Οι Παλαιστίνιοι δεν προσπαθούν να πάνε στον Παράδεισο – Δραπετεύουν από την κόλαση

Επιμέλεια: ΠΑΛΛΑ ΒΑΓΓΕΛΗ –ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ I.F.J.

 

 

Παρά τα όσα οι ηγέτες του Ισραήλ μπορεί να σας κάνουν να πιστέψετε, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός δεν είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την πρόσφατη βία.

 

 

Του Rami Younis*

«Πες μια προσευχή πριν φύγεις από το σπίτι σου, ντύσου με τα καλύτερα ρούχα σου. Βούρτσισε τα μαλλιά σου καλά και χαμογέλασε στην κάμερα. Μπορεί να καταλήξεις ως μια ακόμη αφίσα στους ματωμένους τοίχους της πόλης. Κανείς δεν είναι ασφαλής από τα όπλα τους» – Ένας νεαρός Παλαιστίνιος από το Silwan της Ιερουσαλήμ, Οκτώβριος 2015.

Αυτό το απόσπασμα γράφτηκε στο Facebook μερικές εβδομάδες πριν από έναν νεαρό Παλαιστίνιο, που έχει υποστεί δεκάδες συλλήψεις και έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη φυλακή, λόγω πολιτικών διώξεων, ως αποτέλεσμα της συμμετοχής του σε διαδηλώσεις. Δώστε προσοχή στη διατύπωση: ο συγγραφέας αντιμετωπίζει την έξοδο από το σπίτι ως μια σχεδόν αυτοκτονική πράξη, βλέποντας τον θάνατο ως μια αναπόφευκτη δύναμη στα χέρια του (ισραηλινού) κυρίαρχου. Για τον ίδιο, το μόνο μέσο άμυνας είναι μια σύντομη προσευχή, πριν φύγει από το σπίτι. Στο σημείο αυτό αρχίζει και τελειώνει ο ρόλος της θρησκείας στη συλλογική συνείδηση ​​της αντίστασης μεταξύ των περισσότερων νέων Παλαιστινίων.

Ισραηλινοί στρατιώτες στέκονται καθώς μια οικογένεια Παλαιστινίων προχωρά στο κέντρο της κατεχόμενης πόλης της Χεβρώνας, στις 29 Οκτωβρίου, 2015. Η πόλη της Χεβρώνας αντιμετωπίζει κλιμάκωση της βίας στο διάστημα των τελευταίων εβδομάδων. (Φωτογραφία: Yotam Ronen / Activestills.org)

Και αυτό, κυρίες και κύριοι, τα συνοψίζει όλα, τακτοποιημένα

Οι οξύτεροι ανάμεσά σας – δηλαδή, όσοι δεν πιστεύουν ότι τα νέα ξεκινούν και τελειώνουν με την φτηνή προπαγάνδα του Channel 2  – μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι, παρά τη σχετική “ηρεμία” των δύο τελευταίων εβδομάδων στο Ισραήλ, η Δυτική Όχθη και η Ανατολική Ιερουσαλήμ φλέγεται για πάνω από ένα χρόνο. Το γεγονός ότι περισσότεροι από 70 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν τον Οκτώβριο (ανάμεσα τους και δεκάδες που σκοτώθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας), μαρτυρεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το γεγονός, ότι η τρέχουσα αντίσταση στην κατοχή, δεν θα τελειώσει σύντομα.

 

Ο Yair Lapid και το ISIS

Και τώρα για να απομυθοποιηθεί το πιο πρόσφατο ισραηλινό ψέμα: έχουν όλοι αυτοί οι Παλαιστίνιοι πεθάνει για το Al-Aqsa; Η σύντομη απάντηση είναι: όχι. Η πιο μακροσκελής και λιγότερο εκλεπτυσμένη απάντηση: Όχι σε καμιά περίπτωση, υποστηρικτές των Νετανιάχου / Lapid / Herzog.

Παρόμοια με τη δεύτερη Ιντιφάντα, το σημερινό κύμα της βίαιης αντίστασης μπορεί να ξεκίνησε μετά από τις ισραηλινές προκλήσεις στο τζαμί, το οποίο αντιπροσωπεύει το εθνικό σύμβολο της ιστορικής Παλαιστίνης – και όχι μόνο το θρησκευτικό του – αλλά συνεχίζει άσχετα με το τι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει εκεί τώρα. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το κρίσιμο σημείο.

