Οι προτάσεις του υποψήφιου Αντιπεριφερειάρχη της Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Κρήτης Γιώργου Αγοραστάκη για τη διαχείριση των Υδατικών Πόρων

Ο υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης της Ριζοσπαστικής Συνεργασίας Κρήτης Γιώργος Αγοραστάκης συμμετείχε στην ημερίδα διαβούλευσης του «Διαχειριστικού προσχεδίου Υδατικών Πόρων Κρήτης» στα Χανιά 3/4/2014 και διατύπωσε τις παρακάτω προτάσεις-θέσεις για τη διαχείριση των Υδατικών Πόρων:

“Το διαχειριστικό προσχέδιο πρέπει να συμπληρωθεί με προτάσεις που αφορούν τα παρακάτω θέματα.

1.    ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ:

Το ζήτημα αιχμής αυτή την περίοδο, στα θέματα της διαχείρισης του νερού, είναι η ιδιωτικοποίηση – εκποίηση των μεγάλων υδρευτικών και αποχετευτικών συστημάτων της χώρας. Σύμφωνα μ’ ένα πλήθος νομικών διατάξεων και διακηρύξεων -το νερό είναι: κοινωνικό και περιβαλλοντικό αγαθό, κοινό αγαθό για όλους (κοινής ωφέλειας) και μάλιστα εν ανεπαρκεία στη φύση.

Ο δημόσιος χαρακτήρας του φυσικού αγαθού που λέγεται νερό, πρέπει να εξασφαλίζεται ταυτόχρονα τόσο στη θέση του στη φύση, όσο και στη διαχείρισή του κατά την εκμετάλλευση με συγκεκριμένα μέτρα στο διαχειριστικό σχέδιο, ώστε να εξασφαλίζεται η φυσική του ανακύκλωση, η ποιότητά του, η ικανοποίηση των κοινωνικών και παραγωγικών αναγκών με τον οικονομικότερο τρόπο. Αντίθετα το σχέδιο πρέπει να απαγορεύει κάθε ενέργεια ή μέτρο το οποίο οδηγεί στην ιδιοποίηση ή στην εμπορική εκμετάλλευση ενός υδατικού πόρου, και την εξ’ αυτής την «αλλοίωση» ή απώλεια ή καταστροφή του -τώρα ή στο μέλλον-. Το νερό ως κοινό αγαθό δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο ιδιοποίησης, εμπορευματοποίησης και αποκλειστικής ιδιωτικής εκμετάλλευσης.

2.    ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ – ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ:

Το ελληνικό σύστημα διαχείρισης είναι ανορθολογικό και χαοτικό. Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι ο κατακερματισμός των εκμεταλλεύσεων, η πολυνομία, η πολυαρχία που καταλήγει σε πλήρη αναρχία, σε συγκρούσεις και ανταγωνισμούς που καταλήγουν εις βάρος της ακεραιότητας και της ποιότητας των υδατικών πόρων. Οι συγκρούσεις ξεκινούν από τα πάνω, μεταξύ των υπουργείων, που θέλουν να κρατούν υπό τον πλήρη έλεγχό τους την διαχείριση των υδατικών πόρων και καταλήγουν προς τα κάτω σε συγκρούσεις μεταξύ των χρήσεων και των περιοχών. Το διαχειριστικό σχέδιο πρέπει να εντοπίσει συγκεκριμένα πως έχουν αυτά τα θέματα στην Κρήτη και να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα αντιμετώπισης. Γενικά στο επίπεδο του θεσμικού πλαισίου, θα πρέπει να γίνει οριζόντια εναρμόνιση και εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60 στο ελληνικό δίκαιο και να καταργηθεί η πολυνομία και η πολυαρχία που υπάρχει. Πρέπει να διαμορφωθεί ένα Νομικό Πλαίσιο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων, που να διασφαλίζει τον κοινωνικό τους χαρακτήρα και  να ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινωνίας.

3.    ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ:

Καταμερισμός της διαχείρισης μεταξύ Εθνικής Αρχής, περιφερειακών και τοπικών Αρχών. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες η πολιτική διαχείρισης διαμορφώνεται κεντρικά σε εθνικό επίπεδο, με βάση τις εισηγήσεις ενός εθνικού φορέα διαχείρισης ή ενός συντονιστικού οργάνου, το οποίο απαρτίζουν εκπρόσωποι συναρμόδιων υπουργείων. Κατά το υπόλοιπο η διαχείριση πρέπει μεταβιβάζεται σε περιφερειακούς ή τοπικούς φορείς, ανάλογα με το γεωγραφικό διαχωρισμό των υδατικών πόρων. Οι αρμοδιότητες διαχείρισης των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων πρέπει να μεταφερθούν στις αιρετές Περιφέρειες.

4.    ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ:

Η εκμετάλλευση πρέπει ολοκληρωτικά να ανήκει στους περιφερειακούς και τοπικούς αυτοδιοικητικούς φορείς. Η αρμοδιότητα τόσο για την ύδρευση όσο για την άρδευση να περιέλθει ανάλογα στην α’βάθμια και β’βάθμια Αυτοδιοίκηση. Επίσης αντίστοιχα η εκμετάλλευση των υδατικών πόρων και η ιδιοκτησία των υδρο-αρδευτικών έργων πρέπει να περιέλθει σε Εταιρείες/Οργανισμούς που συστήνουν οι αυτοδιοικητικοί φορείς α’ & β’ βαθμού». Οι τοπικοί φορείς πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη της οικονομικής και αποτελεσματικής λειτουργίας των υδραυλικών συστημάτων της περιοχής τους, της ορθολογικής διαχείρισης, της περιβαλλοντικής προστασίας των υδατικών τους πόρων, όπως και την αναβάθμιση των υπηρεσιών και επιχειρήσεών τους. Οι φορείς διαχείρισης- εκμετάλλευσης των υδατικών πόρων, πρέπει να βρίσκονται πολύ κοντά στους χρήστες και η διαχείριση να γίνεται με την συμμετοχή τους.

5.    ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ:

Στο διαχειριστικό σχέδιο διατυπώνονται μια σειρά προτάσεις για την περιβαλλοντική προστασία των υδατικών πόρων. Το πρόβλημα βρίσκεται στην παντελή έλλειψη μηχανισμού παρακολούθησης, ελέγχου και αντιμετώπισης των προβλημάτων ρύπανσης. Με την διάλυση της δημόσιας διοίκησης στην χώρα μας και την ανυπαρξία μηχανισμού, όλα τα προτεινόμενα περιβαλλοντικά μέτρα είναι στον αέρα, πράγμα το οποίο πρέπει να επισημανθεί έντονα στο σχέδιο.

6.    ΥΔΡΟΑΡΔΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑ:

Το διαχειριστικό σχέδιο δεν παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα έργων. Η Κρήτη υστερεί σημαντικά από την υπόλοιπη Ελλάδα από τα αναγκαία υδροαρδευτικά έργα. Το πρόγραμμα έργων πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του αυτή την διαφορά και να την διορθώνει. Επίσης πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του τα προβλήματα ξηρασίας και λειψυδρίας που εμφανίζονται στο νησί εξ’ αιτίας των κλιματικών αλλαγών. Απέναντι σε αυτές τις απειλές η Κρήτη πρέπει να θωρακιστεί κυρίως με τα αναγκαία έργα αποθήκευσης νερού, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίζει στο μέλλον τις δύσκολες καταστάσεις στην θερινή περίοδο κάθε χρόνου.  Για το νομό Χανίων το στρατηγικό έργο είναι το φράγμα Σεμπρωνιώτη.”

"google ad"