Ο καπιταλισμός της καταστροφής

Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Είναι γνωστό το ρητό «ο θάνατος σου η ζωή μου», ή ότι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού γίνεται «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος» {homo hominy lupus}  όπως επισημαίνεται από την πραγματεία του φιλοσόφου του 17ου αιώνα, Τόμας  Χομπς με τον τίτλο  «Λεβιάθαν». Αλλά και αρχαίοι φιλόσοφοι γνωρίζοντας την δύσκολη ανθρώπινη φύση προσπαθούσαν με το παράδειγμα, και με την διδαχή να εμφυσήσουν στους νέους την αρετή. Θα περίμενε κανείς  με τον εκπολιτισμό των κοινωνιών , από την αναγέννηση και τον διαφωτισμό , ότι θα  ανθρωπέψει ο άνθρωπος. Προς μεγάλη απογοήτευση του ανθρώπινου γένους όμως ,ο λύκος εξακολουθεί να συνυπάρχει  μαζί με το αγαθό, ας το ονομάσουμε πρόβατο, στο ανθρώπινο είδος . Διαφορετικά πώς να εξηγηθούν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι , στον εικοστό αιώνα , με εκατό εκατομμύρια θύματα, και ανυπολόγιστες καταστροφές; Ο  σπουδαίος Γάλλος κοινωνιολόγος Εντγκάρ Μορέν  αποφαίνεται σένα βιβλίο του , ότι ο κόσμος πορεύεται παράλληλα¨ «με τον πολιτισμό και την βαρβαρότητα».

Η συγγραφέας, δημοσιογράφος, και πανεπιστημιακός Ναόμι Κλάϊν στο έξοχο βιβλίο της που έγινε ευπώλητο {μπεστ σέλερ} «ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ», εμφανίζει τις περιπτώσεις εκείνες, όπου έπειτα από μια καταστροφή, και διάλυση της οικονομίας έρχονται οι πολυεθνικές και εφαρμόζουν τον ακραίο φιλελευθερισμό, ο οποίος εδράζεται στην θεωρία του νομπελίστα καθηγητή Μίλτον Φρίντμαν και των φοιτητών του, όπου πήραν το όνομα «παιδιά του Σικάγου». Φέρνει παραδείγματα  όπως την περίπτωση της Χιλής το 1973 , την περίπτωση της Ινδονησίας, την περίπτωση της νέας Ορλεάνης, όπου μετά τις πλημμύρες και τις καταστροφές του τυφώνα «Κατρίνα» βρήκε ευκαιρία ο πρόεδρος  Τζορτζ Μπους και κατάργησε την δημόσια εκπαίδευση.

Την  Σρι Λάνκα ,όπου μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς, και το τσουνάμι, στην περιοχή αυτή, εκδιώχτηκαν οι φτωχοί ψαράδες από τις παραλίες και οικοδομήθηκαν πολυτελή ξενοδοχεία, από τις πολυεθνικές. Όπου εφαρμόστηκε ο ακραίος φιλελευθερισμός , έπειτα από ένα καταστροφικό σοκ, προκάλεσε ακραία φτώχεια «ανθρώπινα απορρίμματα» και αναδιανομή του εισοδήματος εις όφελος μιας μικρής ολιγαρχίας. Επισημαίνει επίσης η Ναόμι Κλάϊν ότι το Ισραήλ ενώ επεδίωκε μια ειρηνική διευθέτηση των διαφορών του, με τους Παλαιστίνιους για να αναπτύξει τις εμπορικές σχέσεις του με τα Αραβικά κράτη της μέσης ανατολής, ξαφνικά μετά την καταστροφή των δίδυμων πύργων, της Νέας Υόρκης το 2001 πήρε στροφή 180 μοιρών ,διότι επένδυσε στα συστήματα ασφαλείας, τα οποία πούλησε στις ΗΠΑ, στην Μεγάλη Βρετανία, στον Καναδά, και στον υπόλοιπο κόσμο. «Όπως συνέβη και σε προηγούμενα νέα εδάφη που κατέκτησε η σταυροφορία της Σχολής του Σικάγου, η μεγέθυνση της οικονομίας του Ισραήλ, μετά  την 11 Σεπτεμβρίου χαρακτηρίστηκε από ένα ταχύτατα διευρυνόμενο κοινωνικό χάσμα ,ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς. Η δημιουργία τα οικονομίας της ασφάλειας συνοδεύτηκε από περικοπές κοινωνικών δαπανών και ένα κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Εξάλειψε το κράτος πρόνοιας των εργατικών, και ενέσκηψε μια επιδημία ανισότητας που όμοια της δεν είχε ξαναγνωρίσει το Ισραήλ. Πηγή  Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα Του Σοκ» Εκδόσεις Λιβάνη.