Τέσσερις πολιτιστικοί σύλλογοι και ένας αγροτικός συνεταιρισμός στην ευρύτερη περιοχή Γαράζου Μυλοποτάμου προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και ζητούν την παρέμβαση και την προστασία των αρμόδιων Αρχών με αιχμή του δόρατος το «διαρκές έγκλημα» που συντελείται στην ευρύτερη περιοχή σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και περιουσιών αλλά και πολιτιστικών μνημείων από τις καταπατήσεις κτηνοτρόφων, όπως καταγγέλλεται, και την ανεξέλεγκτη βόσκηση.
Μιλούν χαρακτηριστικά για «λεηλασίες» και εκτεταμένες καταστροφές, ενώ καταγγέλλουν ότι με το «έτσι θέλω» μετατρέπουν σε τσιφλίκια τους δημόσιες περιουσίες και τοποθετούν παντού συρματοπλέγματα, αποκόπτοντας κάθε πρόσβαση, σε δάση, ποτάμια, μονοπάτια… ακόμα και σε τμήματα της Ευρωπαϊκής διαδρομής Ε4 έχουν τοποθετήσει συρμάτινες περιφράξεις… Άβατο κανονικό!
Πιο συγκεκριμένα, χθες κατατέθηκε στην Εισαγγελία Ρεθύμνου μηνυτήρια αναφορά από: τον πολιτιστικό σύλλογο Γαράζου, τον πολιτιστικό σύλλογο Φαρατσιανών, στο Φαράτσι Γαράζου, τον πολιτιστικό σύλλογο των απανταχού ευρισκομένων Ομαλιανών που εδρεύει στην Ομάλα Γαράζου, τον πολιτιστικό σύλλογο Μουρτζανών καθώς και τον αγροτικό συνεταιρισμό Γαράζου.
Η μηνυτήρια αναφορά, την οποία κατέθεσε η δικηγόρος κ. Ελένη Μανιού, η οποία είναι γνώστης της όλης κατάστασης, στρέφεται κατά παντός υπευθύνου, φυσικού ή ηθικού αυτουργού, άμεσου ή απλού συνεργού για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα προκύψει τέλεση του. Παράλληλα η μηνυτήρια αναφορά κοινοποιείται στους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη, Πολιτισμού και Αθλητισμού, στον Περιφερειάρχη Κρήτης, στο δήμαρχο Μυλοποτάμου, στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ σε Κρήτη και Ρέθυμνο καθώς και στον διοικητή του ΤΑΕ Μυλοποτάμου.
Οι τέσσερις σύλλογοι και ο αγροτικός συνεταιρισμός, εκφράζοντας την αγωνία και την απόγνωση των τοπικών κοινωνιών της περιοχής, υψώνουν τη φωνή τους και ζητούν επιτέλους να επέμβουν και να παρέμβουν οι Αρχές ώστε να σταματήσει αυτό το καθεστώς ανοχής.
Στη μηνυτήρια αναφορά περιγράφονται ασύλληπτες καταστάσεις, δυστυχώς γνώριμες σε πολλές περιοχές της Κρήτης, και ουδείς έχει το σθένος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ώστε να απελευθερωθούν οι καταπατημένες δημόσιες και δημοτικές περιουσίες και να απομακρυνθούν οι καταπατητές κτηνοτρόφοι που απειλούν όποιον τολμήσει να αρθρώσει την παραμικρή κουβέντα.
«Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τόσο εμείς όσο και οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής από την αυθαίρετη και ανεξέλεγκτη δραστηριότητα ορισμένων κτηνοτρόφων του ορεινού Μυλοποτάμου, οι οποίοι με προκλητικό και σε κάθε περίπτωση παράνομο τρόπο καταπατούν και λεηλατούν τόσο τις ιδιωτικές εκτάσεις των κατοίκων όσο και τώρα πια και δημόσια και δημοτική περιουσία ως και τα μνημεία της περιοχής.
Ο τρόπος άσκησης της κτηνοτροφίας, αλλά και ο υπερβολικός αριθμός αιγοπροβάτων σε σχέση με τη βοσκοϊκανότητα του τόπου, η έλλειψη υποδομών και εκπαίδευσης των κτηνοτρόφων οδηγεί στην υπερβόσκηση και καθιστά την κτηνοτροφική δραστηριότητα μια από τις σημαντικότερες απειλές του φυσικού περιβάλλοντος.
