“Ο καλός, ο κακός κι ο αναρμόδιος”: Τι έγινε στη Σύγκλητο του Πολυτεχνείου Κρήτης για τα κτίρια στο Λόφο Καστέλι σύμφωνα με μαρτυρία φοιτητή

Με κείμενό του ο φοιτητής του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Νίκος Γλυκόπουλος αναφέρεται στη σύγκλητο του Πολυτεχνείου Κρήτης με θέμα του τι πρέπει να γίνει με τα κτίρια στο Λόφο Καστέλι:

Την Τρίτη 15/9 πραγματοποιήθηκε σύγκλητος στο Πολυτεχνείο Κρήτης με θέμα την επένδυση που πλέον, όχι και τόσο ανενόχλητα, μπορεί να προχωρήσει. Δεκάδες φοιτητές και φοιτήτριες, μέλη του φοιτητικού συλλόγου και κάποιων αριστερών και ελευθεριακών παρατάξεων βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, ζητώντας από την πρυτανική αρχή να πάρει ξεκάθαρη θέση για το ζήτημα την ξενοδοχοποίησης στον ιστορικό λόφο Καστέλι. Στο πλευρό τους ήταν κάτοικοι των Χανίων, που παρακολουθούσαν την συζήτηση, καθώς το ζήτημα πλέον αφορά τους πάντες. Μαζική παρέμβαση, με αφοπλιστικές ερωτήσεις και τοποθετήσεις που εξέθεταν την έλλειψη διαφάνειας, δημοκρατικότητας και αξιοπιστίας του ιδρύματος.

Ο καλός…

Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του αντιπρύτανη κ. Λαγουδάκη ο οποίος μας δέχτηκε με κάποια σχετική πίεση, ενώ μας επικρότησε μαζί με τον κ. Διαμαντόπουλο που φοράμε μάσκες. Λίγο αργότερα, ο πρύτανης μας επέτρεψε (αυτό το ρήμα χρησιμοποίησε) να τοποθετηθούμε και με μεγάλο ενδιαφέρον μας άκουσε (όπως είπε). Οι τοποθετήσεις των παρευρισκόμενων εξέθεταν με επιχειρήματα μια διαδικασία που εν κρυπτώ αποφάσισε πριν λίγα χρόνια να μισθώσει για 25 χρόνια τα κτήρια στο λόφο Καστέλι. Δίχως την σύμφωνη γνώμη του συλλόγου φοιτητών, δίχως η τότε σύγκλητος – που είχε αποφασιστικό χαρακτήρα – να έχει απαρτία των μελών της, δίχως να υπολογιστεί η γνώμη της κοινωνίας των Χανίων, για ένα κτήριο που, λόγω της χωροταξικής του θέσης και της ιστορικότητάς του, δεν αφορά μονάχα το Πολυτεχνείο Κρήτης. Μια απόφαση που ο νέος πρύτανης κ. Διαμαντόπουλος, είχε πει στο ξεκίνημα της θητείας του ότι είναι αντίθετος, αλλά περνώντας τα χρόνια ξεχάστηκε και τώρα πια συμφωνεί. Όταν πια οι τοποθετήσεις ξεκίνησαν να γίνονται πιο πιεστικές και ζητούσαν από τα μέλη της συγκλήτου να πάρουν ξεκάθαρη θέση, προσπάθησαν να μας κεράσουν σοκολατάκια. Μετά την μη αποδοχή του γλυκίσματος, η στάση του πρύτανη άλλαξε.

Ο κακός…

Αφού οι αρχικές τοποθετήσεις έληξαν, μας ζητήθηκε να αποχωρήσουμε από τον χώρο, ώστε να προχωρήσουν τα μέλη της συγκλήτου σε τοποθετήσεις και ψηφοφορία. Ποτέ βέβαια δεν μας διευκρίνισαν τι ακριβώς θα ψηφίσουν. Η 25ετής ενοικίαση των κτηρίων, παραβλέπει το πολεοδομικό σχέδιο που υπάρχει για την παλιά πόλη, καθώς και τις αποφάσεις του Κ.Α.Σ. (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο). Στην λογική ερώτηση πώς μπορεί να προχωρήσει η επένδυση όταν υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες που μπαίνουν ως εμπόδιο, η απάντηση είναι ότι εύκολα ξεπερνιούνται. Η εμπλοκή του πρώην πρύτανη Β. Διγαλάκη με την εταιρεία φάντασμα που ιδρύθηκε την ίδια χρονιά που υπογράφτηκε η σύμβαση, γεννά εύλογα ερωτήματα για την αξιοπιστία και την διαφάνεια του ιδρύματος. Τα λεφτά που παίζουν πάνω στο τραπέζι είναι λίγα. Μόλις 360 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, τα οποία ακόμη δεν ξέρουμε πώς θα μοιραστούν για τις ανάγκες της κοινότητας του πολυτεχνείου. Τα λεφτά που μπορεί να παίζουν κάτω από το τραπέζι, ίσως είναι περισσότερα. Σε ένα κλίμα έντονης και προκλητικής στάσης του πρύτανη, λόγω των ερωτήσεων, αποφάσισε να προτείνει να λήξει η διαδικασία καθώς όπως είπε δεν χρειάζεται ο σύλλογος φοιτητών να λάβει θέση στην απόφαση της συγκλήτου. Όταν του ξεκαθαρίστηκε πως εμείς δεν φεύγουμε, με επιχείρημα ότι δεν θα επιτρέψει να στηθεί κανένα λαϊκό δικαστήριο, πρότεινε και πάλι σε πιο έντονο ύφος ότι αν δεν φύγουμε θα ακυρωθεί η σύγκλητος. Το λαϊκό δικαστήριο προφανώς είναι νόμιμη παρουσία μας εκεί, καθώς και το ξεμπρόστιασμα των ανθρώπων που ευθύνονται για το ξεπούλημα περιουσιών που ανήκουν σε όλους μας, από ανθρώπους με κριτική σκέψη. Εν τέλει η αποχώρησή του σήμανε την λήξη της συγκλήτου.

