … «καγκελάριος» Σόιμπλε! Και οι δύο αρχηγοί δεν συνειδητοποιούν ότι ο παραδοσιακός εχθρός μας, η Γερμανία, ακολουθεί μέσα στον χρόνο την ίδια ηγεμονική τακτική. Ο «σιδηρούς καγκελάριος», ο Βίσμαρκ, πρώσος μιλιταριστής, από το 1878 χρησιμοποίησε τον αντισοσιαλιστικό νόμο για να ενσωματώσει τους παλιούς αριστοκράτες της φεουδαρχίας στους κόλπους της ανεχόμενης τάξης των αστών τραπεζιτών, βιομηχάνων και χρηματιστών. Έτσι, επιτάχυνε τις διαδικασίες για τη γρήγορη ανάπτυξη του καπιταλισμού σε ολόκληρη τη Γερμανία. Ο Βίσμαρκ ήταν αυτός που με την πολιτική του δημιούργησε τη μεγάλη καπιταλιστική Γερμανία των νεότερων χρόνων. Βάση της ήταν η ηγεμονία του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Ο στυγνός αγύρτης Σόιμπλε, πάνω στην ίδια «συνταγή», δεν έχει ανάγκη να εφαρμόσει κανένα ειδικό αντισοσιαλιστικό νόμο. Εξαγόρασε το «τυχοδιωκτικό συμμάζεμα» του ΣΥΡΙΖΑ, που υποδύεται ρόλο «Αριστεράς» και με τη φορολογική θύελλα, τα Μνημόνια και τις «μεταρρυθμίσεις», που έρχονται απ’ έξω, διαλύει την κοινωνία και μας γυρίζει στον εργασιακό Μεσαίωνα. Το κακό είναι ότι, μέσα στην κυβερνητική αλαζονεία τους, οι άνθρωποι αυτοί δεν ελέγχουν ούτε τι λένε ούτε τι κάνουν. Μικρό απάνθισμα: Ο Τσίπρας, μιλώντας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, είπε μεταξύ άλλων: «Δεν είναι πραγματική η εικόνα που δείχνουν τα κανάλια από τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εργαζομένων»! Τότε τι είναι; Μαγική εικόνα… ενθουσιασμένων; «Δεν χρειαζόμαστε μόνο καλούς υπουργούς. Χρειαζόμαστε και την κοινωνία μαζί μας…». Αγνοεί ότι την κοινωνία της έχασε για πάντα; Μια «κοινωνία ώρα μηδέν»; «Βρισκόμαστε προ των πυλών της αναπτύξεως…»! Ναι, αλλά στερείται της δυνατότητας να αναφωνήσει: «Άρατε πύλας…». «Δεν ζητήσαμε από τους πολίτες πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων». Κι αν ακόμα το δεχθούμε, δυστυχώς ο ίδιος έκανε… «δήλωση μετανοίας» στο ιερατείο των Βρυξελλών. Δηλαδή, έγινε… «δηλωσίας»! Είπε ακόμα ο πρωθυπουργός: «Αποδείξαμε ότι ξέρουμε να σπάμε αυγά…». Περίεργο! Τότε, γιατί μπροστά στο «κουαρτέτο» κάθονται σαν … κότες;

Υπάρχουν όμως και χειρότερα, που δεν έχουν καν ευθυμογραφικό χαρακτήρα…. Η «εργατομάνα» Θεανώ Φωτίου δήλωσε με πάσα σοβαρότητα ότι συνάντησε ανθρώπους στο Κολωνάκι που τη διαβεβαίωσαν ότι δεν διαπίστωσαν μείωση των συντάξεών τους! Και η υπουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλο αυτό το τεράστιο τσουνάμι των οργισμένων πολιτών, που τους τα πήραν όλα και διαμαρτύρονται, δεν είναι τίποτε άλλο από… «αντιμνημονιακή προπαγάνδα». Εξέφρασε, δε, την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να παίρνουν ικανοποιητικές συντάξεις οι απόμαχοι διότι δεν ξέρουν ν α διαχειριστούν τα χρήματά τους! Η «Μαντάμ Σουσού» του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον έχει ανάγκη εποπτείας ψυχιάτρου και, πάντως, δεν μπορεί να είναι ακόμα υπουργός. Δεν τη λυπάται ο πρωθυπουργός; Ας την… «αποσύρει της κυκλοφορίας» διότι σίγουρα η κατάστασή της ταχύτατα θα σημειώσει επιδείνωση.

