Ορθώς νηστεύουμε;

“Ο τρώγων μου τη Σάρκα και πίνων μου το αίμα, έχει ζωήν αιώνιον” (Ιωαν. ΣΤ’)

Μέσα στο σώμα της εκκλησίας κυριαχεί το θέλημα του Ιησού;

Ιερείς και πνευματικοί πατέρες κηρύττουν κανόνες όπως εκείνοι νομίζουν ή πιστεύουν ή όπως ορίζει το Ευαγγέλιο;

Δεν είναι λίγοι ιερείς και πιστοί που νουθετούν παραδόσεις λαϊκές χωρίς να ελέγχουν αν είναι κατά την εντολή του Ευαγγελίου. Ο λόγος του Θεού εδώ γίνεται ένας σκοτεινός λόγος και όχι ορθός. Για παράδειγμα στο θέμα της Θείας Κοινωνίας δεν επικρατεί το θέλημα του Θεού αλλά η παράδοση. Τα δυσβάστακτα βάρη που φορτώνουν στους πιστούς για να δεχθούν τη Θεία Μετάληψη έμμεσα γίνεται η αιτία να απομακρύνουν τον κόσμο από τη Θεία Κοινωνία. Με νηστείες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβάλουν ένα καταναγκαστικό φόβο γιατί ορίζουν χρόνους και διαστήματα προσέλευσης στο Μυστήριο, σε αντίθεση με το Λόγο του Ιησού για συνεχή Θεία Κοινωνία.

Πουθενά η εκκλησία δεν έχει (;) θεσπίσει οτι για να κοινωνήσεις πρέπει να νηστέψεις. (Ο Χριστός 40 ήμερες ενήστεψε). Πάρα πολλοί χριστιανοί απέχουν της Θείας Κοινωνίας είτε για λόγους υγείας, κυρίως, ή γιατί εργάζονται σκληρά μη αντέχοντας μια εξαντλητική νηστεία, ενώ ο πόθος τους είναι ασυγκράτητος.

Οι πιστοί που αντέχουν τις εξαντλητικές νηστείες να μη ξεχνάμε οτι κυριότερο για το Θεό είναι η πνευματική προετοιμασία. Ας δεχτούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού με καθαρή καρδία σε μία συνεχή πνευματική εκγρήγορση για να γίνουμε οι άνθρωποι ναός του Θεού.

Μιχαήλ Γ. Κελαϊδής