Ο βασιλιάς Ληρ στην Ελλάδα

Του Απόστολου Λουλουδάκη

Στη δεύτερη πράξη  σκηνή 2 ο Σαίξπηρ στο έργο του Βασιλιάς Ληρ έχει τον παρακάτω διάλογο [μετάφραση του  Διονύση Καψάλη] :

ΟΣΒΑΛΝΤ: Τί τρόπος είναι αυτός; Δεν σε γνωρίζω.

ΚΕΝΤ: Σε γνωρίζω εγώ, φίλε. ΟΣΒΑΛΝΤ: Και ποιος γνωρίζεις ότι είμαι;

ΚΕΝΤ: Ένα κάθαρμα, ένα κοπρόσκυλο, ένας τσανακογλείφτης˙ ένας χυδαίος, χαμερπής, ρηχός λεχρίτης˙ ένα τσόλι με λιβρέα και εισόδημα˙ ένας ψοφοδεής, δικομανής, πορνογενής, γλοιώδης γλείφτης που ξεροσταλιάζει στον καθρέφτη˙ ένας ελεεινός δούλος που θα ’κανε τον μαστροπό για να πουλήσει εκδούλευση, και δεν είσαι τίποτε άλλο παρά ένα σιχαμερό μείγμα από κάθαρμα, ζητιάνο, χέστη, νταβατζή, μιας σκρόφας γέννημα και κοπροκληρονόμος˙ ένας που θα τον κάνω να τσιρίζει από το ξύλο, αν αρνηθείς έστω και μια συλλαβή από τα προσόντα σου.

Μπορεί το άρθρο  4 του Ελληνικού Συντάγµατος να αναφέρεται : (Ισότητα των Ελλήνων)

1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.

2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.

4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.

5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.

6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.

7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.

Γι αυτό ο έκπτωτος δεν δέχτηκε να γίνει Έλληνας πολίτης βάσει του νόμου  2215/1994 της κυβέρνησης Παπανδρέου,  όπου αποκαλούσε τον τέως βασιλιά, Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, και ζητούσε από τα μέλη της οικογένειας να δηλώσουν ένα επίθετο στα ληξιαρχεία ως όρο για την επανάκτηση της ελληνικής ιθαγένειας.

Για την ιστορία και μόνο,  όσο υπήρχε το καθεστώς της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ο εκάστοτε Πρόεδρος της Βουλής ήταν ο Ληξίαρχος της Βασιλικής οικογένειας.

Έτσι ο έκπτωτος δήλωσε ότι πάντα η οικογένεια του ήταν ξένο σώμα στην πολιτική ζωή της χώρας.

Γιατί αυτό απέδειξε το Παλάτι ότι με κανένα πρωθυπουργό δεν τα πήγαινε καλά.

Αυτό έδειξε με την διακυβέρνηση Καραμανλή επί Παύλου όσο και με τον Γεώργιο Παπανδρέου επί Κωνσταντίνου Β’, για να μη επεκταθούμε για γνωστά γεγονότα.

Όταν το πολίτευμα άλλαξε το 1974,  ο έκπτωτος Κωνσταντίνος βρέθηκε να μην διαθέτει την ελληνική υπηκοότητα, πέρα από ένα διαβατήριο χρονολογίας του 1983, που εκδόθηκε από τη Δανία, που είναι η χώρα της συζύγου του και ταξίδευε ως “Constantine de Grecia”.

"google ad"