Οι Γερμανοί ξανάρχονται

Και  μάλιστα με την κάλυψη της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Έγινε επιτέλους κι αυτό. Έγιναν νόμιμοι.

Από το κρεβάτι μου παρακολουθώ εδώ και ενάμισι μήνα το έργο για τη διαπλάτυνση της οδού Σοφ.Βενιζέλου στο τμήμα του μπροστά από την ιδιοκτησία μου!

Αφού προσπάθησαν με τη βία να με ξεσπιτώσουν συλλαμβάνοντας τα παιδιά μου και δεν τα κατάφεραν (γεγονότα 13^ης Ιουνίου) ακολούθησαν επιτέλους και τις νόμιμες διαδικασίες ύστερα από τόση πίεση. Εξαντλήθηκαν  όλα τα νόμιμα μέσα! Ζητήσαμε ένα μήνα προθεσμία για να ξεσπιτωθούμε ,όμως η δικαιοσύνη απεφάνθη : Ούτε μια μέρα ! Τα λεφτά από την Ε.Ε θα χαθούν! Τάχα μου το ξέραμε! Θέλανε να βγούμε από το σπίτι μας πριν εξαντλήσουμε όλες τις νόμιμες διαδικασίες για να νομιμοποιήσουμε και να αποδεχτούμε τις παρανομίες  τους. Και αφού  ήταν έτσι και αλλιώς  προαποφασισμένο ότι δεν θα μας δώσουν προθεσμία , δεν μας το ανακοινώνουν από την Παρασκευή για να μην έχουμε ούτε  το  Σαββατοκύριακο στη διάθεση μας , αλλά τη Δευτέρα το μεσημέρι! Μαζί και οι μπουλντόζες και οι ειδικές Δυνάμεις  που έσπασαν  με κλοτσιές την πόρτα μου! Και εισέβαλαν  στο σπίτι μου  (υπάρχουν φωτογραφίες). Το τι ακολουθεί δεν περιγράφεται! Αυτά δεν μας τα έκαναν ούτε οι Ναζί. Κόβουν  το ρεύμα , βγάζουν πόρτες και αρχίζουν να πετούν τα πράγματα μου έξω!

Θα τα πήγαιναν λέει σε αποθήκη του Δήμου αλλά όταν ζητήσαμε υπεύθυνο γι αυτά κανείς δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Έτσι τα πέταξαν στο χωράφι! Διανυκτέρευσα  χωρίς ρεύμα και κλιματιστικό  παρά τα προβλήματα υγείας μου. Την άλλη μέρα από τα δυο παράθυρα του δωματίου μου είδα τόσο πλήθος αστυνομικών που φοβήθηκα! Άκουσα μάλιστα με τα αυτιά μου (ήταν όπως μου είπαν ανώτεροι αξιωματικοί) να απειλούν τα παιδιά μου ότι θα τα συλλάβουν με προφορική εντολή εισαγγελέα γιατί …παραμελούν την μητέρα τους! Καλοσύνη τους που με σκέφτηκαν! Πού ήταν η εισαγγελική αρχή όταν εδώ και ενάμισι μήνα έγιναν τόσες παρανομίες  και παραβιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα μας; Τώρα με σκέφτηκε;  Αλλά και η υποκρισία του κ.Δημάρχου δεν έχει όρια που έστειλε 2 ασθενοφόρα , το ένα του γηροκομείου και το άλλο του ΕΚΑΒ για να με παραλάβουν. Αφού μου ρήμαξαν το σπίτι χωρίς να μου δώσουν ούτε μια μέρα προθεσμία και με την απειλή της σύλληψης των παιδιών μου με εκβίαζαν όλοι τους  να εγκαταλείψω το σπίτι μου. Κανένα τους δεν φοβάμαι στην ηλικία που έφτασα μα προκειμένου να  μην συλλάβουν τα παιδιά μου ακόμα και στο γηροκομείο θα πήγαινα. Αρκετά έχουν ταλαιπωρηθεί. Τα ευχαριστώ που πάλεψαν παλικαρίσια για το σπίτι μας αλλά και που με γλίτωσαν από την «φιλανθρωπία» του κ.Δημάρχου. Ευχαριστώ και τον κ.Δικαστή που με τη δίκαιη απόφασή του με πέταξε στον δρόμο αυθημερόν.  Έπρεπε να ήμουν άλλωστε προετοιμασμένη. Είχε προηγηθεί παραγραφή των αδικημάτων που έχουν σχέση με τη σχετική πράξη εφαρμογής (ποιος άραγε έχει την ευθύνη της παραγραφής;)  και το σπίτι μας που ήταν παλαιό μεν αλλά πέτρινο και διώροφο (104 τ.μ) έχει αποζημιωθεί με δικαστική απόφαση αντί  35.000 ευρώ! Με αυτά θα ξανακάνουμε σπίτι!  Με το δίκιο τους  λοιπόν οι άνθρωποι έδειξαν τόση εκδικητική μανία! Είμαστε οι μόνοι που δημόσια έχουμε καταγγείλει τις παρανομίες του Δήμου. Η εκδικητικότητά  τους  φαίνεται και  από το γεγονός  ότι   μετά την απομάκρυνσή μου , οι μπουλντόζες όρμησαν χωρίς να ληφθεί κανένα προστατευτικό μέτρο με αποτέλεσμα  να υποστεί μεγάλες φθορές και το μη ρυμοτομούμενο τμήμα της οικίας μου (κουζίνα και βοηθητικός χώρος)  και να καταστραφούν σκεύη –κειμήλια και άλλα αντικείμενα  της οικοσκευής μου που είχαμε αποθηκεύσει εκεί για μεγαλύτερη ασφάλεια.  Για όλα  αυτά που καταγγέλλω υπάρχουν φωτογραφίες που τράβηξαν τα παιδιά μου γιατί τα κανάλια αν και τα καλέσαμε δεν ήρθαν για να καλύψουν όλο αυτό το αίσχος. (Γιατί άραγε;)

Επειδή ο αποχωρισμός μου από το αγαπημένο μου σπίτι όπου έζησα 62 χρόνια της ζωής μου έχει επιδεινώσει σοβαρά  την υγεία  μου (νοσηλεύτηκα για μια βδομάδα στο νοσοκομείο και μόλις τώρα απόκτησα μόνιμη στέγη με ενοίκιο) και αισθάνομαι κοντά μου το τέλος  ,παραδίδω στα παιδιά μου αυτή την επιστολή για να τη δημοσιεύσουν και  να λάβει γνώση η κοινή γνώμη πώς κατεδαφίζεται ένα σπίτι για να γίνει  πλατεία τη στιγμή που πιο πάνω ο δρόμος στενεύει επικίνδυνα για να μην πειραχθούν άλλες ιδιοκτησίες που έχουν εξαιρεθεί από τη συγκεκριμένη πράξη εφαρμογής.