Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ναι, ήταν εγκληματική ενέργεια

Της Εβελίνας Χατζηδάκη

Μερικές φορές δεν θέλουμε να δούμε την αλήθεια και είναι φυσικό όταν είναι τόσο δυσάρεστη και τόσο διαλυτική. Αυτό που έγινε με τη φωτοβολίδα ήταν καθαρά εγκληματική ενέργεια όπως ήταν  και εκείνη στη Μάρφιν.

Αν έγινε από μεταφερμένους μισθοφόρους, από συνειδητούς πράκτορες ή από χρήσιμους ηλίθιους δεν αλλάζει τον χαρακτήρα της. Να μην φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια και να μην υποκύπτουμε σε μια από τα κάτω τρομοκρατική πολιτική ορθότητα που θέλει να  φεύγουμε με φρίκη από το ενδεχόμενο να χαρακτηριστούμε συνομωσιολόγοι .Λες και αυτοί εκεί στα Διευθυντήρια ούτε που τους πέρασε από το μυαλό να συνομωτήσουν και μόνο μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις, δημοκρατικές διαδικασίες και διάφανες ενέργειες πορεύονται.

Οι προθέσεις του τελικού εκτελεστή του σχεδίου μπορεί να μην ήταν δολοφονικές αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι τέτοια ήταν η ενέργειά του. Αν συνδυάσουμε τώρα με το γεγονός του καψίματος της σημαίας και της κατάληψης του Πολυτεχνείου που προηγήθηκε ο στόχος βγαίνει καθαρά: ήταν να βάλουν ένα τέρμα στη μνήμη του Πολυτεχνείου και στον εορτασμό του όπως και η περίπτωση της Μάρφιν θέλησε να γράψει τον επίλογο του κινήματος των πλατειών.

Πριν περάσουν σε τέτοια επίθεση είχαν, και συνεχιζουν να έχουν βέβαια, επιδιώξει με νύχια και με δόντια να απαξιώσουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου με άλλου είδους καταιγιστικές επιθέσεις παραπληροφόρησης και παρερμηνείας.

Μπορώ να πω μάλιστα ότι ήταν το πρώτο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας που επιχειρήθηκε να αποδομηθεί με τον αμερικανό πράκτορα που είχαν φέρει εδώ και παρίστανε τον εξομώτη της CIA κάνοντας «αποκαλύψεις» μέχρι που αποκαλύφθηκε ότι ήταν εν ενεργεία πράκτορας άρα σε διατεταγμένη υπηρεσία (και το χρωστάμε αυτό στον μακαρίτη τον Βασίλη Ραφαηλίδη όποια γνώμη κι αν έχουμε για τα βιβλία του).

Τώρα η επίθεση πέρασε σε άλλα επίπεδα όχι όπως σ’ εκείνη την τραγική νύχτα της επετείου του 80 όπου οι δολοφονίες ( Κουμή- Κανελοπούλου )ήταν καθαρό ότι προέρχονταν από τις αστυνομικές δυνάμεις, αλλά με άγνωστους δολοφόνους αυτή τη φορά που να τους ψάχνουμε και ανάμεσά μας.

Δεν είναι καθόλου ευχάριστη η θέση μας αλλά δείχνει έναν και μόνο δρόμο. Να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας και να προσέξουμε πρώτα- πρώτα τις επιθέσεις στο συνειδησιακό επίπεδο γιατί χωρίς την ήττα μας σ’ αυτό δύσκολα θα περάσουν σε άλλα επίπεδα χωρίς να εντοπιστούν.