Οι δύο όψεις ενός νομίσματος

Κάνοντας μια επιφανειακή αποτίμηση των γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας θα μπορούσε κάποιος να απορήσει για ποιο λόγο ή ποια ήταν ανάγκη να ζήσουμε όλο αυτό το σκηνικό των αντεγκλήσεων περί δημοκρατικής νομιμότητας αφού αυτό που τελικά αποζητούσαν οι κυβερνητικοί εταίροι ήταν η μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή τους στο κυβερνητικό σχήμα. Το παραπάνω φαίνεται ότι βρίσκει τον δρόμο του μετά την χθεσινή ( το άρθρο αυτό γράφτηκε την Πέμπτη το πρωί) σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου.Βέβαια αυτό αποτελεί την μια όψη του νομίσματος… Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που μάλλον θα πρέπει να μας βάλει σε βαθύτερες σκέψεις και έχει πολλές παραμέτρους.

Η απόφαση του κ. Σαμαρά δεν ήταν καθόλου τυχαία. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός ήθελε να στείλει μήνυμα σε πολλές κατευθύνσεις και ιδιαίτερα μετά το φιάσκο του ξεπουλήματος – με συγχωρείτε ιδιωτικοποίηση ήθελα να γράψω- της Δ.ΕΠ.Α (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου). Μια μικρή παρένθεση: Πότε πρωθυπουργός τουλάχιστον επίσημα και σε επίπεδο Δυτικής χώρας ,δεν εμφανίστηκε σαν πλασιέ του πλούτου της χώρας του, υποδεχόμενος τους υποψηφίους «επενδυτές» . Το ότι δεν του ανήκει αυτός ο πλούτος είναι μια άλλη παράμετρός…

Πρώτα από όλα ήθελε να στείλει μήνυμα προς την κοινωνία, την δοκιμαζόμενη από την πολιτική του κοινωνία. Μέσα από την πράξη του αυτή (Κλείσιμο της Εθνικής Ραδιοτηλεόρασης) και κινούμενος σε αντισυνταγματικά πλαίσια, προσπαθεί να δείξει ότι πλέον τίποτα για αυτόν και την ομάδα του δεν αποτελεί εμπόδιο. Το σύνταγμα για αυτόν με τις συνεχείς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αποτελεί στα χεριά του στην καλύτερη περίπτωση κουρελόχαρτο… Οι δημοκρατικές ευαισθησίες της κοινωνίας για αυτόν δεν υπολογίζονται γιατί μπορεί με τους συνοδοιπόρους του – εκδότες, εργολάβους κ.λ.π- είτε να τις κατευνάσει δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού είτε να τις «θάψει» μιλώντας για ακραίες ομάδες που προσπαθούν να βάλουν βόμβα στα θεμέλια του κοινωνικού και εθνικού συμφέροντος. Ο κ. Σαμαράς έδειξε τον δρόμο που θα πορευτεί στο μέλλον, όμως υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο δηλαδή τον ΛΑΟ που σε μια αναλαμπή ιστορικής μνήμης το μαύρο στις οθόνες του τηλεοπτικού δέκτη του έφερε μνήμες μακρινές και σκοτεινές… και τον κινητοποίησε…

