ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ – Διαθεσιμότητα – Απολύσεις – Υποταγή!

Η “Παρέμβαση Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την ανατροπή” διοργανώνει τη Δευτέρα, 24 του Φλεβάρη 2014, στις 7.00μ.μ. στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Χανίων (Μάρκου Μπότσαρη 68) εκδήλωση – συζήτηση με τίτλο:

ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ Διαθεσιμότητα – Απολύσεις – Υποταγή!

ΟΜΙΛΗΤΕΣ: 

α) ΓΙΩΤΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ, εκπαιδευτικός Δ.Ε., γραμματέας του Δ.Σ. του ΚΕ.ΜΕ.ΤΕ. της Ο.Λ.Μ.Ε.

β) ΝΙΚΟΣ ΖΑΜΠΟΥΛΑΚΗΣ, εκπαιδευτικός Π.Ε., μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., εκλεγμένος με τις Παρεμβάσεις στο Δημόσιο.

Μετά τις εισηγήσεις θα γίνουν ερωτήσεις, θα υπάρξουν τοποθετήσεις και γενικότερα θ’ αναπτυχθεί ο διάλογος των εκπαιδευτικών της Π.Ε. και της Δ.Ε. για τη φύση των αντιδραστικών αλλαγών που προωθούν στην εκπαίδευση Κυβέρνηση – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. – Ολιγαρχία καθώς και την αναγκαία απάντηση ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εκπαιδευτικού κινήματος ενόψει και του νέου κύκλου Γ.Σ. στις Ε.Λ.Μ.Ε. και της κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων για την αποτροπή των απολύσεων των “διαθέσιμων” συναδέλφων μας από τα ΕΠΑ.Λ. και τα ΕΠΑ.Σ. στις 22 του Μάρτη.

Για την καλύτερη ενημέρωση των συναδέλφων στα ζητήματα που θα θιγούν επισυνάπτονται τα παρακάτω κείμενα:

α) Αξιολόγηση και εργασία, του Μιχάλη Μιλτσακάκη, μέλους του ΔΣ του ΙΠΕΜ-ΔΟΕ. Σύντομη περιγραφή:  Με απλά λόγια η εφαρμογή της αξιολόγησης θα οδηγήσει άμεσα σε απολύσεις, σε μειώσεις μισθών, σε εντατικοποίηση της εργασίας και της ψυχολογίας, σε απόλυτο ανταγωνισμό και σε βιομηχανοποίηση –τυποποίηση της εκπαιδευτικής πράξης και της εκπαίδευσης.. Δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι άνεργοι. Μας λένε ότι η αξιολόγηση λειτουργεί με θαυμάσια αποτελέσματα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Προφανώς με βάση την κυρίαρχη προπαγάνδα οι άνθρωποι αυτοί έμειναν άνεργοι επειδή κρίθηκαν ανίκανοι μετά από αξιολόγηση και το ίδιο ισχύει και για το παραγόμενο προϊόν της δουλείας τους.

β) Λέμε όχι στην αξιολόγησή τους, γιατί έχουμε αξίες, της Γιώτας Ιωαννίδου, γραμματέα του ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ. Σύντομη Περιγραφή:  Αρνούμαστε να  δεχθούμε τη μορφωτική κι εργασιακή λοβοτομή των μαθητών, για τη δική μας επιβίωση. Αρνούμαστε  να συναινέσουμε στο ότι θα κάνουμε «άλογα κούρσας» όσους «παίρνουν τα γράμματα» (!;) για να πετύχουν αυτοί εξεταστικές επιδόσεις κι εμείς μόρια αξιολόγησης. Ότι θα στείλουμε πιο γρήγορα τους υπόλοιπους (κι όχι τυχαία τους πιο φτωχούς) μαθητές μας εκτός σχολείου, στη μαθητεία της εκμετάλλευσης, στις αγορές, προκειμένου να μην χαλάσουμε τους δείκτες «ποιότητας» της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και την ανάπτυξη, τύπου Cosco που εκθειάζει ο Σαμαράς.

γ) Βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για το συνδικαλιστικό μας κίνημα…

Προκήρυξη των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Κινήσεων Δ.Ε. 

