Οι κρητικοί αίγαγροι του δημοτικού κήπου Χανίων:Eνα «αγκάθι» για τη φιλοζωική κοινότητα της πόλης

Ο Σύλλογος «η προστασία των ζώων» έστειλε το παρακάτω κείμενο σε όλους τους αρμόδιους φορείς (Δήμαρχο Χανίων,Διεύθυνση Δασών και Κτηνιατρική Υπηρεσία) ζητώντας απαντήσεις:

Εδώ και χρόνια παρακολουθούμε με θλίψη, απορία αλλά και αγωνία την κατάσταση των κρητικών αίγαγρων (κρι κρι) που ζουν και αναπαράγονται σε καθεστώς εγκλεισμού στον Δημοτικό Κήπο Χανίων, όπου στερούνται κάθε δυνατότητας να εκφράσουν φυσιολογική συμπεριφορά και να εκπληρώσουν το ρόλο που από την φύση τους καλούνται να διαδραματίσουν.

Αναρωτιόμαστε γιατί επιτρέπεται μέχρι και σήμερα ο πολλαπλασιασμός του είδους αυτού σε καθεστώς αιχμαλωσίας, όταν είναι γνωστό ότι τα περισσότερα ζώα που αναπαράγονται στην αιχμαλωσία δεν είναι απελευθερώσιμα, και οι περιπτώσεις απελευθέρωσης, μετά από παραμονή σε ζωολογικούς κήπους είναι σπάνιες.

Η χρόνια κακοποίηση των ζώων αυτών, αναδείχθηκε ξανά πρόσφατα, με ένα ακόμα περιστατικό δυστοκίας ενός εκ των θηλυκών ζώων.

Συγκεκριμένα, στις 29-05-19 το απόγευμα, επισκέπτης στον Δημοτικό Κήπο μας ενημέρωσε ότι ένα εκ των θηλυκών ζώων προσπαθούσε να γεννήσει επί ώρες και ήταν εμφανώς καταβεβλημένο. Αναζητώντας την επόμενη ημέρα το πρωί την αρμόδια υπηρεσία του Δημοτικού Κήπου, συνομιλήσαμε με υπάλληλο αυτής και ενημερωθήκαμε ότι  πράγματι ένα κρι-κρι είχε γεννήσει την προηγούμενη αλλά το μωρό ήταν νεκρό και δεν είχαν ενημερωθεί οι αρμόδιες υπηρεσίες.

Επικοινωνήσαμε την  αρμόδια αντιδήμαρχο του Δήμου Χανίων Κα Αποστολάκη, που μας πληροφόρησε ότι δεν είχε γνώση του περιστατικού και  ότι αυτά συμβαίνουν, παρόλο που  αγαπάνε και προσέχουν τα ζώα. Επεσήμανε επίσης και ότι τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Χανίων έχει παραχωρήσει ορισμένα «κομμάτια» στον ζωολογικό κήπο του Ρεθύμνου και αλλού.

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε επίσης μέσα από μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ότι ένα εκ των έγκλειστων ζώων χτυπούσε τα κέρατά του στα σύρματα της περίφραξης, τραυματίζοντας μάλιστα ένα μικρό παιδί που προσπάθησε να το χαϊδέψει.

Για τα μέλη του συλλόγου μας, αλλά και για την πλειονότητα των κατοίκων στα Χανιά, είναι αδιανόητο ότι στο Νομό Χανίων, όπου βρίσκεται ο Εθνικός Δρυμός της Σαμαριάς και τόσοι άλλοι βιότοποι, υπάρχουν μέχρι και σήμερα έγκλειστα ζώα – εκθέματα στον Δημοτικό Κήπο, ένα χώρο ο οποίος ιστορικά αποτελεί χώρο πρασίνου και όχι ζωολογικό κήπο, πόσω δε μάλλον καταφύγιο άγριων ζώων.

Οι κρητικοί αίγαγροι, ζώα – έμβλημα για τα Χανιά και την Κρήτη εν γένει, φαίνεται να έχουν ξεχαστεί στην αιχμαλωσία, σε έναν εκθεσιακό χώρο στον Δημοτικό Κήπο Χανίων, όπου παραβιάζεται κάθε έννοια ευζωίας, σύμφωνα με τη νομοθεσία αλλά και την κοινή λογική.

Είναι γνωστό ότι τα άγρια ζώα που γεννιούνται στην αιχμαλωσία παραμένουν άγρια ζώα που υποφέρουν εξ ίσου με τους προγόνους του που απομακρύνθηκαν από το φυσικό τους περιβάλλον, καθώς η εξημέρωση είναι μια εξελικτική διαδικασία αιώνων που δεν μπορεί να γίνει μέσα σε δυο ή τρεις ακόμα και πέντε γενιές.

Η προστασία εξάλλου των ειδών μπορεί να είναι αποτελεσματικότερη μόνο στον φυσικό τους βιότοπο και εφόσον συνοδεύεται από παράλληλη προστασία ολόκληρου του οικοσυστήματος που τα φιλοξενεί.

Έχουμε ζητήσει και στο παρελθόν, χωρίς καμία ανταπόκριση, να διερευνήσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες την δυνατότητα επανένταξης των ζώων αυτών στο φυσικό τους περιβάλλον ή, αν αυτό κρίνεται επιστημονικά αδύνατο, σε περιβάλλον καταλληλότερο για την φύση των συγκεκριμένων ζώων, και εάν ούτε αυτό καθίσταται δυνατό, να αποτρέψουν τον περαιτέρω πολλαπλασιασμό τους, διαχωρίζοντας τα αρσενικά από τα θηλυκά ζώα κατά τις περιόδους αναπαραγωγής, ούτως ώστε να εκλείψει η γενιά αυτή των αιχμάλωτων ζώων με φυσικό τρόπο.

Παρακαλούμε θερμά να ορισθεί μια κοινή συνάντηση των αρμόδιων φορέων του Δήμου Χανίων, της Διεύθυνσης Δασών Χανίων και της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, προκειμένου να συζητήσουμε τα παρακάτω κρίσιμα θέματα:

1. Ποιος είναι σήμερα ο πληθυσμός των κρητικών αίγαγρων που ζει σε καθεστώς αιχμαλωσίας εντός του Δημοτικού Κήπου Χανίων;
2. Με ποια διαδικασία έχουν απομακρυνθεί άτομα από τον πληθυσμό αυτό και πού έχουν μεταφερθεί;
3. Παρακολουθούνται ιατρικά τα συγκεκριμένα ζώα;
4. Θεωρείται κατάλληλος και σύμφωνος με τους κανόνες ευζωίας ο χώρος στον οποίο διαβιούν;
5. Έχει εξεταστεί η δυνατότητα μεταφοράς των ζώων αυτών σε ένα πιο κατάλληλο μέρος, ήτοι σε ένα καταφύγιο άγριων ζώων ή σε κάποιον εθνικό δρυμό, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευζωία τους;
6. Ποιος ο σχεδιασμός για το μέλλον αυτών των ζώων; Μέχρι πότε θα αναπαράγονται και με ποιον σκοπό;