Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Δύο παράλληλες (και αντίθετες) εξελίξεις σημειώνονται στο στρατόπεδο της «συλλογικής Δύσης» το τελευταίο διάστημα.
Από τη μια, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, οι λαοί της Δύσης αρχίζουν και κινητοποιούνται εναντίον της φιλοπόλεμης πολιτικής των κυβερνήσεών τους στο Ουκρανικό.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη διαδήλωση κατά του πολέμου και της υποστήριξης στην Ουκρανία, μετά την εισβολή στο Ιράκ το 2003.
Το κλίμα όμως έχει διαφοροποιηθεί και στη Γερμανία τώρα, με τις υπογραφές στο Μανιφέστο της Ειρήνης να ξεπερνάνε το μισό εκατομμύριο και τον Γκρέγκορ Γκίζι του Linke, που είχε υποστηρίξει τον εξοπλισμό της Ουκρανίας, να υποχρεώνεται σε διαφοροποίηση, υπό την πίεση της βάσης του κόμματος. Ο διάσημος φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας προειδοποίησε για τον κίνδυνο παγκόσμιου και πυρηνικού πολέμου, καλώντας σε διαπραγματεύσεις, ο επίτιμος διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικών Μελετών Max Planck Βόλφγκανγκ Στρέεκ οικτίρει την προτεκτοροποίηση της Γερμανίας από τις ΗΠΑ και την ίδια ανάλυση κάνει και ο πρώην πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού και του Κόμματος της Αριστεράς, Όσκαρ Λαφοντέν. Μια πρώτη ένδειξη για την απήχηση των ιδεών του γερμανικού αντιπολεμικού-αντινατοϊκού κινήματος θα δοθεί στις διαδηλώσεις του ερχόμενου Σαββατοκύριακου στο Βερολίνο και στην αμερικανική αεροπορική βάση στο Ράμσταϊν, τη σημαντικότερη ίσως στην Ευρώπη.
Νεομακαρθισμός
Οι αντιπολεμικές και αντινατοϊκές κινήσεις σε διάφορες δυτικές χώρες είναι ακόμα πιο σημαντικές, γιατί εκδηλώνονται παρά το κύμα νεομακαρθισμού που επικρατεί σε όλη τη Δύση, κύμα πρωτοφανούς προπαγάνδας που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο και καταδίωξης οποιουδήποτε εκφράζει έστω και την παραμικρή ένσταση για την πολιτική του ΝΑΤΟ ως περίπου «πράκτορα του Πούτιν». Τέτοιοι χαρακτηρισμοί μπορούν να οδηγήσουν νέους ανθρώπους στο να μη βρίσκουν δουλειά ποτέ και πιο μεγάλους στην απομόνωση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εγκυρότερος και γνωστότερος «θρύλος» της παγκόσμιας δημοσιογραφίας, ο ίδιος ο Σίμουρ Χερς, που αποκάλυψε την αμερικανική ανάμειξη στην ανατίναξη του Nord Stream, δεν βρίσκει σήμερα μια εφημερίδα να δημοσιεύσει τα άρθρα του. Αυτό και μόνο τα λέει όλα για τις κολοσσιαίες προόδους του Ολοκληρωτισμού στον έλεγχο, με διάφορες μεθόδους, των μέσων ενημέρωσης, πολιτικών όλου του φάσματος (από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά), πανεπιστημιακών και διανοουμένων, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Πρόοδοι που σημειώνονται ακόμα μέσα στο κέλυφος μιας όλο και πιο αναιμικής «δημοκρατίας», αν και διερωτάται όμως κανείς πόσο απέχουμε από την κανονικοποίηση καθαρά αυταρχικών μεθόδων.
Αρκετά μαζικές διαδηλώσεις έγιναν και στη Γαλλία, όπου οργανώθηκαν από το δεξιό κόμμα «Πατριώτες» του Φιλιπό, με δεδομένο ότι τόσο η αριστερά του Μελανσόν, όσο και η δεξιά της Μαρίν Λεπέν «σφυρίζουν κλέφτικα» για το θέμα της Ουκρανίας. Διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας τους, αποφεύγοντας να πάρουν σαφή θέση για το πιο κεντρικό και πιο ζωτικό θέμα ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ασφάλειας.