Συγκεκριμένα, αυθαίρετα και χωρίς καμία άδεια και δικαίωμα, εισέρχονται με τα ποίμνιά τους σε ιδιωτικές εκτάσεις που δεν τους ανήκουν (είτε καλλιεργημένες, είτε περιφραγμένες), δημιουργώντας τρύπες ή καταστρέφοντας τις περιφράξεις και λυμαίνονται νυχθημερόν τις περιουσίες των κατοίκων. Οι καταστροφές που έχουν δημιουργηθεί είναι ανυπολόγιστες αν αναλογιστεί κανείς (πέρα από τις εμφανείς ζημίες που αναφέρονται σε καταστροφή των φυτών, των καρπών των δέντρων, των κηπευτικών κλπ), και τις ανεπανόρθωτες καταστροφές των ριζικών συστημάτων των φυτών, που λόγω των έντονων βροχοπτώσεων δημιουργούνται από τις πατημασιές των ζώων.
Αξίζει να αναφερθεί πως έκαστος εκ των κτηνοτρόφων διατηρεί στο ποίμνιό του κατ’ ελάχιστον 200-300 πρόβατα.
Το σημαντικό, όμως, είναι ότι στα πλαίσια αυτής της ανεξέλεγκτης και ασύδοτης συμπεριφοράς καταπατούν, καταστρέφουν και οικειοποιούνται ακόμα και δημόσιες ή δημοτικές εκτάσεις και τα ιστορικά μνημεία της περιοχής».
«Καταπατούν δάση, ρωμαικά και ενετικά μνημεία, απειλούν»
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι έχουν τοποθετηθεί συρματοπλέγματα σε ενετικά λιθόστρωτα (περιοχή Κάτω Βρύση) με αποτέλεσμα η διαδρομή να είναι απροσπέλαστη. Ακόμα εντός του ενετικού αυτού λιθόστρωτου (καλντερίμι) και κατα την διαδρομή αυτού βρίσκεται το Δάσος της Παναγίας, μια χαρακτηρισμένη δασική περιοχή, με πλούσια βλάστηση. Η περιοχή αυτή, ήτοι το δάσος, είναι περιφραγμένη από τους κτηνοτρόφους, η δε πρόσβαση στο δάσος είναι πλέον αδύνατη για οποιονδήποτε τρίτο. Η έκταση αυτή έχει δωριθεί από την Ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Γαράζου στον πρώην Δήμο Κουλούκωνα και σήμερα αποτελεί ιδιοκτησία του Δήμου Μυλοποτάμου, ήτοι πρόκειται για δημοτική περιουσία. Δυστυχώς η φυσική καταστροφή που έχει επέλθει είναι ανυπολόγιστη.
Η πρόσβαση στην περιοχή “Κάτω Βρύση” στην οποία υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου καθώς και το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής αναψυκτικών της Κρήτης, πραγματοποιείται και από έτερο λιθόστρωτο δρόμο, που συνδέει την περιοχή με την Παλαιά Εθνική οδό, ένθεν και ένθεν του οποίου λιθόστρωτου βρίσκονται ιδιωτικές εκτάσεις αλλά και τμήματα δημόσιας και δημοτικής περιουσίας, ενώ παράλληλα του λιθόστρωτου αυτού βρίσκεται ποτάμι. Όλη η περιοχή αυτή, αλλά και το ποτάμι είναι παρανόμως περιφραγμένη από τρίτους αγνώστους σε εμάς, οι οποίοι και έχουν καταπατήσει το σύνολο της περιοχής. Χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους είναι το γεγονός ότι το μόνο τμήμα που δεν έχουν περιφράξει είναι ο προαϋλιος χώρος του Ναού και ένα κηπάριο που ανήκει σε αυτόν και είναι όμορό του».
Σε άλλη περίπτωση αναφέρεται ότι: στην έξοδο του οικισμού Μουρτζανά και επί της αγροτικής οδού που οδηγεί προς τον ερειπωμένο οικισμό Μούσσαι βρίσκεται Ρωμαϊκή κρήνη και ένα παλαιό ερειπωμένο σήμερα βυζαντινό μοναστήρι, το οποίο ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Όπως και ανωτέρω και αυτή η περιοχή βρίσκεται στο έλεος της ασύδοτης συμπεριφοράς των κτηνοτρόφων του ορεινού Μυλοποτάμου, καθώς υπάρχουν καταγγελίες ότι και σε αυτή την περιοχή έχουν τοποθετηθεί συρματοπλέγματα και καγκελόπορτες και στην αγροτική οδό προς το Μούσσαι, θέμα που πρέπει να ελεγχθεί. Θεωρούμε αδήρητη ανάγκη να προστατευθούν τα μνημεία που έχουν απομείνει και εχούμε ήδη απευθυνθεί στην Εφορεία Αρχαιοτήτων, ενώ λόγω της αδιανόητης αδιαφορίας των υπευθύνων φορέων, τίθεται πλέον άμεσος και υπαρκτός κίνδυνος ολικής εξαφάνισης των τοιχογραφιών που υπήρχαν πλούσιες στο καθολικό της μονής.