Ο αναρμόδιος…

Φυσικά μέσα όλη αυτή την “συζήτηση”, ξεκάθαρες απαντήσεις δεν δόθηκαν. Από τα περισσότερα μέλη της συγκλήτου, επικράτησε σιωπή. Ενώ όσοι τοποθετήθηκαν φάνηκε να μην γνωρίζει κανείς πολλά πράγματα για την εξέλιξη της επένδυσης. Ίσως οι παρευρισκόμενοι ξέραν περισσότερα ή ίσως τα μέλη της συγκλήτου επίτηδες κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Σε όσες ερωτήσεις αφορούσαν νομικά κενά, ο πρύτανης αδυνατούσε να πάρει θέση, με την λέξη δεν γνωρίζω εγώ είμαι απλά πρύτανης. Έκθετος φυσικά είναι και ο δήμαρχος Χανίων, ο οποίος σε ανακοίνωση του, στο δημοτικό συμβούλιο της προηγούμενης Τετάρτης, είχε πει πως κατέθεσε την πρόταση του για βιβλιοθήκη, ενώ ο πρύτανης ισχυρίζεται πως αφενός ο δήμαρχος παρενέβη (στην προ μηνός εν κρυπτό συνάντηση της εταιρείας και του πολυτεχνείου) αλλά δεν πρότεινε ποτέ κάτι τέτοιο. Σε ερώτηση πολίτη των Χανίων προς τον πρύτανη, με ποιους ανθρώπους της εταιρείας το πολυτεχνείο βρίσκεται, εάν υπάρχει διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και αν και κατά πόσο η εταιρεία με σχεδόν μηδενικά έσοδα μπορεί να αναλάβει μια τόσο μεγάλη επένδυση, η απάντηση ήταν δεν είμαι αρμόδιος για τέτοιου είδους ζητήματα. Ο φόβος του πολυτεχνείου φαίνεται να είναι η δικαστική του κατάληξη σε περίπτωση που το ίδιο ακυρώσει την σύμβαση. Η στάση τόσο του πρύτανη τόσο και του αντιπρύτανη είναι η αποφυγή κάθε ευθύνης για ο,τι προκύπτει ως εμπόδιο. Ο Δήμαρχος πετά το μπαλάκι στο πολυτεχνείο και το πολυτεχνείο πετά το μπαλάκι στην αδυναμία του Δήμου και των υπόλοιπων φορέων να προτείνουν κάτι εφικτό. Ίσως το μόνο εφικτό που έγινε πράξη και το μόνο που γνωρίζει μια μεγάλη κοινωνική νομιμοποίηση είναι η κατάληψη Rosa Nera. Το πολυτεχνείο χρειάζεται χρήματα, ο Δήμος χρειάζεται χρήματα. Και το μόνο που φαίνεται να κάνουν είναι ιδιωτικοποιούν και να ξεπουλάνε δημόσια περιουσία επί πινακίου φακής. Το αντάλλαγμα και οι συνέπειες που έχει η στάση τους αυτή, φαίνεται στις αντιδράσεις του κόσμου. Τα κατώτερα οικονομικά στρώματα χρειάζονται χρήματα, η κοινωνία των Χανίων χρειάζεται δημόσιους ελεύθερους χώρους, η νεολαία φαίνεται να χρειάζεται όνειρα που μπορούν να πραγματωθούν. Η επί 16 χρόνια κατάληψη εκεί, ίσως κατάφερε να σταθεί στους από τα κάτω και να αγωνιστεί μαζί τους ως κομμάτι των από τα κάτω. Ίσως εκεί βρέθηκε ο ελεύθερος δημόσιος χώρος, χωρίς αποκλεισμούς. Ίσως εκεί νέοι ερωτεύτηκαν νέους και νέες ερωτεύτηκαν νέες. Ίσως εκεί πραγματώθηκαν όνειρα ανθρώπων.

Στον καλούς, στους κακούς και στους αναρμόδιους, απαντάνε οι χιλιάδες κόσμου που κατέβηκαν στον δρόμο για την υπεράσπιση της κατάληψης. Στα κείμενα ακαδημαϊκών, συνδέσμων οπαδών, εργατικών σωματείων και πολιτικών και πολιτιστικών οργανώσεων και ομάδων της πόλης, φαίνονται οι πραγματικές συνέπειες στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Με τους όλο και λιγότερους φοιτητές που έρχονται στα Χανιά. Με την ολοένα και πιο αφιλόξενη πόλη για τους κατοίκους της λόγω τουριστικοποίησης, με την μπατσοκρατία σε γειτονιά της παλιάς πόλης, αναδεικνύεται η αυταρχικότητα θεσμών και ανθρώπων σε θέσεις που υπερασπίζονται την δημοκρατία.

Φοιτητής του Πολυτεχνείου Κρήτης,

στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής.

Νίκος Γλυκόπουλος

16/9/2020

"google ad"