Αξιοσημείωτη πάντως είναι η στάση της Άγκυρας στο θέμα των κυρώσεων, με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου να τονίζει, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης Μπλίνκεν, ότι η χώρα του δεν προτίθεται να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία και ακολουθεί, σε αυτό το ζήτημα, τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών (που δεν έχουν λάβει απόφαση για κυρώσεις, ούτε και θα μπορούσαν).
Υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο αξιοπρεπή κράτη, λιγότερο και περισσότερο αξιοπρεπείς ηγέτες.
Η Μαύρη Διεθνής εν δράσει
Αν όμως οι λαοί της «συλλογικής Δύσης», έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, κινητοποιούνται τώρα εναντίον των φρικτών ενδεχομένων που ανοίγει μπροστά στην ίδια την Ουκρανία, την Ευρώπη και όλο τον κόσμο η προοπτική της συνέχισης και κλιμάκωσης της σύγκρουσης, το «Κόμμα του Πολέμου», η «Μαύρη Διεθνής» κάνει ότι μπορεί για να συντηρήσει, αλλά και να κλιμακώσει τον πόλεμο.
Επικεφαλής αυτών των δυνάμεων είναι η διαβόητη Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, πρωταγωνίστρια και του πολέμου στο Ιράκ (με τους Ρεπουμπλικανούς, το δίδυμο Τσένι-Νετανιάχου) και του πραξικοπήματος του Κιέβου (με τους Δημοκρατικούς) και επίσης η εφευρέτρια της διαβόητης «πενταμερούς» για τη «λύση» του Κυπριακού με παράκαμψη της βούλησης των Κυπρίων πολιτών. Η Νούλαντ δήλωσε πριν από μερικές μέρες ότι θεωρεί «νόμιμο στόχο» και «υποστηρίζει» ουκρανικά πλήγματα στην Κριμαία.
Από την πλευρά του, ο Ρίσι Σούνακ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, που μπορούμε να ονομάσουμε, χωρίς να την αδικούμε, ως το κατεξοχήν κράτος-προβοκάτορα, υποσχέθηκε πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, ώστε να πλήξουν τη Ρωσία βαθειά μέσα στην επικράτειά της. Σημειωτέον ότι πρόσφατα υπεγράφησαν και από την ελληνική κυβέρνηση συμφωνίες συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και της ΕΥΠ με το Λονδίνο. Ίσως σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα έχει πράξει η Αγγλία στην Ελλάδα επί διακόσια χρόνια.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση της θαυμάστριας του Μπενίτο Μουσολίνι, Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία υποσχέθηκε στο Κίεβο αεροπλάνα. Όσο για τον απερίγραπτο Επίτροπο Εξωτερικών μιας απερίγραπτης Ε.Ε., τον Ζοζέπ Μπορέλ, πρότεινε να διοχετευθούν όλοι οι πόροι της Ένωσης για έκτακτες καταστάσεις στην κατασκευή πυρομαχικών για την Ουκρανία, με δεδομένο ότι η παρούσα βιομηχανική υποδομή δεν επαρκεί.
Ένας Αλκιβιάδης στην καρδιά της Δύσης
Επιδίωξη αυτής της παράταξης, που παίζει τρόπον τινά και τον ρόλο «Αλκιβιάδη» της συλλογικής Δύσης, είναι η κλιμάκωση της σύγκρουσης μέχρι την «ήττα της Ρωσίας». Και αυτό παρά τις πανταχόθεν προειδοποιήσεις ότι κάτι τέτοιο και ανέφικτο είναι και, τιθέμενο ως επιδίωξη, θα οδηγήσει πιθανότατα στην πυρηνική καταστροφή της Ευρώπης κατ’ ελάχιστον, του κόσμου κατά μέγιστο.
