Μισθοδοσία κληρικών: Δημόσια και …αδιάκριτη!

Toυ Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στην πλήρη ανάλυση του τακτικού προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης που παρουσίασε το Υπουργείο Εσωτερικών καθιερώνοντας για πρώτη φορά την πλήρη διαφάνεια όλων των δεδομένων του δημοσίου (εύγε στο υπουργείο, τον Χριστόφορο Βερναρδάκη και τους συνεργάτες του) αυτό που σε καθηλώνει με την πρώτη ματιά δεν είναι η ανισοκατανομή ΔΥ και οι ελλείψεις σε ζωτικούς τομείς πχ στην υγεία και στην παιδεία, έναντι άφθονου και αναξιολόγητου πολιτικού προσωπικού… Όχι!

Αυτό που σε αφήνει άναυδο/η είναι ότι σε συνθήκες πολυετούς κρίσης, πληρώνουμε “δημοσία δαπάνη”, κοντά 10.000 κληρικούς της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας για να …μεσολαβούν εις Κύριον εξ ονόματος των ποιος ξέρει πόσων πιστών τους!

Δλδ χρηματοδοτούμε μέσω των φόρων που καταβάλλουμε, “δαπάνες προσηλυτισμού” πολιτών σε μια συγκεκριμένη μάλιστα θρησκεία που τα μέλη της δεν έχουν ποτέ καταγραφεί συγκεκριμένα, παρότι εκείνη είναι γνωστό ότι ΚΑΙ έσοδα έχει ως νομικό πρόσωπο, ΚΑΙ αφορολόγητο, ΚΑΙ ακίνητη περιουσία ΚΑΙ οι κληρικοί υπάλληλοί της τα αφορολόγητα τυχερά τους εφόσον εκτός του κηρύγματος δεν παρέχουν στους πιστούς τους καμία “ουσιώδη” υπηρεσία δωρεάν…

Παγκόσμια πρωτοτυπία; Φονταμενταλιστικό καθεστώς θεοκρατίας; Συνδιοίκηση του κράτους από την θρησκεία; Μεροληπτική χρηματοδότηση της διάδοσης της θρησκευτικής αφήγησης ορισμένων; Χρηματοδότηση του μεσαιωνικού δογματισμού και του φανατισμού;

Ότι και νάναι, θάπρεπε να γίνει σεβαστό κάποια στιγμή ΚΑΙ σε αυτήν την χώρα ότι το “τοπικό Βατικανό” πρέπει να αυτοχρηματοδοτείται όπως στην γειτονική μας πολύ θρησκευόμενη Ιταλία.

Να πληρώνει η ίδια η Εκκλησία-νομικό πρόσωπο/ΑΕ τους υπαλλήλους της, τους προσηλυτιστές της, την διάδοση της πίστης της ή της φαντασιοπληξίας της, τους Άνθιμούς της και τους Σεραφείμ της – αυτούς που παρεμβαίνουν στον δημόσιο βίο υβρίζοντας απόψεις ή τρόπους ζωής πολιτών μισθοδοτούμενοι από το Δημόσιο!

Δεν είναι δυνατόν το κράτος να χρηματοδοτεί θρησκείες – δεν είναι δυνατόν το κράτος να καταπατά το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία, την αθεΐα, την ελευθερία επιλογής του πολίτη – δεν είναι δυνατόν να δαπανά δημόσιο πλούτο για να στηρίζει την διάδοση θρησκευτικών αφηγήσεων μιας συγκεκριμένης μάλιστα “επικρατούσας” άποψης.

Τα σύγχρονα κράτη έχουν λύσει αυτό το ζήτημαορίζοντας με διάφορους τρόπους την χρηματοδότηση ως προαιρετική και μάλιστα από τα καταγραμμένα μέλη των διάφορων θρησκευτικών αιρέσεων.

Στην χώρα μας σκανδαλωδώς, ο μη ορθόδοξος χριστιανός πολίτης χρηματοδοτεί υποχρεωτικά ένα δόγμα που δεν συμμερίζεται! Αλλά και ο ορθόδοξος χριστιανός πολίτης δεν ερωτάται καν αν επιθυμεί οι κληρικοί της θρησκείας του να είναι έμμισθοι ή άμισθοι εθελοντές.

Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό υπόλειμμα για την ακρίβεια για ένα “μεσαιωνικό ρουσφέτι“: διορισμός στο δημόσιο μελών ιδιωτικής εταιρείας, όπως είναι η ορθόδοξη εκκλησία και κάθε εκκλησία… Κρατική επιδότηση ιδιωτικής εταιρείας με πρόσληψη των υπαλλήλων της από το κράτος!

Ο θρησκευτικός μεσαίωνας κάποτε πρέπει να τελειώσει σε αυτήν την χώρα. Όπως τελείωσε ο πολιτικός και κομματικός μεσαίωνας του “κράτους της δεξιάς”, όπως αρχίζει να τελειώνει και ο μεσαίωνας της διαπλοκής κράτους-ΜΜΕ. Οι παπάδες δεν έχουν κανένα λόγο να μισθοδοτούνται από το Δημόσιο, ούτε από πιστούς ούτε από μη πιστούς χωρίς καν να ερωτηθούν!

Η Εκκλησία είναι νομικό πρόσωπο, έχει περιουσία και έσοδα, και οφείλει να πληρώνει εκείνη τους υπαλλήλους της.

Οι υπόλοιποι πολίτες έχουν το δικαίωμα να κατευθύνουν τους φόρους τους στην ανάπτυξη της χώρας, στην παραγωγική της ανασυγκρότηση.

Η εκκλησία έπρεπε να είναι τυπική Μη Κυβερνητική Οργάνωση, όχι ημίαιμη ιδιωτική επιχείρηση με έσοδα και περιουσία και ταυτόχρονα μισθοδοτούμενους από το κράτος υπαλλήλους!

• Αν η “αποστολική”, τελετουργική και προσηλυτιστική θρησκευτική δραστηριότητα είναι επάγγελμα, τότε όπως όλα τα επαγγέλματα οφείλει να μισθοδοτείται/χρηματοδοτείται από την εταιρεία στην οποία “εργάζεται” και στην οποία προσκομίζει κέρδη από την πώληση ιδεών, τελετουργικών και ιερών αντικειμένων.
• Αν είναι εθελοντική προσφορά, τότε είναι ζήτημα των ωφελουμένων από αυτήν να ενισχύουν προαιρετικά τους λειτουργούς αυτής της δραστηριότητας.

Τι είναι λοιπόν;

Και τι χώρα είμαστε;

Κι αν οι ρόλοι κράτους και εκκλησίας είναι “διακριτοί”, πως δικαιολογείται η “αδιακρίτως” καταβαλλόμενη δημόσια μισθοδοσία σε περίπου 10.000 υπαλλήλους της ορθόδοξης εκκλησίας;

Ανάλυση τακτικού προσωπικού Δημόσιας Διοίκησης για το έτος 2015 ΕΔΩ

tvxs.gr

"google ad"