Ένας 10χρονος προσήχθη στην αστυνομία και παραδέχθηκε ότι έβαλε δύο φωτιές στην περιοχή της Αγίας Κυριακής στα όρια της πόλης της Μυτιλήνης, τις δύο προηγούμενες ημέρες, που χάρη στην άμεση επέμβαση της πυροσβεστικής έσβησαν έγκαιρα.
Ο 10χρονος είπε στους αστυνομικούς, ότι έβαλε τις φωτιές γιατί του άρεσε να ακούει τις σειρήνες της πυροσβεστικής και να βλέπει τους πυροσβέστες να σβήνουν τη φωτιά. Πρόκειται για ένα πρωτοφανές περιστατικό που άφησε άφωνους τους αστυνομικούς.
Σε βάρος του 10χρονου σχηματίστηκε δικογραφία με την κατηγορία του εμπρησμού που θα αποσταλεί στο Εισαγγελέα Ανηλίκων, ενώ συνελήφθη η μητέρα του 10χρονου για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου.
Τι είναι η πυρομανία
Πυρομανία, ονομάζεται η ακατανίκητη ανάγκη κάποιου να ανάψει φωτιά, μια ανάγκη κατά βάση ψυχολογική, την οποία δε μπορεί να αντιληφθεί ο περισσότερος κόσμος.
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία έχει θέσει πολλά κριτήρια, προκειμένου να θεωρήσει κάποιον πυρομανή. Αρχικά πρέπει να έχει επαναλάβει αρκετές φορές την πράξη του και με τη θέλησή του, κατόπιν ακατανίκητης παρόρμησης, ή να έχει μια ισχυρή επιθυμία να παρακολουθεί φωτιές. Το άτομο νιώθει μια ακατανίκητη ένταση, ή συγκινησιακή διέγερση πριν τον εμπρησμό, η οποία ακολουθείται από ευχαρίστηση και κυρίως ανακούφιση όταν πια ανάβει τη φωτιά, ή συμμετέχει στην πυρόσβεση.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι οι εμπρησμοί δε γίνονται για οικονομικά οφέλη, ή ως κοινωνική-πολιτική ιδεολογία, ή για να κρύψει το άτομο κάποια εγκληματική ε¬νέργεια, ή ως εκδίκηση, θυμός, ή ως απάντηση σε κάποια παραληρητική ιδέα, ή ψευδαίσθηση, ή στα πλαίσια νοητικής αναπηρίας, ή χρήση ουσιών.
Τα άτομα αυτά συνήθως περνούν πολύ χρόνο κοντά σε πυροσβεστικά τμήματα, μπορούν να γίνουν ακόμα και πυροσβέστες και συχνά παρακολουθούν φωτιές σε γειτονιές. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, να βάζουν μικρές φωτιές, ή να απενεργοποιούν συναγερμούς, προκειμένου να έρθουν σε επαφή με τα πυροσβεστικά οχήματα και τον εξοπλισμό τους γενικότερα.
Προκειμένου να μη συγχέουμε την πυρομανία με τον εμπρησμό, ενδεικτικά αναφέρουμε, βάση έρευνας στην Αμερική (2013) πως μόνο το 3% των φυλακισμένων για εμπρησμό, πληροί τα κριτήρια για πυρομανία.
Θεραπεία
Υπάρχει ισχυρή ένδειξη ότι τα άτομα που πάσχουν από διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων, συμπεριλαμβανομένης της πυρομανίας, ανταποκρίνονται ικανοποιητικά σε φαρμακευτική αγωγή με SSRI, σταθεροποιητικά της διάθεσης και ανταγωνιστές οπιοειδών (Mclntyre, Moral, Serradell, & Prous, 2006). Πιο πρόσφατες έρευνες (2009) αναφέρουν ότι η ναλτρεξόνη, οι b-blockers και το λίθιο, έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Συνηθισμένη πρακτική είναι επίσης η ψυχοθεραπεία. Ωστόσο υπάρχει ένα τεράστιο κενό στη βιβλιογραφία, όσον αφορά τη θεραπεία των διαταραχών ελέγχου παρορμήσεων και κυρίως της πυρομανίας.