ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ: ΜΙΧΑΗΛ ΙΩ. ΤΖΑΝΟΥΔΑΚΗΣ – Ο αδάμας της Ανθρωπιάς

Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΝΓΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης

Στις 6 τρέχοντος μηνός Αυγούστου, εορτή της Μεταμορφώσεως του Χριστού, η Εκκλησία προέπεμψε στα ουράνια σκηνώματα και στην αγκαλιά του Θεού, μια σπάνια και ευλογημένη ψυχή, τον αξιομακάριστο Μιχάλη Τζανουδάκη. Το καύχημα και η πρεπιά του Σελίνου και όλων όσοι είχαν την χαρά και την ευτυχία να τον γνωρίσουν και να τον συναναστραφούν.

Η Εξόδιος Ακολουθία εψάλη υπό πλειάδος ιερέων στον κεντρικό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου μέσα σε μια ανθρώπινη κοσμοπλημμύρα και οδύνη. Κόσμος πολύς με κατάνυξη και συντριβή και μάλιστα χωρίς αναγγελία σε εφημερίδες λόγω της ώρας της εκδημίας του. Μια ανθρώπινη κοσμοπλημμύρα, που λέει πολλά για έναν άνθρωπο χωρίς ευτυχώς πτυχία, γαλόνια, θώκους και θρόνους, χωρίς πλούτη και μεγαλεία. Το μόνο και αληθινό και σπάνιο αξίωμα και πλούτος του ήταν η ΑΝΘΡΩΠΙΑ. Ένας υπέροχος Άνθρωπος, σπάνιο είδος της εποχής μας.

Τον αείμνηστο και αγαπημένο μας Μιχάλη μας την χαρά να γνωρίσω όταν υπηρετούσα ως στρατιώτης – Θεολόγος της Πέμπτης Μεραρχίας Κρήτης, στα Χανιά και εκείνος ήταν Έφεδρος υπαξιωματικός. Τον εξετίμησα βαθύτατα και διέγνωσα έναν υπέροχο Άνθρωπο, τον οποίον δεν ηθέλησα να αποστερηθώ.

Και επέρασαν τα χρόνια  και ο καθένας μας στη κλίση του και στο έργο του. Διορίστηκε Γραμματέας της Κοινότητας Καμπανού Σελίνου, όπου εργάσθηκε φιλότιμα και αποδοτικά. Τότε, τα όμορφα χρόνια και χωριά μας, που τα κατάστρεψαν οι πολιτικοί «μας» με τον «Καποδίστρια» και καταλυτικά με τον περιβόητο «Καλλικράτη»!

Ως τέλειος και σώφρων Άνθρωπος ο Μιχάλης μας, εδημιούργησε μια υποδειγματική οικογένεια.

Σ’ αυτό βοήθησε και η καλή του σύζυγος Στέλλα, το γένος Φραγκιουδάκη. Ευφήμως αναφέρομε και τα καλά παιδιά του: την Βάσω, την οποία είχαμε μαθήτρια στο Γυμνάσιο – Λύκειο Καστελλίου Κισάμου, τον Γιάννη και την Ευτυχία.

Έφυγε ευτυχής και ήρεμος με απόλυτα καθαρή συνείδηση με το γλυκό χαμόγελο του, την απαλή φωνή του. Πάντα μελετηρός και τακτικά στο τηλέφωνο μου μιλούσε για βιβλία και άρθρα δικά μου και άλλων, με σχόλια και σοφά συμπεράσματα. Ένας υπέροχος συζητητής που λίγες φορές, και μάλιστα στο μορφωτικό επίπεδό του, έχω συναντήσει.

Ο Μιχάλης άφησε κενό με όλη την σημασία της λέξεως. Κενό και πόνο. Κενό και δάκρυ. Κενό και μοναξιά. Κενό και άγιες αναμνήσεις. Κενό και λυτρωτικές παρακαταθήκες.

Αγαπημένε μας Μιχάλη : Έφυγες στα 80 σου χρόνια, μα σαν πρωτοπέτακτο πουλί. Σαν ένα πάλλευκο αγγελούδι. Σαν ένα φωτεινό σύννεφο στον γαλάζιο ουρανό. Όμως, δεν πέταξες από την φωλιά σου, την καρδιά της οικογένειάς σου και τις καρδιές όλων μας, και είμαστε πολλοί. Πολλοί που σ’ αγαπήσαμε και σ’ αγαπάμε και που μας τίμησες με την φιλία σου και την αγάπη σου, και που πολλάκις μας αλάφρωσες και μας δρόσισες με την ΑΝΘΡΩΠΙΑ σου.

Μέσα από την πονεμένη μας καρδιά σ’ ευχαριστούμε και δακρύβρεκτοι παρακαλούμε τον Θεόν για την μακαρία ανάπαυσή σου και δικαία ανταπόδοση της άγιας σου ψυχής.

"google ad"