“Παρέμβαση εκπαιδευτικών για τη ρήξη και την ανατροπή” 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για το συνδικαλιστικό μας κίνημα… 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για το συνδικαλιστικό μας κίνημα. Τη δυνατότητα δηλαδή να παλεύουμε συλλογικά, αποφασιστικά και να ανατρέπουμε τα σχέδια τους, να πετυχαίνουμε κατακτήσεις για τα συμφέροντα μας και τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας κι όχι να διαμαρτυρόμαστε και να εκτονώνουμε την οργή μας ή να αποτελούμε δεκανίκι τους, όπως χρόνια δρουν οι γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η ανάγκη κοινού μετώπου όλων των εργαζόμενων και ειδικότερα του Δημόσιου τομέα, τώρα, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Η πραγματοποίησή του θα αποτελέσει στοιχείο απόδειξης του κατά πόσο πολιτικές δυνάμεις που υπεραμύνονται του αγώνα, τον εννοούν.

Η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, προαναγγέλλει νέα μέτρα ακόμη πιο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων σε όλο το Δημόσιο, μέσω του  φερετζέ της ανάγκης πρωτογενούς πλεονάσματος, δηλαδή της δέσμευσης του Δημοσιονομικού Συμφώνου για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Προχωρούν σε ένα Δημόσιο τομέα, υπεραντιδραστικά αναδιοργανωμένο, ακρωτηριασμένο μέσω χιλιάδων διαθεσιμοτήτων – απολύσεων, με σαφέστερο ρόλο διευκόλυνσης των επιλογών τους είτε μέσω της εκχώρησης κερδοφόρων αρμοδιοτήτων του στο ιδιωτικό κεφάλαιο είτε με τη λειτουργία των υπόλοιπων με αυστηρά κριτήρια αγοράς, είτε με γιγάντωση των καταπιεστικών του μηχανισμών.

Κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ –ΔΝΤ, γίνονται  ακόμη πιο επιθετικοί και με την Ελληνική Προεδρία, προετοιμάζονται για νέο μνημόνιο. Ξεθεμελιώνουν εργατικά – κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά, οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, η όποια μονιμότητα γνωρίζαμε τα προηγούμενα χρόνια δίνει τη θέση της στις ΜΚΟ, στα πεντάμηνα, στα μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, στην ωρομισθία, στους «ωφελούμενους», κ.λ.π. Ξεπουλούν δημόσιο πλούτο, ετοιμάζουν την Ελλάδα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών, «σκοτώνουν» τη νεολαία, που έχουν καταδικάσει στην ανεργία και στη μετανάστευση, δίνοντας την, βορά στις επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων εντός και εκτός Ε.Ε να εργάζεται ακόμα και χωρίς μισθό. Βυθίζουν την πληροφόρηση στο μαύρο σκοτάδι του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Όλα για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος των κερδών και της κυριαρχίας τους.

Γίνονται επικίνδυνοι, όσο περισσότερο καταγράφουν την απονομιμοποίησή τους στη λαϊκή οργή. Γι’ αυτό τρομοκρατούν, κινδυνολογούν με τη λογική των άκρων και διλήμματα του τύπου «ΕΕ, ευρώ, μνημόνια ή χάος», απαγορεύουν διαδηλώσεις, χτυπούν με τα ΜΑΤ, εντέλλουν τα Αστυνομικά Τμήματα να απλώσουν τη σκιά τους στα σχολεία, αξιοποιούν τη Χρυσή Αυγή, δολοφονούν κατατρεγμένους.

Κανένα αντίπαλο πολιτικό δέος δεν μπορεί να υψωθεί απέναντι σ’ αυτό το συφερτό, χωρίς το εργατικό κίνημα, τη νεολαία και το λαό, να οργανώνεται και να παλεύει στους δρόμους. Οι λογικές της ανάθεσης της λύσης, στην εκλογική κάλπη, στην διαπραγμάτευση εκπροσώπων ή στον ξεσηκωμό όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, είναι αναποτελεσματικές για τον αγώνα μας. Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά οφείλουν να αναμετρηθούν με την πολιτική της κυβέρνησης, κεφαλαίου και της ΕΕ, να οργανώσουν και να εμψυχώσουν τον κόσμο σε όλους τους χώρους κι όχι να υπογραμμίζουν τη δυσκολία του σαν άλλοθί τους ούτε να δίνουν τεκμήρια “Ευρωφροσύνης”.

