Ολόκληρο το κείμενο-πλατφόρμα από τους «53» και ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

Με ένα κείμενο –πλατφόρμα που διευρύνει την πολιτική και οργανωτική κινητικότητα εντός του ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνουν στον προγραμματικό και προσυνεδριακό διάλογο 11 στελέχη της Πολιτικής Γραμματείας και του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος- ανάμεσά τους ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Βούτσης, ο Νίκος Φίλης και ο Πάνος Σκουρλέτης.

Το κείμενο των 22 σελίδων που δημοσιεύει αποκλειστικά το tvxs.gr παρουσιάστηκε χθες στον Αλέξη Τσίπρα, συζητείται σήμερα στο Πολιτικό Συμβούλιο και οι πληροφορίες λένε πως εκτιμήθηκε ως ιδιαιτέρως γόνιμο από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην σημειολογία και την εσωκομματική του γεωγραφία, το κείμενο έχει την σφραγίδα των «53» και των ιστορικών στελεχών του κόμματος: κατατέθηκε από τους Δημήτρη Βίτσα, Νίκο Βούτση, Θοδωρή Δρίτσα, Έφη Καλαμαρά, Κατερίνα Κνήτου, Πάνο Λάμπρου, Ράνια Σβίγγου, Πάνο Σκουρλέτη, Ευκλείδη Τσακαλώτο, Νίκο Φίλη και Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Είναι ενδιαφέρον όμως το γεγονός πως στην συγγραφή του μετείχαν στελέχη προερχόμενα από τις τάξεις τόσο του ριζοσπαστικού όσο και του ευρύτερου μετριοπαθούς πόλου – από τον Μιχάλη Υδραίο, τον Χριστόφορο Παπαδόπουλο και τον Ανδρέα Ξανθό έως τον Κώστα Πουλάκη και τον Δημήτρη Παπαδημούλη.

Συγκεκριμένα, στην συγγραφή μετείχαν ως μέλη της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ οι Κώστας Αθανασίου, Άγγελος Γκόγκογλου, Πέτρος Καλκανδής, Ερμίνα Κυπριανίδου, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Γιάννης Μπασκόζος, Ανδρέας Ξανθός, Δημήτρης Παπαδημούλης, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Κώστας Πουλάκης, Μανώλης Σαρρής και Μιχάλης Υδραίος.

Στην πολιτική του ουσία, το κείμενο ανοίγει τρία βασικά κεφάλαια – την στάση και την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ στην πανδημία, την πολιτική λειτουργία/ταυτότητα/κοινωνικές αναφορές του κόμματος, και τα προγραμματικά ζητήματα.

Πανδημία: Αντιπολίτευση στα στρατηγικά θέματα

Στο ζήτημα της πανδημίας, προκρίνεται η εστίαση στα στρατηγικά θέματα, με το κεντρικό μήνυμα να συνοψίζεται στο «όχι»  στην μικροπολιτική, «ναι» στην στάση ευθύνης.

«Η αντιπολιτευτική μας τακτική», αναφέρεται χαρακτηριστικά, «οφείλει να επικεντρώνεται στα στρατηγικά θέματα, όπου είναι διακριτές οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με την κυβέρνηση και υπάρχει περιθώριο σκληρής πολιτικής κριτικής και αντιπαράθεσης, όπως το δημόσιο σύστημα υγείας, το κοινωνικό κράτος, τα εργασιακά δικαιώματα, η προστασία των αδύναμων, το κράτος δικαίου και η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Να στείλουμε το μήνυμα ότι δική μας επιλογή δεν είναι η μικροπολιτική, αλλά η στάση ευθύνης για να βγούμε από αυτή την υγειονομική κρίση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και για να μη μείνει κανένας χωρίς περίθαλψη, εισόδημα και κοινωνική προστασία».

«Η πολιτική μας, το κόμμα μας»

Το κείμενο αφιερώνει αρκετό χώρο στην πολιτική και την λειτουργία του κόμματος. Εδώ γίνεται εξαρχής καθαρό ότι «η δημοκρατική λειτουργία δεν είναι φετίχ, αλλά ταυτοτικό στοιχείο ενός κόμματος της Αριστεράς».

Τονίζεται η ανάγκη ανάδειξης των συλλογικών λειτουργιών κόντρα – κι εδώ δεν λείπουν οι αιχμές – στο «κυνήγι μαγισσών», «την δαιμονοποίηση της άλλης άποψης» και «την  εκφώνηση προσωπικών ηγετικών θέσεων και παρεμβάσεων».

