Νεοφιλελευθερισμός ή κρατικός παρεμβατισμός;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Δεν με ενδιαφέρει αν είναι άσπρη γάτα ή μαύρη γάτα. Εφόσον πιάνει ποντίκια είναι καλή γάτα.» ΝΤΕΝΓΚ ΧΣΙΑΟΠΙΓΚ . {Συνδιάσκεψη του ΚΚ Κίνας στην Καντόνα το 1961}
Με τα λόγια αυτά ο Κινέζος ηγέτης, εννοούσε την πεποίθηση του, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας του, ανεξαρτήτως ιδεολογικών δογμάτων και κολλημάτων. «Ο άκρατος καπιταλισμός έχει αφήσει ερείπια και συντρίμμια στο βάθος της 200 σαχρονης και πλέον , ιστορίας του.
{Υπερπληθωρισμός της δημοκρατίας της Βαϊμάρης}, το κραχ του 1929 στη Γουόλ στριτ, και την επακόλουθη μεγάλη ύφεση, καθώς επίσης για τις φούσκες και την κατάρρευση τους που ανάγονται ακόμη και 300 χρόνια στο παρελθόν , με την μανία για τις Ολλανδικές τουλίπες του 17ου αιώνα, και τη φούσκα των μετοχών της νότιας θάλασσας στις αρχές του 18ου αιώνα , καθώς και τις αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού, που σημάδεψαν την εξέλιξη των Ναπολεόντειων πολέμων». Στην Ευρώπη των δύο παγκοσμίων πολέμων, οι σημερινοί ηγέτες της, δεν δείχνουν να έχουν πάρει τα αναγκαία διδάγματα τη ιστορίας. Εφαρμόζουν χρόνο με το χρόνο άκρατο καπιταλισμό ανατρέποντας όλες τις κατακτήσεις του μεταπολεμικού σοσιαλδημοκρατικού κράτους πρόνοιας. Η Ελλάδα με την άφρονα πολιτική της, των τελευταίων τριάντα χρόνων του δυσθεώρητου δημοσίου χρέους προσφέρθηκε οικειοθελώς, από τους κρετίνους ηγέτες της στην αγκαλιά της τρόικα, για να εφαρμόσει «το δόγμα του σοκ».
διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό και εξαθλιώνοντας σημαντικό μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα δημιούργησε κρατικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για τα {50} πενήντα εκατομμύρια ανασφάλιστους Αμερικανούς , στην Ελλάδα προσπαθούν, και μειώνουν τις δαπάνες για την υγεία και την παιδεία. Ο Άλλαν Γκρίσπαν ο κεντρικός τραπεζίτης των Η.Π.Α στα 19 χρόνια της θητείας του, εφάρμοσε μια ακροφιλελεύθερη οικονομική πολιτική με ελάχιστες ρυθμίσεις. « Αυτό που κατέστη οδυνηρά σαφές το 2008 ήταν ότι η αυτοσυγκράτηση ήταν το μοναδικό πράγμα για το οποίο δεν μπορούσε κανείς να έχει εμπιστοσύνη στην αγορά. «Το κράτος ως θεατής και νυχτοφύλακας της οικονομίας είχε τραγικά αποτύχει. «Τίποτα επίσης δεν θα μπορούσε να ενισχύσει περισσότερο την άποψη των αναδυομένων χωρών, σχετικά με την ανάγκη και την αποτελεσματικότητα του κρατικά διευθυνόμενου καπιταλισμού από όσο η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.»
«Οι αναδυόμενες αγορές όπως η Κίνα, η Φιλιππίνες, η Μαλαισία , η Ρωσία «φαίνεται να είχαν απόλυτη συναίσθηση των ορίων της ελεύθερης αγοράς, και του ρόλου που οφείλει να διαδραματίσει το κράτος σένα παράλογο κόσμο». «Ότι όχι μόνο λόγω της αδυναμίας των οικονομικών μοντέλων , αλλά ενδεχομένως εξαιτίας μιας ολόκληρης σειράς μακροοικονομικών αιτίων, η κυβέρνηση έπρεπε να έχει κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο» . Το μοντέλο της σοσιαλδημοκρατίας το οποίο εφαρμόστηκε μεταπολεμικά στην Ηπειρωτική Ευρώπη όπως η Σκανδιναβία ,η Γαλλία, και η Γερμανία, εξηγεί γιατί η φορολογία εισοδήματος είναι υψηλότερη απότι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από αυτή την φορολογική βάση λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση τα πάντα, από τους σιδηροδρόμους μέχρι τα συνταξιοδοτικά προγράμματα». Το καθεστώς της διευθυνόμενης οικονομίας που είναι αυταρχικού τύπου έχει υιοθετήσει η Κίνα και οι άλλες αναδυόμενες οικονομίες. «Πολύ συχνά η ισορροπία επιτυγχάνεται μέσα από ένα συνδυασμό, αυστηρών κανόνων και πλαισίων με την ενορχήστρωση μιας λεπτής ισορροπίας μακροοικονομικών πολιτικών.»

ΠΗΓΗ. « ΠΩΣ ΧΑΘΗΚΕ Η ΔΥΣΗ»- NTAMPISA MOYO- «Εκδόσεις Λιβάνη»