Έχουμε, όμως, και τον διώκτη του δημοσιογραφικού κόσμου, τον εργατοπατέρα, πάμπλουτο Γ. Κατρούγκαλο, ο οποίος απεφάνθη ότι δεν χρειαζόμαστε πάνω από 380 ευρώ για να ζήσουμε… Πρόσφατα ένα θαυμάσιο επιστημονικό περιοδικό, μοναδικό στο είδος του, η «Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου», του εκλεκτού συναδέλφου Παν. Τσιμπούκη, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 75 ετών ζωής, πραγματοποίησε διεθνές συνέδριο στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Διακεκριμένοι νομικοί, έλληνες και ξένοι, ανέπτυξαν τον προβληματισμό τους αλλά και τις ανησυχίες τους για το μέλλον του Εργατικού Δικαίου. Στην εκδήλωση μίλησε και ο κ. Κατρούγκαλος, ο άνθρωπος ο οποίος, κατά διαταγήν των ανάλγητων «εταίρων», έπληξε θανάσιμα το Εργατικό Δίκαιο. Ο κ. Κατρούγκαλος, ως … «αριστερός», αφαιρεί δικαιώματα από τους εργάτες και ευνοεί τους εργοδότες. Ας του θυμίσουμε τι είχε πει ο αείμνηστος αρχηγός της Δημοκρατικής Ενώσεως Ηλίας Τσιριμώκος, ο οποίος ήταν και κορυφαίος νομικός: «Η διαφορά του Εργατικού Δικαίου από το Αστικόν Δίκαιον είανι ακριβώς τούτο: Ότι εις το Αστικόν Δίκαιον προβλέπεται και θεωρείται ως δεδομένη – ή πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη – η ισότης μεταξύ των συμβαλλόμενων, ενώ το Εργατικόν Δίκαιον εμπνέεται από την ιδέαν ότι μεταξύ εργοδότου και εργάτου υπάρχει ανισότης δυνάμεως. Και, επομένως, πρέπει να ενισχυθεί ο εργάτης εις τον αγώνα της ζωής διά του Εργατικού Δικαίου και των προστατευτικών αυτού διατάξεων…».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σήμερα όχι μόνο δεν ενισχύει τον εργάτη, αλλά τον καταδικάζει σε ισόβιο πενία και εξαθλίωση. Αυτό το… «δίκαιον» εφαρμόζει η «αριστερή» κυβέρνηση, εξοντώνοντας την εργατική τάξη. Προφανώς, «ο αποθανών δεδικαίωται». Αλλά δεν θα μας έφτανε ούτε τόμος για να καταγράψουμε «τον βίο και την πολιτεία’ του «αριστερού θιάσου» ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Από την άλλη πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκη, έτερος θιασώτης της «ευρωπαϊκής προοπτικής», στην ομιλία του στη ΔΕΘ δεν τόλμησε να προσφέρει λέξη για μισθωτούς, ανέργους και συνταξιούχους. Δεν απέκλεισε απολύσεις και δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να ανακουφίσει μια κοινωνία που καθημερινά βουλιάζει όλο και περισσότερο. Στην ουσία, ευθυγραμμίζεται – χωρίς να το γνωρίζει, διότι είναι πολύ νέος – με την πολιτική που υιοθετούσε ο ακραιφνής εκπρόσωπος της Ακροδεξιά των παλαιών χρόνων, ο Παναγιώτης Πιπινέλης. Πίστευε ο Πιπινέλης ότι «ο καθοριστικός παράγοντας της εσωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι οι «εξωτερικές αναγκαιότητες» του διεθνούς περιβάλλοντος…». Ήταν, δηλαδή, υπέρμαχος της υποταγής στην ξενοκρατία. Δυστυχώς, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινείται με την ίδια «πυξίδα». Είχε δίκιο ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος σε συνέντευξή του στο κανάλι Kontra, την περασμένη εβδομάδα, εξέφρασε την οδύνη του διότι ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία δεν μπορούν πλέον να δώσουν «όραμα» στους πολίτες, και περισσότερο στην νεολαία, που την κατέστρεψαν. Κανένα από τα δύο «μεγάλα» κόμματα δεν αποτελεί λύση. Όπως έλεγε ο παλαιός κινέζος ποιητής Λιν – Πο – Τσιανγκ: «Όταν αλλάζει άλογο αντί ν’ αλλάξεις δρόμο, αλλάζεις τέσσερα πόδια, μα δεν αλλάζει μυαλά…»

"google ad"