Η οργάνωση της πάλης μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το κλίμα ανταγωνισμού και “ο καθένας να σώσει τον εαυτό του”, ο φόβος και η υποταγή είναι καθημερινά παρόντες στη ζωή μας. Όμως ποτέ, τίποτα δεν κερδήθηκε  κατά τύχη, είτε ως ευγενική παραχώρηση της εξουσίας. Ξέρουμε τις δυσκολίες, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Συναδέλφισσα – Συνάδελφε τώρα γνωρίζουμε  καλά τι πρέπει να κάνουμε.

Οφείλουμε να σκεφτούμε:

Σαν να είμαστε μια – ένας από τους 1845 συναδέλφους μας των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ που είναι σε διαθεσιμότητα και που στις 23 Μάρτη, αρκετοί από αυτούς, θα βρεθούν απολυμένοι, ανοίγοντας την κερκόπορτα των απολύσεων και στο Δημόσιο Σχολείο. Σαν να είμαστε μια – ένας από τους 1.500 σχολικούς φύλακες, τις 500 καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, τους 650 Διοικητικούς των Πανεπιστημίων, τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ, τους εργαζόμενους των 23 φορέων που καταργεί το νομοσχέδιο Μητσοτάκη, τους …. που θα απολυθούν. Σαν να είμαστε ένας – μια από τους 11.400 απολυμένους που έχουν ανακοινωθεί για το 2014.

Σαν να είμαστε μια – ένας από τους 1.382.062 ανέργους και τους 898.985 που δεν διαθέτουν κανένα πόρο για να επιβιώσουν. Σαν να είμαστε μια- ένας, από τους 200 εργαζόμενους της Χαλυβουργικής που μπήκαν σε διαθεσιμότητα. Από τους αγρότες που ξεκληρίζονται, από τους απεργούς της Coca – Cola, τους…. τους χιλιάδες που δεν έχουν φωνή, επιβιώνουν στο περιθώριο και μαθαίνουμε γι αυτούς από την ανακοίνωση της αυτοκτονίας τους…

Είναι το παιδί μας που διώχνεται από τις ειδικότητες των ΕΠΑΛ που καταργήθηκαν, που λιποθυμάει από την πείνα στην τάξη, που θα διωχθεί από το σχολείο με τις 1676 συγχωνεύσεις που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2014 και τις εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα και το περιεχόμενο που προβλέπει ο νόμος 4186/13 για το  Λύκειο και την ΤΕΕ, τα σχολεία που θα κλείσουν με την περίφημη αξιολόγηση… Είναι το παιδί μας που σπρώχνεται στη στενή, μεταγυμνασιακή κατάρτιση μιας χρήσης και στην απλήρωτη μαθητεία, στα 5μηνα της “κοινωφελούς”(!) εργασίας των 400 ευρώ, αν δε θέλει να καταγραφεί στο 61,4% της ανεργίας στους νέους ή να μεταναστεύσει .

Είναι οι δικοί μας άνθρωποι, εμείς που δεν θα έχουμε να πληρώσουμε τις εξετάσεις και τα νοσήλια για την υγεία τους, το νερό και το ρεύμα που ξεπουλιούνται και θα παρέχονται πια μόνο αν παράγουν κέρδος για τους ιδιώτες. Που δεν έχουμε να πληρώσουν τους ληστρικούς φόρους, τα χαράτσια.

Είναι οι δικοί μας άνθρωποι, εμείς που εκβιαζόμαστε, απειλούμαστε γιατί δε συναινούμε με την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση – κλείσιμο σχολείων, με τη δικτατορία των δεικτών τους και το πέρασμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεών τους στην εκπαίδευση. Είμαστε η ” Ελισάβετ” που βάζουν σε αργία, “ο Παύλος” που σέρνουν σε δίκες, “ο επιστρατευμένος εργαζόμενος του Μετρό”. Ο μαθητής από το Κερατσίνι που καλέστηκε στο τμήμα για να δώσει ονόματα καταληψιών, είναι το δικό μας παιδί.

