Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων για Στρατόπεδο Μαρκοπούλου: “Η πόλη έχει ανάγκη το πράσινο”

Ανακοίνωση Οικολογικής Πρωτοβουλίας Χανίων:

Η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων καλεί το Δήμο Χανίων και την κυβέρνηση να προχωρήσουν άμεσα στην παραχώρηση του 100% της έκτασης του στρατοπέδου Μαρκοπούλου στο Δήμο Χανίων, για τη δημιουργία ενός χώρου πρασίνου και κοινωφελών χρήσεων κι ενός σχολείου, χωρίς την ανέγερση επιπλέον κτηρίων, όπως έχει συμφωνήσει η τοπική κοινωνία. Παράλληλα, η Οικολογική Πρωτοβουλία κατέθεσε ένσταση στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Χανίων με αυτό το περιεχόμενο και καλεί τους πολίτες να συνυπογράψουν την ένσταση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου.

Δε θα πρέπει να υπάρξει πλέον καμία δικαιολογία, από καμιά πλευρά, για να μην προχωρήσει η παραχώρηση. Η καταβολή ενοικίου, εάν υλοποιηθεί, εκθέτει τελικά μόνο την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, μιας κι αυτός διακήρυξε πριν λίγους μήνες την παραχώρηση κι όχι την ενοικίαση. Αυτή η κυβερνητική ασυνέπεια, συνήθης δυστυχώς στους πολιτικούς κύκλους, δε θα πρέπει να γίνει άλλοθι για εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων που επιδιώκουν να μπλοκάρουν την παραχώρηση και να προχωρήσουν αντί αυτής στην οικοδόμηση και τσιμεντοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, εφ’ όσον η κυβέρνηση επιμένει στην καταβολή ενοικίου, ας αναλάβει την πολιτική ευθύνη και το πολιτικό κόστος, κι ας δοθεί τμήμα των χρημάτων που εισπράττει ο Δήμος από τα παρκόμετρα και τους χώρους στάθμευσής του για την κάλυψη του ποσού.

Για όσους δε επιμένουν να ισχυρίζονται ότι δε χρειαζόμαστε άλλους χώρους πρασίνου κι ότι θα γίνει μια εγκαταλελειμμένη αλάνα, όπως αποκαλούν τους ελεύθερους χώρους υποτιμητικά, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι πριν λίγα μόλις χρόνια επιστήμονες του ΤΕΙ Κρήτης αλλά και επιστήμονες από διάφορες χώρες που βρέθηκαν σε συνέδριο στο ΜΑΙΧ μιλούσαν για το νέφος πάνω από την πόλη των Χανίων το καλοκαίρι, που τα ΙΧ πολλαπλασιάζονται και οι καιρικές συνθήκες το ευνοούν. Δυστυχώς τα ΙΧ στα Χανιά αυξάνονται και πληθύνονται κι οι ποδηλατόδρομοι παραμένουν στις εξαγγελίες της εκάστοτε δημοτικής αρχής όσο βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Άρα χρειαζόμαστε περισσότερο πράσινο για να καταπολεμήσουμε αυτό το νέφος, η πόλη χρειάζεται οξυγόνο.

Κι επειδή αυτά είναι για κάποιους ψιλά γράμματα, αξίζει να θυμίσουμε ότι «η ατμοσφαιρική ρύπανση σχετίζεται με περίπου έναν στους έξι θανάτους, παγκοσμίως, σύμφωνα με διεθνή έρευνα, ενώ στην Ελλάδα το 8% των θανάτων, δηλαδή ένας στους 12, αποδίδεται επίσης στην ρύπανση του αέρα. Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Φίλιπ Λάντριγκαν της Ιατρικής Σχολής Icahn του Όρους Σινά της Νέας Υόρκης, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο The Lancet, εκτιμούν ότι το κόστος της περιβαλλοντικής ρύπανσης (σε όρους απώλειας ευημερίας) φθάνει τα 4,6 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, πάνω από το 6% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Η ρύπανση του αέρα είναι αυτή με την μεγαλύτερη επίπτωση, καθώς συνδέεται με τα δύο τρίτα των θανάτων από ρύπανση (περίπου 6,5 εκατ. πρόωροι θάνατοι το 2015). Ακολουθεί σε σοβαρότητα η ρύπανση των υδάτων (1,8 εκατ. θάνατοι), ενώ η ρύπανση στους χώρους εργασίας ευθύνεται για περίπου 800.000 θανάτους, ετησίως, και η ρύπανση από μόλυβδο για 500.000 θανάτους.» (εφημερίδα «Βήμα», 20-10-2017)

Επιπλέον, στους 17 στόχους του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη περιλαμβάνεται ο 11^ος Στόχος για Βιώσιμες Πόλεις και Κοινότητες, όπου πιο συγκεκριμένα αναφέρεται:

«  Σήμερα, 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, δηλαδή η μισή ανθρωπότητα, κατοικεί σε πόλεις

  Μέχρι το 2030, τουλάχιστον το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατοικεί σε αστικές περιοχές

  Οι πόλεις του κόσμου καταλαμβάνουν μόλις το 3% του εδάφους της Γης, είναι όμως υπεύθυνες για το 60-80% της κατανάλωσης ενέργειας αλλά και για το 75% της εκπομπής αερίων του άνθρακα

  Η ταχεία αστικοποίηση ασκεί πίεση στα αποθέματα γλυκού νερού, στα λύματα, στο περιβάλλον όπου ζούμε αλλά και στη δημόσια υγεία»

Ο στόχος 11  του ΟΗΕ μεταξύ άλλων επιδιώκει:

«11.6 Έως το 2030,  μείωση του δυσμενούς, κατά κεφαλήν, περιβαλλοντικού αντίκτυπου των πόλεων, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα του αέρα και τη διαχείριση των αστικών και άλλων αποβλήτων.

11.7 Έως το 2030,  παροχή καθολικής πρόσβασης σε ασφαλείς, χωρίς αποκλεισμούς και προσβάσιμους  πράσινους και δημόσιους χώρους, ιδίως για τις γυναίκες και τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρία.

11.β Έως το 2020,  ουσιαστική αύξηση του αριθμού των πόλεων και των ανθρώπινων οικισμών που υιοθετούν και εφαρμόζουν ολοκληρωμένες πολιτικές και σχέδια τα οποία αποβλέπουν στην  κοινωνική ένταξη, στην αποδοτικότητα των πόρων, στην άμβλυνση των επιπτώσεων και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, στην ανθεκτικότητα απέναντι στις καταστροφές, καθώς και ανάπτυξη και εφαρμογή μιας ολιστικής διαχείρισης του κινδύνου καταστροφών σε όλα τα επίπεδα, σύμφωνα με το Πλαίσιο Sendai για τη Μείωση των Κινδύνων από Καταστροφές 2015-2030.»

Η ατμοσφαιρική ρύπανση κι η ανάγκη δημιουργίας περισσότερων χώρων πρασίνου δεν είναι φαντασιοπληξίες των οικολόγων, είναι διαπιστώσεις επιστημονικών ερευνών και προτάσεις διεθνών οργανισμών όπως ο ΟΗΕ.