Ενώ οι Παλαιστίνιοι αγωνίζονται ενάντια στην κατοχή και τις αδικίες της, οι Ισραηλινοί αγωνίζονται να διατηρήσουν την προπαγανδιστική μηχανή στην εποχή της δήλωσης Μουφτής-Χίτλερ. Για τους ισραηλινούς πολιτικούς και τους εκπρόσωπούς τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι εύκολο να περιγράφουν τους Παλαιστινίους ως Ναζί-φονταμενταλιστικά τέρατα, που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τη δολοφονία των Εβραίων.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνέβη την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Yair Lapid – φαινομενικά ένας από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης – πήγαινε από το ένα ευρωπαϊκό τηλεοπτικό στούντιο στο άλλο, όπου εξέφραζε μια μακριά αβάσιμη προπαγάνδα. “Είμαστε αντιμέτωποι με το ISIS … με ζώα, με δολοφονικούς μουσουλμάνους, που θέλουν να δολοφονήσουν Εβραίους για να κερδίσουν τις 72 παρθένες”, ανέφερε στο BBC, στο France 24 και ο Θεός ξέρει πού αλλού.

Το παραμύθι των 72 παρθένων, παρεμπιπτόντως, δεν έχει σταθερή βάση στην επικρατούσα τάση του Ισλάμ, την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των Παλαιστινίων τηρούν. Αυτός ο μύθος δεν αναφέρεται καν στο Κοράνι, και σίγουρα δεν είναι αυτός, που οδηγεί τους Παλαιστίνιους να λάβουν μέρος σε βίαιες, αυτοκτονικές πράξεις. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ούτε καν στις προσωπικές παλαιστινιακές συνομιλίες.

 

Φυγή από την κόλαση

Οι προσπάθειες να περιγραφούν αυτές οι επιθέσεις, ως τρομοκρατία τύπου ISIS, δεν αποτελεί μόνο μια άλλη αδικία από την κατοχή, αλλά επίσης νομιμοποιεί τη συλλογιστική του Ισραήλ για τη συνέχιση του ελέγχου ενός άλλου έθνους, που αγωνίζεται για την ελευθερία του. Με αυτόν τον τρόπο πείθει τις ισραηλινές μάζες για την ηθική του Εκλεκτού Λαού, ενώ ταυτόχρονα θολώνει το γεγονός, ότι η κατοχή είναι το πραγματικό έναυσμα για το κύμα βίας, παρά η επιθυμία να πεθάνουν ως «shaheeds» (μάρτυρες).

Το πιο σημαντικό είναι, ότι αυτή η προπαγάνδα κρύβει την απελπισμένη απόγνωση του μεγαλύτερου τμήματος της παλαιστινιακής νεολαίας, η οποία προκαλείται από την απόλυτη φτώχεια, τις νυχτερινές επιδρομές από το στρατό, τον ξυλοδαρμό γονιών μπροστά στα παιδιά τους, τις συλλήψεις, το θάνατο, τη βία κατά των νέων, μεταξύ πολλών άλλων παραγόντων. Είναι, ειλικρινά, μια δυσβάσταχτη κόλαση.

Τώρα, ας φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν ένας Παλαιστίνιος ηγέτης πήγαινε από στούντιο σε στούντιο στην Ευρώπη, διασκορπίζοντας αντισημιτικό μίσος και συνέκρινε τους Εβραίους με  αιμοδιψή ζώα, όπως ο Lapid και ο Νετανιάχου κάνουν με τους Παλαιστίνιους.

Το γεγονός ότι αυτό μόνο θα βλάψει τον δίκαιο αγώνα μας ενάντια στην κατοχή, σε αντίθεση με το όφελος που αποκομίζει ο σιωνισμός με τη δαιμονοποίηση των Παλαιστινίων, είναι αρκετό για να γνωρίζουμε ποια μεριά βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Οι Ισραηλινοί ηγέτες βλέπουν τα ψέματά τους ως ευεργετικά, βλέποντας μόνο τα καθαρά οφέλη από την απονομιμοποίηση των Παλαιστινίων (λες και η αρβύλα της κατοχής δεν ήταν αρκετή για να κάνει τη ζωή τους μια ζωντανή κόλαση). Οι Παλαιστίνιοι, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν συμφέρον να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Ειλικρινά, αυτό δεν τους ενδιαφέρει καν. Αυτή τη στιγμή οι νεαροί Παλαιστίνιοι δεν υποκινούνται από την επιθυμία τους να φθάσουν στον ουρανό, αλλά από την ανάγκη τους να ξεφύγουν από την κόλαση.

 

*Ο συγγραφέας είναι ένας Παλαιστίνιος ακτιβιστής και συγγραφέας. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα Εβραϊκά “Local Call”, όπου είναι ένα blogger.

"google ad"