Μιχάλης Αεράκης: «Από 12 ετών πουλούσα λαχεία στο Ηράκλειο, τυχαία έγινα ηθοποιός»

Έχει μετρήσει πολλά χιλιόμετρα στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία. Ο Μιχάλης Αεράκης έχει έναν από τους πιο ιδιαίτερους ρόλους στην επιτυχημένη σειρά, «Σασμός» που προβάλλεται στον Alpha, αφού υποδύεται τον παπά- Μιχάλη και έχει αγαπηθεί πολύ από το τηλεοπτικό κοινό.

Για 17 χρόνια ήταν καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης ενώ όσοι έχουν συνεργαστεί μαζί του μόνο καλά λένε για το ήθος και τον επαγγελματισμό του. Φέτος είναι το φινάλε του Σασμού, ο τρίτος και τελευταίος κύκλος.

Τον δυσκόλεψε η καθημερινή σειρά; «Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά κάνω καθημερινή σειρά και για λόγους φθοράς καλλιτεχνικής αλλά το τόλμησα και δεν βγήκα χαμένος γιατί είμαι πολύ ευχαριστημένος και από την μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου που είναι τεράστια καθώς ο Σασμός είναι πρώτος και γιατί δικαιώθηκα μέσα από τον ρόλο του παπά Μιχάλη» εξηγεί στην «Απογευματινή» και συνεχίζει λέγοντας πως «Η μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό είναι οι αντιθέσεις, μετά τον Σασμό θα με ενδιέφερε να έκανα έναν κόντρα ρόλο γιατί αυτή είναι η
δουλειά μου και δεν θα ήθελα τυποποιηθώ στη συνείδηση του κοινού ως Παπά Μιχάλης» δηλώνει.

Δύσκολα χρόνια

Ο κόσμος όμως έχει ταυτιστεί πολύ μαζί του «Υπάρχουν εκδηλώσεις λατρείας, με φωνάζουν Παπά Μιχάλη, ευτυχώς με λένε και Μιχάλη, όμως έχω διαπιστώσει πόσο πολύ μεγάλη ανάγκη έχει ο κόσμος να ακουμπήσει κάπου, μέσα από την δυστυχία του, από την ανεργία, την δυσπιστία απέναντι σε όλο το πολιτικό σύστημα και στο πρόσωπο του Παπά Μιχάλη, που είναι ένας απλός λαϊκός άνθρωπος που προσπαθεί να δίνει λύσεις με τον λόγο του Θεού, ο κόσμος βλέπει έναν άνθρωπο για να ακουμπήσει πάνω του, με βλέπουν ως έναν Άγιο άνθρωπο που θα δώσει λύση… Με γεμίζει χαρά αυτό» εξηγεί ο Μιχάλης Αεράκης.

Αρκετά από τα γυρίσματα είχαν μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και όπως παραδέχεται ο ταλαντούχος ηθοποιός «Η σκηνή που με συγκλόνισε ήταν η κηδεία του Νικηφόρου (Γιώργου Αμουτζά) γιατί εκεί ταυτίστηκα με εικόνες προσωπικές χαμένων ανθρώπων δικών μου που έφυγαν σε μικρή ηλικία και αυτή η σκηνή με συγκλόνισε ως ηθοποιό αλλά κυρίως ως άνθρωπος».

Γεννημένος στο Ρέθυμνο, από φτωχή οικογένεια, δούλευε από μικρό παιδί χωρίς ποτέ να παραπονιέται «Μέχρι τα 25 μου είχα περάσει δια πυρός και σιδήρου… Από 12 ετών πουλούσα λαχεία στο Ηράκλειο της Κρήτης και αργότερα ανάλογα με τη σωματική μου διάπλαση έκανα και άλλες δουλειές όπως στην οικοδομή, σε μπαρ… Κατάγομαι από πολύ φτωχή οικογένεια και ως μεγαλύτερος -με άλλα 3 αδέρφια πίσω μου- έπρεπε να δουλέψω γι’ αυτό και πήγα σε νυχτερινό γυμνάσιο στην Αθήνα για να εργάζομαι τα πρωινά» εξηγεί.

Ηθοποιός έγινε τυχαία, όπως λέει ο ίδιος, όταν τον φώναξαν να παίξει σε μια ερασιτεχνική παράσταση «Έγινα ηθοποιός τυχαία. Επειδή είχα από μικρός γένια, με είδαν και με φώναξαν σε ένα ερασιτεχνικό σχήμα για το ρόλο του παππά. Ήταν ο πρώτος μου ρόλος! Μόλις άκουσα τον σκηνοθέτη να δίνει οδηγίες, μαγεύτηκα και είπα στον εαυτό μου ‘’αυτή τη δουλειά πρέπει να κάνεις. Μετά πήγα σε δραματική σχόλη».

Όσο για τα σχέδια του μετά το τέλος του «Σασμού» λέει «Έχω ήδη αρκετές προτάσεις δεν βιάζομαι μελετώ το κάθε τι. Αν ο ρόλος εμπεριέχει την πρόκληση θα έκανα ξανά καθημερνό. μου αρέσουν οι προκλήσεις αν γαργαλήσει την ψυχή μου, φυσικά θα πω ναι» καταλήγει.

Εφημερίδα Απογευματινή