Όμως ο κ. Σαμαράς ήθελε να στείλει μήνυμα στους προστάτες- δανειστές μας, ότι με αυτόν πρωθυπουργό η κάθε απαίτηση θα υλοποιείτε χωρίς δεύτερη σκέψη… Η ΤΡΟΙΚΑ απαιτεί απολύσεις … Απολύσεις θα έχει… Ξεπούλημα – με συγχωρείτε ιδιωτικοποίηση ήθελα να γράψω- θέλετε … αυτές θα τις έχετε . Ποιος υπολογίζει το Σύνταγμα την κουτσουρεμένη Εργατική Νομοθεσία… Αυτά με την επιβολή του Νόμου και της Τάξης κάμπτονται από τον κ. Σαμαρά. Όμως ακόμα και εκεί από αυτή μεριά κάποιοι αντέδρασαν. Όσο και αν υποστηρίζουν η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε τον κ. Σαμαρά, υπάρχουν κάποιοι που έχουν μέσα τους ψήγματα της Ευρωπαϊκής Ιδέας και αντέδρασαν… Άραγε πόσο αφελής είναι η επικοινωνιακή ομάδα του κ. Σαμαρα διαρρέοντας την είδηση περί σθεναρής υποστήριξης του Γερμανικού παράγοντα… Μια επισήμανση ή προβληματισμός αναλόγως την σκοπιά που το θέτει κάποιος: Στο DNA των γερμανών Χριστιανοδημοκρατών υπάρχει κάτι από το παρελθόν ; O νοών νοητό…

Ένα τρίτο μήνυμα ήταν προς την μεριά των κυβερνητικών εταίρων – λέξη με πολλές εκδοχές και νοήματα- , οι οποίοι κάτι πήγαν να ψελλίσουν, σηκώνοντας την σημαία της επανάστασης – όσο βέβαια τους παίρνει- αλλά από ότι φαίνεται (μακάρι να διαψευστώ) προ του «κοινού συμφέροντος» κάνουν πίσω… Άραγε η βάση των κομμάτων αυτών και εννοώ την σκεπτόμενη βάση που έχει αναφορές σε δημοκρατικούς αγώνες, πόσο ακόμα θα ανέχεται την άσκηση μιας πολιτικής που ιδεολογικά δεν έχει σχέση με το χώρο του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ που ευαγγελίζονται; Ως προς την στάση των δυο εταίρων … Η ιστορία θα δείξει …ή μάλλον έδειξε…

Όμως υπάρχει και μια άλλη οπτική, η οποία μάλλον συνδυάζετε με τα προηγούμενα και κάνει λόγο ότι ο καμβάς για αυτή την απόφαση στήνεται από τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής διότι:

Α) Μέχρι τέλος Αυγούστου πρέπει να παρουσιάσει μέτρα που να καλύπτουν το χρηματοδοτικό κενό τον 11,5 δις. για το 2014-2015.

Β) Να προχωρήσει σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών, σχολείων και νοσοκομείων. Να καταργήσει επί της ουσίας τις συντάξεις και να τις αντικαταστήσει με επιδόματα

Γ) Να διαχειριστεί πολιτικά τις συνέπειες από την ύφεση που θα ενταθεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα για το 2013, την ανεργία και το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων, που δεν μπορούν να λυθούν απλά πουλώντας χάντρες αισιοδοξίας από τα Μέσα Μαζική Ενημέρωσης που ελέγχει.

Δ) Το ξεπούλημα των συχνοτήτων στους εργολάβους- εκδότες και καναλάρχες. Δεν είναι τυχαίο ότι σε λίγες μέρες λήγει ο διαγωνισμός των ψηφιακών συχνοτήτων αφαιρώντας από την ΕΡΤ το δικαίωμα της συμμετοχής σε αυτόν.

Η λύση στα προβλήματα της κυβέρνησης είναι μια : ο πρωτοφανής αυταρχισμός για να υποταχθεί ο κάθε ένας στη μοίρα που του επιφυλάσσεται από την ασκούμενη πολιτική…

Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες επειδή διακυβεύεται όχι μόνο το μέλλον της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και το μέλλον των εργαζομένων σε αυτήν αλλά επίσης το μέλλον κάθε πολίτη σε αυτόν τον τόπο. Αλλά πλέον το ζήτημα είναι πολύ μεγαλύτερο: είναι κρίσιμες οι μέρες επειδή αν δεν αντιδράσουμε τώρα ,θα παγιωθεί η αντιδημοκρατική εκτροπή, και η μέθοδος «κυβερνώ με διατάγματα ακόμη και αν δεν έχω την πλειοψηφία» θα γενικευθεί.

Μιλτιάδης Κλωνιζάκης

"google ad"