Μονόλογος σε νεκροταφείο

Αείμνηστοι νεκροί μας, παππού Νικόλα, θείε Γιώργη, θεία Ανεζίνα, ξαδερφάκια μου Παύλο, Μιχάλη, Ανέστη, Χαρίδημε: Σίγουρα δεν ακούσατε τα βήματά μου, γιατί ήρθα ως εδώ ξυπόλητος. Αν και δεν μας πονούσαν τα χαλίκια, όσο με πονάει η ανάμνηση της εκτέλεσης σας και του αίματος που κύλησε από τις πληγές σας…

Μ’ έφερε – για πολλοστή φορά – εδώ, το αίσχος που συμβαίνει στον τόπο μας, που τον ποτίζατε με τον ιδρώτα σας, τραγουδώντας και δουλεύοντας!!! Ποιο αίσχος;

Ο λαός εδώ, που ξεχνάει τα πάντα, γιατί τον κατάντησαν με την κρίση, να μη σκέφτεται τίποτε άλλο, πέρα από την τσέπη του! Μέχρι και Σας ξεχάσανε!! Και φοβούμαι πως θα τον αλέσει ο Μαμωνάς κι ας τον προσκυνούνε! Σκεφτείτε πως ψηφίζουνε στις εκλογές εκείνους που αφήσανε αντικαταστάτες τους οι φονιάδες σας: Στις τελευταίες εκλογές – που δείχνουνε τον ξεπεσμό του λαού μας – βγάλανε με υψηλά ποσοστά τους αντικαταστάτες των Ναζί! Γι’ αυτό αείμνηστοι νεκροί μας, ήρθα ως αυτό το ιερό μέρος, ξυπόλητος, να κλάψω! Που οι ψηφοφόροι εκείνων των ζηλωτών των φονιάδων μας ξεχνάνε τη θυσία σας… Που, και πως κατάντησαν οι απόγονοί σας, που πολέμησαν σε παλιότερα χρόνια τους κουρσάρους της αξιοπρέπειάς μας και του πλούτου αυτής της γης που σας κλείνει… Ομολογουμένως δεν το περίμενα.. Και να σκεφτείτε ιεροί μας νεκροί, πως εκείνους που κράτησαν ψηλά την τιμή της χώρας μας και όλων μας με την παλληκαριά και τις κάννες των όπλων τους σε περασμένα χρόνια, τους καταδίκασαν ν’ ακολουθάνε στην κατάταξη των νικητών στις εκλογές, αυτούς που ομνύουν στο ναζισμό κι ακούγονται με το γενικό όνομα «Χρυσή Αυγή»!!! Έγκλημα ενάντιά σας, ενάντια στη χώρα, ενάντια στο μέλλον των παιδιών μας, ενάντια στο όνομα αυτής της χώρας, που έλαμπε μέχρι πρότινος στο παγκόσμιο στερέωμα! Και καταύγαζε τα πέρατα με τους ανέσπερους αστέρες της, Αριστοτέλη, Πλάτων, Λεωνίδα, Αθανάσιο Διάκο, Θόδωρο Κολοκοτρώνη, Άρη Βελουχιώτη και άλλα εκλεκτά παιδιά αυτής της μαρτυρικής γης..

Λένε διάφορα οι διάφοροι συμβιβασμένοι… ατσίδες για τα ποσοστά αυτής της εγκληματικής οργάνωσης… Και τι δεν λένε: Πως από αγανάκτηση δώσανε αυτά τα ποσοστά οι άνεργοι, οι πεινασμένοι, οι κακομοίρηδες γενικά… Και τα ερωτήματα είναι πολλά: Αφού είναι τέτοιοι, γατί δεν τίμησαν με την ψήφο τους τους συνεχιστές του Αγώνα εκείνων που κράτησαν ψηλά την τιμή αυτής της χώρας και τον λαό της; Τι μπορούν να προσάψουν στους συνεχιστές εκείνου του αγώνα; Είναι ή ήταν κυβέρνηση; Τα ‘καναν τάτσι μίτσι κότσι με την κάθε λογής εργοδοσία; Βγήκαν από τα σάπια σπλάχνα της Αστικής τάξης; Δεν σεβάστηκαν τα όσια και τα ιερά αυτού τους λαού; Ξέχασαν τους νεκρούς του έθνους για λευτεριά και Δημοκρατία; Ατέλειωτα τα ερωτήματα, όπως ατέλειωτη είναι και η τραγωδία της χώρας μας μέσα στα βρόχια των μονοπωλίων ντόπιων – ξένων, που τα ξένα προπάντων τίποτα δεν έχουν με την διαβίωση, την ειρήνη, το μέλλον και την ανεξαρτησία του δύστυχου αυτού λαού, του «πάντα ευκολοπίστευτοι και πάντα προδομένου» κατά τον εθνικό μας ποιητή. Που σ’ ένα στίχο για την Ελλάδα γράφει: «Η Ευρώπη την κοιτά πως θε να πράξει». Δεν βλέπουμε πως… πράττει;

Αντώνης Χαρχαλάκης