Οφείλουμε να καταδείξουμε:

Εκπαίδευση και ουσιαστική μόρφωση όλων των παιδιών, δεν γίνεται με μείωση κατά 30% (30.000) των εκπαιδευτικών έως τώρα κι άλλων 10.000 τα επόμενα χρόνια. Με εκπαιδευτικούς ντελίβερι σε 4 και 5 σχολεία, ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Με μείωση – κλείσιμο σχολείων. Με μείωση των δαπανών κατά 35% από το 2009, που σχεδιάζεται να γίνει 50% μέχρι το 2016. Με αύξηση της μαθητικής διαρροής. Με αξιολόγηση, φερετζέ απολύσεων και χειραγώγησης στα σχέδιά τους. Με στόχο τις δεξιότητες της αγοράς κι όχι τη γνώση. Με πειθαρχικό Δίκαιο και τρομοκρατία.

Τα δωρεάν, δημόσια αγαθά για όλο το λαό -παιδεία, υγεία, ρεύμα, νερό, ασφάλιση- είναι αδιαπραγμάτευτα μιας αξιοπρεπούς ζωής και θα υπάρχουν όταν υπηρετούν το δημόσιο – κοινωνικό συμφέρον κι όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Είναι δικαίωμα όλων μας η σταθερή, αξιοπρεπής δουλειά με αντίστοιχο μισθό κι εργασιακές σχέσεις κι όχι η δουλεία.

Είμαστε ελεύθεροι. Είναι δικαίωμα να αποφασίζουμε για τις τύχες μας, να αμφισβητούμε και να αγωνιζόμαστε ενάντια σε όποιον μας προετοιμάζει για σκλάβους στις ΕΟΖ της ΕΕ

Οφείλουμε να επιλέξουμε:

Τον αποφασιστικό, απεργιακό αγώνα σύγκρουσης με τις άμεσες κυβερνητικές επιλογές, επιδιώκοντας το ευρύτερο δυνατό μέτωπο με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

      Παίρνουμε αποφάσεις για πολύμορφες κινητοποιήσεις (καταλήψεις, αποκλεισμούς, συλλαλητήρια ….) σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο. Εντάσσουμε στη δράση μας τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχει αποφασίσει η ΑΔΕΔΥ.

Κλείνουμε τα σχολεία από 13 Μάρτη και απαιτούμε να μην απολυθεί κανείς συνάδελφός μας.

 

Με πλαίσιο αιτημάτων και πάλης αυτό που ψηφίστηκε με συντριπτικές πλειοψηφίες στις ΓΣ του Σεπτεμβρίου, τις μετέπειτα αποφάσεις και τις αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου.

Όχι στις απολύσεις. Κανένα παιδί και κανένας εκπαιδευτικός δεν περισσεύει από το σχολείο!

Σταθερή και μόνιμη δουλειά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Μόρφωση – εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, ουσιαστική, δημόσια και δωρεάν.

Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά.

Ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατικά δικαιώματα στα σχολειά και στους τόπους εργασίας.

Να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ!

Με αιχμές:

• Επαναφορά των συναδέλφων μας και των τομέων που καταργήθηκαν στα ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ, καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείου.
• Κατάργηση του νόμου για την αντιδραστική αναδιάρθρωση του Λυκείου. Να μην εφαρμοστεί καμιά πλευρά του στους μαθητές της φετινής Α΄ Λυκείου. Άμεσα μέτρα στήριξης της λειτουργίας των σχολείων.
• Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου που αφορά την αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Να μην περάσει το αντιδραστικό νομοσχέδιο για την αξιολόγηση στο Δημόσιο. Ακυρώνουμε στην πράξη με συλλογικές αποφάσεις κάθε προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης.
• Κατοχύρωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη για συνδικαλιστική και πολιτική δράση, να απαλλαγούν οι διωκόμενοι συνάδελφοι. Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου για την επιστράτευση απεργών και εργαζομένων.
• Αγώνας για την κατοχύρωση των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών.  Παιδεία, Υγεία, Νερό, Ρεύμα, Στέγη, Ασφάλιση είναι δικαιώματα και όχι εμπορεύματα.
• Δουλειά για όλους κι όχι δουλεία! Όχι στις απολύσεις, αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών.

Οργανώνουμε, ελέγχουμε, ενισχύουμε τον αγώνα μας με Γενικές Συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές κι απεργιακά ταμεία. Όλοι στις γενικές συνελεύσεις,  στις κινητοποιήσεις και την απεργία.

"google ad"