Οι κοινωνίες μας πάσχουν

Γράφει η Κική Αλεξάκη-Χρονάκη

Με αφορμή τον πρόσφατο εορτασμό της   επετείου της επανάστασης  του  1821 και την εξαιρετική εκδήλωση της Ανοιχτής πρωτοβουλίας Πολιτών ενάντια στην εκχώρηση του αεροδρομίου “Δασκαλογιάννης” , μετά το τέλος της παρέλασης στην αγορά των Χανίων, καταλήγω ότι οι επέτειοι ίσως δεν έχουν κανένα νόημα αν σαν λαός χάνουμε  τα ερείσματα που μας καθιστούν ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα και υποδουλωνόμαστε καθημερινά σε σκλαβοποιές συνθήκες με δεσμά που ολοένα γίνονται και πιο σφιχτά.

Με βάση τα παραπάνω, μπορεί εύκολα να γίνουν διακριτοί τέσσερεις τύποι πολιτών που ξεχωρίζουν στις επικρατούσες συνθήκες νέας κατοχής που επελαύνουν στη χώρα μας και ανά τον κόσμο και αποτυπώνονται σε παγιωμένους καταστατικούς χάρτες, μονοπωλιακών συμφερόντων:

1) Οι αδιάφοροι (Δε γνωρίζουμε αν είναι και αδιάφθοροι, οπότε αν δεν είναι, θα ενδιαφέρονται μονομερώς για την εξασφάλιση των κλεμμένων.)

2) Οι απλώς ενδιαφερόμενοι και καθόλου ενεργούντες.(απλώς κουτσοπορεύονται και πέρα βρέχει…)

3) Οι κυρίως πάσχοντες που έχουν χτυπηθεί, σχεδόν αφανιστεί από το σύστημα και  έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.

4) Οι ενεργοί ή «χρηστοί» πολίτες, που καταφέρνουν αν και βιώνουν μια σκληρή πραγματικότητα να αντιστέκονται από το τίποτα.

Εστιάζοντας στην τέταρτη κατηγορία πολιτών, παραθέτω  κάποιες  επισημάνσεις για το πώς οι ενεργοί ή «χρηστοί» πολίτες, μπορούν επιτέλους να γίνουν οι πρωταγωνιστές και να κυριαρχήσουν στα πράγματα μεταλαμπαδεύοντας το «μικρόβιο» της ενεργούς συμμετοχής στα κοινά.

Οπωσδήποτε οι ενεργοί πολίτες θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στη διαχείριση των εξής πεδίων της κοινωνικής μας ζωής:

1) Στον εκπαιδευτικό χώρο

2) Στους χώρους ενημέρωσης

3) Σε χώρους λήψης αποφάσεων(θέσεις ισχύος)

Βέβαια στο τρίτο πεδίο χρειάζονται κάποιες επιπλέον δικλείδες ασφαλείας που θα’ πρεπε να θεσμοθετηθούν για να έχουν βαρύνουσα ισχύ, γιατί η εξουσία δείχνει το ποιόν του καθενός μας, δηλ. αν κάποιος είναι τρωτός και υποχωρητικός σε καταστάσεις που χτυπάνε το λαϊκό κίνημα ή αν πραγματικά είναι αποφασισμένος με οποιοδήποτε κόστος να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον.

Εδώ θα φανεί και η αποτελεσματικότητα των ενεργών πολιτών,πιο συγκεκριμένα, αν είναι σε θέση: α)Να στηρίξουν όσες-ους έχουν αποφασίσει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, β) Αν (από θέση ισχύος) είναι ικανοί  να υλοποιήσουν αυτά για τα οποία δεσμεύτηκαν και γιαυτό προτιμήθηκαν, ειδεμή να έχουν την αυτεπίγνωση και την αξιοπρέπεια  να αποχωρούν παραδίδοντας σε ικανότερους την εξουσία, σε περίπτωση που δεν καρποφορούν οι πολιτικές τους επιλογές  και γ)Να έχουν διαμορφώσει εγκαίρως τις συνθήκες που θα κάνουν δυνατή την ανάκληση όσων εγκλωβίζονται σε άκαιρες, λόγω ανικανότητας,  επιλογές άσκησης εξουσίας ή την αποπομπή, όσων καταχρώνται εξουσίες για ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών.