Ο θρύλος των Δροσουλιτών και η αλήθεια από τους ανθρώπους που τους είδαν

Του Μιχάλη Κατσανεβάκη *

18 ΜΑΪΟΥ 1828

Δύο θρυλικές μορφές, δύο φοβεροί πολέμαρχοι, συγκρούονται στα παράλια των Σφακίων γύρω από το ενετικό φρούριο  Castel Franco ή Φραγκοκάστελλο.

Ο “γαμπρός μας” (σύζυγό χριστιανή εκ Ρεθύμνης) ο φοβερός Τουρκαλβανός πολεμιστής εκ Βορείου Ηπείρου και ξακουστός για τη δόξα του στην Οθωμανική αυτοκρατορία, Μουσταφά Ναηλή Πασάς ο Γκιριτλής (τίτλος – ο κατακτητής της Κρήτης) από την μια πλευρά.

Από  την άλλη πλευρά , πάλι  εκ Βορείου Ηπείρου  ο  Ίππαρχος Χατζή Μιχάλης Νταλιάνης. Ένας γενναίος στρατηγός που δεν γνώριζε τι θα πει φόβος, αλλά ίσως και το πιο αγύριστο στρατιωτικό  κεφάλι της ιστορίας.

Στην κρητική διάλεκτο θα λέγαμε βάρβαρος και χοντροκέφαλος.

Πολλάκις δε προσβλητικός απέναντι των Σφακιανών οίτινες τον συμβούλευαν θετικά για να μην σφαγούν  οι άνδρες του.

Στην τιτανομαχία που ακολούθησε οι πλείστοι εκ των 736  ανδρείων πολεμιστών του Νταλιάνη κατεσφάγησαν εκ του πολυάριθμου τουρκικού στρατού (10.000) και ο ίδιος ηρωικά μαχόμενος, αφού εφονεύθη πρώτα ο ίππος του και στην συνέχεια έσπασε το σπαθί του,  έπεσε νεκρός κοντά στην νοτιοανατολική γωνία έξωθεν του φρουρίου.

Το φρούριο κράτησε άλλες 7 μέρες, Στρατή Δεληγιαννάκη ένεκεν, του δεινότερου Έλληνα σκοπευτή όλων των εποχών, και της φοβερής δυσοσμίας που εξέπεμπαν,  οι  περίπου 1200 νεκροί και από τις δύο πλευρές συν οι νεκροί ίπποι.

Οι δύο πλευρές έκλεισαν συμφωνία και άπαντες εσπευσμένα απεχώρησαν εκ της περιοχής του φρουρίου δυσοσμίας ένεκεν.

++++++++++++++++

Κατά κανόνα μήνα Μάιο, περίπου  τις ημέρες του θανάτου των πολεμιστών, οι ψυχές των σφαγιασμένων  επιστρέφουν  σαν σκιές –  φάντασμα στο τόπο που έχασαν τη ζωή τους.

Λίγο πριν το κολατσιό , περίπου 9-10 η ώρα, ένα πλήθος από απόκοσμες γκρίζες ομιχλώδεις   σκιές, αναδύονται από το έδαφος, βόρεια του κάστρου, από μια αρκετά μεγάλη απόσταση περίπου  πεντακόσια  με χίλια μέτρα και οδεύουν κατευθείαν προς το κάστρο.

Προχωρούν και όταν συναντήσουν τα τείχη του κάστρου “μπαίνουν μέσα” και χάνονται.

+++++++++++++++++++++

Το οπτικό φαινόμενο μπορεί να συμβεί καθ΄όλη την διάρκεια του έτους, φυσικά όταν υπάρχουν οι κατάλληλες ατμοσφαιρικές συνθήκες. Όμως τις πλείστες των περιπτώσεων έχει παρατηρηθεί μήνα Μάιο, καθόσον τότε υπάρχει η σχετική υγρασία και οι λοιποί παράγοντες που απαιτούνται.

Όμως είναι αληθινό και πολλοί κάτοικοι της περιοχής το έχουν παρατηρήσει όπως ο φίλος μου ο Νίκος Μανουσέλης ο οποίος προσωπικά είδε τις συγκεκριμένες σκιές να οδεύουν προς το κάστρο.

Άλλοι κάτοικοι της περιοχής που παρατήρησαν κατά το παρελθόν το οπτικό φαινόμενο.

Παπαδάκης Γιώργης ή Κάγκλης, το είχε παρατηρήσει να συμβαίνει καθ΄όλο το έτος.

Καντηράκης Νικόλαος

Κατσουλός Γιάννης

Παλάκης Χρήστος

Μανουσέλης Χαράλαμπος κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής

Δαραντουλάκης Γεώργιος

Ένας Ιταλός

Σύμφωνα με το φίλο μου, με τον οποίο συμφωνώ και εγώ απόλυτα, πρόκειται για ένα φαινόμενο απόλυτα φυσικό κάτω  υπό ορισμένες  καιρικές συνθήκες.

Ούτε εγώ ούτε και ο φίλος μου ο Νικός είμαστε ειδικοί πιστεύουμε όμως ότι προϋπόθεση για να εμφανιστεί τό φαινόμενο είναι οι κατάλληλες ατμοσφαιρικές  συνθήκες – υγρασία (η υγρασία στην ορεινή Κρήτη λέγεται δροσούλα – εξ ου και Δροσουλίτες – ήτοι εμφανίζονται με την δροσούλα) θερμοκρασία, ομίχλη, ήλιος, άνεμος, ατμοσφαιρικές πιέσεις και τα σχετικά που συντελούν ούτως ώστε να αναδύονται οι σκιές από το έδαφος, τους θάμνους, τους βράχους κλπ και ίσως με το κατάλληλο ρεύμα αέρα  οδεύουν προς το κάστρο.

Επίσης στην περιοχή του κάστρου συμβαίνει και  έχει παρατηρηθεί από ντόπιους και ένα Ιταλό το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού.

Ήτοι το κάστρο να αιωρείται πάνω απ΄το κάστρο, από σημείο που το κάστρο δεν είναι ορατό ή το κάστρο να αντικατοπτρίζεται πάνω από την θάλασσα.

+++++++++++++++

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να είναι οι τόσοι αδικοσφαγιασμένοι πολεμιστές  και ειδικά αυτοί, που έξω από το κάστρο στα ορύγματα που είχαν σκάψει, είχαν δεθεί μεταξύ τους, για να μην δειλιάσει κανείς τους και φύγει.

Εκεί τους βρήκε δεμένους το τουρκικό ιππικό και τους κατέσφαξε.Μετά το πέρας των θλιβερών γεγονότων  ο Μουσταφά Πασάς ομηρικά πράξας, καθόσον γνωρίζονταν με το Χατζή Μιχάλης Νταλιάνη- ήταν κοντό χωριανοί- έστειλε στην κόρη του Χατζή Μιχάλη στο Ναύπλιο όσα αντικείμενα του πατέρα της βρέθηκαν – μια καινή διαθήκη, το σπαθί κλπ.

++++++++++++++++++++++++++++

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Ουδείς σεβασμός υπάρχει στο μνημείο και τα αυτοκίνητα σταθμεύουν εν επαφή.

Το μνημείο όφειλαν να το φωτίσουν

Ο χρωματισμός των νέων  επιχρισμάτων δεν είναι ο ενδεδειγμένος

 

ΥΓ.: κείμενο και  φωτογραφίες έχουν πνευματικά δικαιώματα

 

"google ad"