δ) Στην είσοδο του οικισμού “Φαράτσι” και κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, καθημερινά άγνωστοι κτηνοτρόφοι αφήνουν ανεξέλεγκτα το κοπάδι τους στην είσοδο του οικισμού, τα οποία εισέρχονται σε ιδιωτικές περιουσίες αλλά και στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας, προς αναζήτηση τροφής.
ε) Προ της εισόδου του οικισμού “Ομάλα” υφίσταται χαρακτηρισμένο παραδοσιακό μονοπάτι που οδηγεί στον οικισμό και τον συνδέει με τους λοιπούς αγροτικούς δρόμους, αλλά και με την περιοχή “Μούσσαι”. Πλέον, το μονοπάτι αυτό είναι περιφραγμένο, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, καθώς έχυον τοποθετηθεί συρματοπλέγματα από αγνώστους σε εμάς σε οποιαδήποτε δε προσπάθεια αφαίρεσής τους είτε συναντάμε την πρωτοφανή αντίδραση και οργή τους είτε τα βρίσκουμε επανατοποθετημένα μετά από κάποιες ημέρες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι άπαντες οι τοπικοί φορείς, προκειμένου να προστατεύσουμε τα ως άνω κτίσματα αλλά και τις δασικές και πλούσιες σε βλάστηση περιοχές στις οποίες αυτά βρίσκονται, καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, απευθυνόμενοι στους αρμόδιους φορείς και Υπηρεσίες προκειμένου να χαρακτηριστούν “ιστορικά μνημεία της νεότερης ιστορίας”.
Πέραν τούτου, να σημειωθεί επίσης ότι από την περιοχή διέρχεται το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4, το οποίο καταλαμβάνει διαδρομή σε όλη την Κρήτη και το οποίο λόγω των ως άνω αυθαιρέτων και παρανόμων πράξεων, ήτοι των περιφράξεων δημοσίων εκτάσεων, δρόμων, λιθόστρωτων οδών κλπ, πλέον διακόπτεται σε διάφορα σημεία και ως εκ τούτου είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθεί από επισκέπτες.
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι κτηνοτρόφοι του ορεινού Μυλοποτάμου (και σε κάθε περίπτωση μέρος αυτών), με ασυδοσία ενεργούν ως “ιδιοκτήτες” της περιοχής, με αποτέλεσμα οι έριδες και οι διαπληκτισμοί μεταξύ αυτών και των κατοίκων της περιοχής να είναι καθημερινοί και εντονότατοι λόγω της προκλητικής συμπεριφοράς τους.
Καθημερινό φαινόμενο στην περιοχή είναι και η παρουσία των αιγοπροβάτων στους δημόσιους δρόμους (τα περισσότερα δε από αυτά χωρίς τα εκ του Νόμου προβλεπόμενα διακριτικά ενώτια), στα ευρισκόμενα ιστορικά μνημεία της περιοχής, στα οποία εισέρχονται, με τις αντιληπτές σε όλους μας συνέπειες και δραματικές επιπτώσεις.
Στην προσπάθειά τους δε να “οικειοποιηθούν” με κάθε δυνατό τρόπο την περιοχή, γίνεται αντιληπτό ότι συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο που πλέον οι κάτοικοι φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα καθώς έχουν απειληθεί πολλάκις στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν τόσο τις περιουσίες τους, αλλά και την περιουσία του τόπου στον οποίο ζουν, ως ύστατη προσπάθεια να διασώσουν την ιστορία του.
Δυστυχώς, είναι γεγονός ότι η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται οι υπαίτιοι εξακολουθούν μέχρι σήμερα το καταστροφικό τους έργο ανενόχλητοι και με προκλητική συμπεριφορά.
Έχοντας πλέον φθάσει σε απόγνωση, αναγκαζόμαστε να καταθέσουμε προς Υμάς την παρούσα, κοινοποιώντας την παράλληλα και σε όλους τους αρμόδιους φορείς επιθυμώντας όχι κάποια προνομιακή μεταχείριση, αλλά απλά και μόνο να εφαρμοσθεί ο νόμος, ο οποίος ισχύει για όλους τους πολίτες – κατοίκους της χώρας.
Κατόπιν τούτων, απευθυνόμαστε σε Εσάς, γνωρίζοντας ότι, εάν η Δικαιοσύνη δεν επιβληθεί άμεσα σε παρόμοιου τύπου συμπεριφορές, θα ενταθεί το φαινόμενο, τα μνημεία και η γενικότερη εικόνα της περιοχής θα υποβιβαστούν έτι περισσότερο, ενώ είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος πιθανών προστριβών με τους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι βλέπουν ανεξέλεγκτα να λεηλατούνται τόσο οι περιουσίες τους όσο και ο ιστορικός τόπος τους, υπό την ανοχή και σε κάθε περίπτωση υπό την απραξία των αρμοδίων φορέων της περιοχής».