Ακριβώς γιατί συμμερίζονται μια τέτοια εκτίμηση, το αμερικανικό Πεντάγωνο και η CIA έχουν έως τώρα λειτουργήσει ως «φρένο» στο Κόμμα του Πολέμου. Άλλωστε δεν πρέπει να θεωρηθούν τυχαίες οι αποκαλύψεις Χερς για τον Nord Stream. Πιθανώς εκπορεύονται από κύκλους των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και της CIA που φοβούνται την περαιτέρω κλιμάκωση (και ξέρουν πολύ καλύτερα από μένα και από σας τι είναι ικανοί να κάνουν ή και τι έχουν στο μυαλό τους οι εξτρεμιστές που δεν φοβήθηκαν να ξεκινήσουν τον πόλεμο με τη Ρωσία).
Για αυτούς τους κύκλους όμως, του Κόμματος του Πολέμου, αν κρίνουμε από την πολιτική τους, ο κίνδυνος απώλειας της δυτικής κυριαρχίας στον πλανήτη είναι πιο σοβαρός από τον κίνδυνο να καταστραφεί ο κόσμος.
Αυτοί είναι πίσω από τις διαρκείς διευρύνσεις του ΝΑΤΟ, πίσω από μια ντουζίνα πολέμους που κατέστρεψαν τη Γιουγκοσλαβία και τη μισή Μέση Ανατολή, πίσω από την εγκατάλειψη σχεδόν όλων των συμφωνιών ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών και το πραξικόπημα του Κιέβου το 2014.
Αυτοί, σε ρόλο ad hoc προβοκατόρων, τορπίλισαν τις ειρηνευτικές συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας τον Μάρτιο του 2022 και δικό τους εργαλείο και όργανο είναι ο ίδιος ο Ζελένσκι.
Και υποθέτουμε ότι εκεί πρέπει να αναζητήσουμε τους σχεδιαστές των προβοκατσιών, όπως της δολοφονίας της δημοσιογράφου Ντούγκινα στη Μόσχα, του βομβαρδισμού του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπαρόζιε και της ανατίναξης του Nord Stream.
Το μειονέκτημα των πιο συντηρητικών δυνάμεων που αντιτάσσονται στην πολιτική τους είναι ότι απλώς περιγράφουν κινδύνους, δεν διαθέτουν ελκυστική εναλλακτική πρόταση και λειτουργούν νόμιμα. Έχουν, απέναντι στους εξτρεμιστές και τους προβοκάτορες, τα μειονεκτήματα που είχε ο Νικίας και οι στρατηγοί του απέναντι στον Αλκιβιάδη, στην περίφημη Συνέλευση των Αθηναίων που αποφάσισε τη σικελική εκστρατεία.
Ας ελπίσουμε τουλάχιστο, η παρατηρούμενη τώρα ενεργοποίηση της δυτικής κοινής γνώμης να γίνει ακόμα πιο ισχυρή και να μπορέσει να πιέσει τους δειλούς, καιροσκόπους και βαθιά εξαρτημένους πολιτικούς που διαθέτουμε να κάνουν κάτι.
Αλλιώς η παγκόσμια ειρήνη, ενδεχομένως και η ίδια η επιβίωση της ανθρωπότητας είναι σε πολύ σοβαρό κίνδυνο.
_____
Σημ.: Το άρθρο αυτό είχε γραφτεί όταν πληροφορηθήκαμε την ανακοίνωση του Ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν σύμφωνα με την οποία η Μόσχα αναστέλλει τη συμμετοχή της στη συνθήκη για τον έλεγχο των στρατηγικών πυρηνικών όπλων START. Η συνθήκη START συναποτελούσε, μαζί με τις συνθήκες για την απαγόρευση των αντιβαλλιστικών όπλων (ΑΒΜ) και των πυραύλων μέσου βεληνεκούς (INF), από τις οποίες αποχώρησαν ήδη προ ετών οι ΗΠΑ, το σύστημα συνθηκών που επέτρεψαν κάποιο έλεγχο της πυρηνικής ισορροπίας εδώ και πολλές δεκαετίες.
Η αναστολή της ρωσικής συμμετοχής στη START επιβεβαιώνει την εκτίμηση που διατυπώνουμε στο άρθρο μας για τους πολύ μεγάλους κινδύνους από την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ και Ρωσίας.