«Κρίσιμο θέμα», τονίζεται επίσης, «που δεν έχει απαντηθεί επαρκώς είναι το «πολιτικό ύφος» της αντιπολίτευσης που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: πρέπει να είναι κανόνας η αυστηρή προσήλωση, σε αντιπαράθεση και με το παλαιό πολιτικό σύστημα, στα ζητήματα ύφους και ήθους τόσο της αντιπολίτευσης όσο και της μελλοντικής διακυβέρνησης. Μια ανομολόγητη, επιφανειακή και πολωτική ρητορική που υπακούει στην επικοινωνία ως προτεραιότητα, ιδιαίτερα σε θέματα που δεν είναι κρίσιμα για την κοινωνία και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, δεν διαμορφώνει εναλλακτικό σχέδιο για διακυβέρνηση».

Οι συγγραφείς του κειμένου ζητούν ακόμη «συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να αρθεί το τοξικό κλίμα, που σε έναν βαθμό διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις με πλαστά διλήμματα, όπως π.χ. «ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν τη διεύρυνση», «ποιοι υπονομεύουν τον πρόεδρο», «αν γίνεται αμήχανη και ασθενική αντιπολίτευση προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη», «το κόμμα του 3% σε αντιπαράθεση με εκείνο του 33%».

Ζητούν «κλίμα εμπιστοσύνης και συνευθύνης» και λένε ότι «προϋπόθεση είναι η συλλογική λειτουργία του κόμματος και η καταπολέμηση των προσωπικών στρατηγικών και των ιδιοτελών συμπεριφορών».

Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ

Στο σκέλος της διεύρυνσης επισημαίνεται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να διαμορφώνει όρους συνεργασίας με τους όμορους πολιτικούς χώρους και ταυτόχρονα κινηματικούς δεσμούς». Και τονίζεται, επίσης με νόημα, ότι «κεντρικό ζήτημα αποτελεί η αναδιαμόρφωση μιας ισχυρής ταυτότητας του κόμματος, καθόλου μονολιθικής αλλά βεβαίως σε αντίθεση με έναν άνευρο πολιτικό και προγραμματικό πολυσυλλεκτισμό».

Στο αίτημα για «περισσότερη αντιπολίτευση» οι συγγραφείς του κειμένου απαντούν με «συγκροτημένη, τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση, εντός και εκτός του κοινοβουλίου» και τονίζουν την ανάγκη για «μέτωπο στην μεταδημοκρατία». Και αποκηρύσσουν την λογική του «ώριμου φρούτου» ζητώντας αυτοκριτική και αναθεωρητική ματιά και στο κυβερνητικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η αντιπολίτευσή μας», λένε, «γίνεται πειστική στον βαθμό που καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες μας δεσμεύουν στη «δεύτερη φορά Αριστερά», προτάσεις πέρα, ακόμα και σε αντίθεση και σε αναθεώρηση, του κυβερνητικού μας έργου».

Το πρόγραμμα και τα εθνικά θέματα

Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ οριοθετείται ως νέο κοινωνικό συμβόλαιο και τίθεται ως προϋπόθεση η συμμετοχή των μελών στη συνδιαμόρφωσή του, με προτεραιότητα την ανάδειξη και την επιμονή στα κρίσιμα ζητήματα δημοκρατίας και ελευθεριών, καθώς και της διεύρυνσης και της όξυνσης των ανισοτήτων.

Ως απάντηση, δε, στην κυβερνητική στρατηγική του σχεδίου Πισσαρίδη τονίζεται ότι η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αρθρώνεται από πολιτικές «που έχουν ως μέτρο την κοινωνική δικαιοσύνη, την προώθηση ενός άλλου παραγωγικού μοντέλου και βέβαια την αναδιανομή εισοδημάτων και κοινωνικής ισχύος».

Το κείμενο δίνει επίσης έμφαση στα μέτωπο κατά του ρατσισμού και του αυταρχισμού ενώ για τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό – ένα ζήτημα στο οποίο υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές αποχρώσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ – γίνεται παραπομπή στην τελευταία, συνθετική απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, υπενθυμίζεται ως κορυφαίο επίτευγμα η συμφωνία των Πρεσπών και, μαζί, επισημαίνεται ότι «η βιομηχανία του πολέμου καραδοκεί για νέα εξοπλιστικά προγράμματα».

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της πρωτοβουλίας διαλόγου:

"google ad"