Ο δούρειος ίππος της Νίκης Κεραμέως κρύβει την άλωση των σχολείων από την αγορά

Του Νίκου Γιαννόπουλου

Σε μερικές δεκάδες λέξεις ενός και μόνο άρθρου του νομοσχεδίου για το “νέο σχολείο” που συζητείται αυτές τις ημέρες στη Βουλή ξεδιπλώνεται το σύνολο της νεοφιλελεύθερης και συνάμα αναχρονιστικής αντίληψης της κυβέρνησης και προσωπικά της Νίκης Κεραμέως για το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης στη χώρα.

Το επίμαχο άρθρο είναι το 99 και αφορά “τη χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων και τη διαχείριση δωρεών”.

Αναφέρει, επί λέξει, τα εξής στις δύο του παραγράφους:

1. Οι σχολικές μονάδες της δημόσιας πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός από την τακτική κρατική επιχορήγηση, είναι δυνατόν να χρηματοδοτούνται και από δωρεές,κληρονομίες, κληροδοσίες και άλλες παροχές τρίτων, καθώς και επιχορηγήσεις από άλλες πηγές, όπως από την πραγματοποίηση εκδηλώσεων σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 1566/1985 (Α’ 167).

2. Η χρηματοδότηση της παρ. 1 αποδίδεται μέσω της αρμόδιας Σχολικής Επιτροπής άμεσα στη σχολική μονάδα, χωρίς να συμψηφίζεται με την τακτική επιχορήγηση για την κάλυψη των αναγκών της σχολικής μονάδας.

Εκ πρώτης όψεως τα πράγματα είναι μάλλον “αθώα”. Που βρίσκεται, δηλαδή, το κακό, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας όπως αυτή που διανύουμε οι σχολικές μονάδες να αναζητούν περαιτέρω χρηματοδότηση ακόμα και στην αγορά (ουσιαστικά αυτό περιγράφεται με τη φράση “παροχές τρίτων”). Ο ιδιωτικός τομέας, που φυσικά επιζητά την κοινωνική προόδο και ουχί το κέρδος, θα βάλει πλάτη έτσι ώστε να στηρίξει τα σχολεία της χώρας. Καλά; Ε, όχι βέβαια!

Τέτοιου είδους “εξυπηρετήσεις” θα δημιουργήσουν προφανέστατα σχολεία όχι δύο αλλά πολλών ταχυτήτων όπως έχουμε ξαναγράψει. Πλέον, ο διευθυντής της σχολικής μονάδας, απολύτως “ελεύθερος”, σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου, θα βγαίνει στην αγορά για χορηγίες. Αν είναι “καπάτσος” και το “προϊόν” του θεωρηθεί ενδιαφέρον, τότε θα έχει ελπίδες να εξασφαλίσει έξτρα χρηματοδότηση. Αν όχι, λυπόμαστε, that’s life, βολευτείτε με την περιορισμένη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Ποιος χορηγός θα δεχθεί να “επενδύσει” σ’ ένα “κακόφημο” σχολείο ή σ’ ένα σχολείο απομακρυσμένης περιοχής στην ελληνική επαρχία; Η απάντηση είναι απλή: Ουδείς. Τι θα απογίνει λοιπόν με τα “προβληματικά” σχολεία ανά την επικράτεια, είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα είτε στην περιφέρεια; Οταν συνδεθούν με την αξιολόγηση, άρα και την κρατική χρηματοδότηση, το πιο πιθανό είναι να υποβαθμιστούν μέχρι κλεισίματος…

Οσο για το ζήτημα των ανταλλαγμάτων που θα αξιώνουν οι υποψήφιοι χορηγοί για να “εισέλθουν” στις σχολικές μονάδες, αυτό το φανταζόμαστε όλοι. Προβολή εντός του σχολείου, σ’ένα κοινό μάλιστα ιδιαίτερα “δυναμικό” όπως είναι τα παιδιά, ανάλογα της ηλικίας τους, της περιοχής όπου ζουν και της οικονομικής δυνατότητας των οικογένειών τους.

Εμμεσα, το ελληνικό δημόσιο σχολείο αλώνεται καθώς το νομοσχέδιο λειτουργεί ως δούρειος ίππος. Βάζει τους υποψήφιους κατακτητές στο κέντρο των εξελίξεων και της σχολικής κοινότητας χωρίς ουσιαστικά να γίνονται αντιληπτοί. Και γιατί, στο κάτω-κάτω, να μην αναλάβει τη διοργάνωση της σχολικής εορτής η τάδε εταιρία κινητής τηλεφωνίας ή γιατί να μην “χορηγήσει” θεατρικές παραστάσεις το δείνα ταχυφαγείο προσφέροντας μάλιστα και δωρεάν φαγητό στα παιδιά;

Η αγορά, μέσω του νομοσχεδίου Κεραμέως, όλα θα τα σφάζει και όλα θα τα μαχαιρώνει και στο δημόσιο σχολείο.

news247.gr