ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μόνοι μας σπάσαμε τα μούτρα μας και μόνοι μας πρέπει να βγούμε από την κρίση. Μη περιμένουμε προστάτες και από μηχανής θεούς. Πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας νεότεροι, και μεγαλύτεροι για το καλό μας.
Οι παλιότερες γενιές έκαναν αρκετά λάθη, χωρίς να μπολιάσουν την πολιτική με ηθική , και τήρηση των κανόνων. Όταν λέω ότι μόνοι μας σπάσαμε τα μούτρα μας εξηγούμε. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν συλλογικές ευθύνες.Υπάρχει όμως, η ατομική ευθύνη του ανθρώπου και του πολίτη. Την πρώτη ευθύνη την έχει η ηγεσία που διαμορφώνει τους κανόνες του παιγνιδιού.Συμμετέχουμε όμως και εμείς στην εξουσία έμμεσα, ψηφίζοντας και εκλέγοντας τους αντιπροσώπους μας ,αλλά και με την συμπεριφορά μας εντός της πολιτείας.Το σάπιο πολιτικό σύστημα όπως και οι ίδιοι οι φορείς του ομολογούν δεν θα διαρκούσε τόσα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, αν με την στάση μας δεν το αποδεχόμαστε δίνοντας στον δικομματισμό,τουλάχιστον το 80% των ψήφων. Έστω και την υστάτη ώρα πρέπει να καθαριστεί η κόπρος του αυγείου από τα σαπρόφυτα της δημόσιας ζωής. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό. Να αναδιοργανώσουμε το κράτος με βάση την αξιοκρατία, και με στόχευση την εξακολούθηση της παροχής δημόσιας και δωρεάν παιδείας, και δημόσιας και δωρεάν υγείας, καθώς και προστασίας των πλέον ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Πρέπει να στηριχτεί και να προστατευτεί το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο έστω κι αν στην χώρα μας ποτέ δεν λειτούργησε ολοκληρωμένα . Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας με την ισχνή παραγωγική βάση, την διάλυση των αγροτικών συνεταιρισμών, και τους κρατικοδίαιτους μεγαλοεπιχειρηματίες, ή καμιά φορά και τις αμετροεπείς συνδικαλιστικές συντεχνίες εξέπνευσε τα προς το ζην. Οι ίδιοι γυρίσαμε με τις εκλογές και εξ αιτίας της κρίσης, την πλάτη στο παλιό, μα το καινούργιο δεν έρχεται με παρθενογένεση. Είναι κρίμα να αφήσουμε τις νέες γενιές επιστημόνων να εγκαταλείψουν την χώρα , και να μην τους δώσουμε ελπίδα να κτίσουν το μέλλον τους, που τους ανήκει. Νομίζω εδώ, ότι αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά έχουμε ανάγκη από εκτενή διάλογο και συναινέσεις και όχι η κάθε ομάδα να ρίχνει τα βάρη στην άλλη σηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους.Οι άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις προς χάριν πρόσκαιρων κομματικών οφελών βλάπτει θανάσιμα την χώρα σε τούτη την δύσκολη ιστορική συγκυρία. Διαλύθηκε η χώρα από την κρίση. 75 δις έφυγαν από τις τράπεζες και από αυτά, μέρος δόθηκε κι αγοράστηκαν ακίνητα στο εξωτερικό, μέρος χρησημοποιήθηκε για την κάλυψη αναγκών, και άλλα κρύφτηκαν στα σεντούκια εξαιτίας του πανικού και του φόβου. Στοιχεία από την “Τ.Ε.” και σχετικό ρεπορτάζ Ν. Γρυλάκη στην «ΝΕΤ»}Γιατί οι εύπορες τάξεις τα στέλνουν στο εξωτερικό, και δεν νοιάζονται καθόλου για την ίδια τους την πατρίδα; «Αν θέλουμε να «διαβάσουμε» την πορεία της ελληνικής Πολιτείας τα τελευταία εκατό χρόνια θα δούμε πως περνά από διαδοχικούς κύκλους πολιτικής ανηθικότητας και αφροσύνης. Μετά έρχεται η τιμωρία¨ μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος, δικτατορία του 1967. Ακόμη και όποια πολιτική μετάνοια που έρχεται, καθυστερημένη πάνω, στα ερείπια ύστερα από λίγο λησμονάται. Έτσι και σήμερα αφήσαμε να βρεθούμε σένα κύκλο πολιτικής ανηθικότητας και αφροσύνης περιμένοντας κι εδώ είναι το χειρότερο} λύσεις μεσσιανικές. Ωσάν να μην είμαστε εμείς που έχουμε φταίξει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μας διαφεύγει όμως πως δεν είναι οι ξένοι που ευθύνονται τόσο για την κατάσταση όσο εμείς.»Γιώργης Γιατρομανωλάκης Καθ.Πανεπιστημίου «από το Bήμα»} «Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών. Και όταν ακόμα οι ζωντανοί φαίνονται σαν ν’ ασχολούνται ν’ ανατρέψουν τους εαυτούς τους και τα πράγματα και να δημιουργήσουν κάτι που έχει προϋπάρξει, σ’ αυτές ακριβώς τις εποχές της επαναστατικής κρίσης επικαλούνται φοβισμένοι τα πνεύματα του παρελθόντος στην υπηρεσία τους, δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά συνθήματά τους, τις στολές τους για να παραστήσουν με την αρχαιοπρεπή αυτή, σεβάσμια μεταμφίεση και μ’ αυτή τη δανεισμένη γλώσσα τη νέα σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας. Έτσι ο Λούθηρος φόρεσε τη μάσκα του απόστολου Παύλου, η επανάσταση του 1789 – 1814 ντύθηκε διαδοχικά τη στολή της ρωμαϊκής δημοκρατίας και της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και η επανάσταση του 1848 δε βρήκε να κάνει τίποτα καλύτερο από το να παρωδήσει πότε το 1789 και πότε την επαναστατική παράδοση του 1793 – 1795. Ετσι κι ο αρχάριος που έμαθε μια ξένη γλώσσα τη μεταφράζει πάντα στη μητρική του και μόνον όταν αρχίζει να χειρίζεται τη ξένη γλώσσα χωρίς να θυμάται τη μητρική του και μάλιστα να ξεχνά τη μητρική του γλώσσα, θα μπορέσει να αφομοιώσει το πνεύμα της καινούριας γλώσσας και να δημιουργήσει σ’ αυτήν.»Καρλ Μαρξ {Η 18 Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη.» «Τι θα απογινόταν μια χώρα που ήδη τελεί υπό κακή διακυβέρνηση με την αστυνομία και το στρατό απλήρωτους; Πρέπει να σταματήσετε την κοντόφθαλμη πολιτική σας τώρα. Εκτός του ευρώ ανίκανη να πληρώσετε τον στρατό και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, η ελλάδα θα γινόταν ελκυστική λεία για τον μεγάλο, τούρκο γείτονα της. Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει ότι μια άλλη τουρκική κυβέρνηση από την τωρινή δεν θα μπει στον πειρασμό να εισβάλει σε ολόκληρη την Κύπρο, στα Δωδεκάνησα ή στην Θράκη; {Άρθρο από «ΤΟ ΒΗΜΑ» του Ζακ Ντελπλά οικονομολόγου μέλος του συμβουλίου οικονομικής ανάλυσης του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ} ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΟΝ ΜΠΕΝΤΙΤ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ σε λόγο του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. «Γιατί δεν εγγυάται η ευρώπη τα σύνορα της ελλάδας ως ευρωπαϊκά σύνορα και την αφήνει να ξοδεύει τεράστια ποσά για αμυντικούς εξοπλισμούς;» Σ.Σ Γιατί να τα εγγυηθεί; Για να μην μπορούν να πουλήσουν τον πολεμικό εξοπλισμό τους στην ελλάδα και την τουρκία οι πολεμικές βιομηχανίες της Γερμανίας και της Γαλλίας;